Hoe veranderde jullie poes in gedrag na sterilisatie?

[Sandra W]

Nee hoor, een kater mag je als hij 7 à 8 maanden is castreren, het hangt een beetje van zijn gewicht af wanneer het is.

groetjes,
Sandra

[sam]

Onze katertjes zijn allebei met 6 maanden gecastreerd (ze begonnen rond die tijd wat macho-gedrag te vertonen ) en die zijn allebei uitgegroeid tot flinke mannen hoor! Volgens mij is het nooit bewezen dat katers niet meer goed uitgroeien als ze eerder dan een jaar gecastreerd worden, dat zei onze dierenarts tenminste.

[claudia]

Volgens mij is het nooit bewezen dat katers niet meer goed uitgroeien als ze eerder dan een jaar gecastreerd worden, dat zei onze dierenarts tenminste.

Ik heb hier al eerder een discussie over gevoerd, maar laatst kwam ik ergens iets tegen wat mijn gelijk bewees (ik weet alleen niet meer waar ). Het is juist zo dat hoe eerder een kater gecastreerd wordt, hoe groter hij groeit. Dit schijnt te maken te hebben met dat de groeischijven niet meer geremd worden ofzo.
Het klinkt heel vreemd en daarom dacht ik eerst ook dat ik het fout had, maar blijkbaar is het toch zo.

[veronikske]

Hoi lieverds allemaal...

heb net jullie reacties gelezen op mijn probleem met Wodan...Ik las dit met tranen in de ogen, vind het zo lief, dat jullie allemaal met ideeen komen, voor iedereen een dikke zoen

Ik ga inderdaad nog een paar dagen afwachten, hem wat rust geven, mezelf niet opdringen, en via speeltjes en snoepjes het terug goed proberen krijgen.

T'is bijna of die deugniet het aanvoelt dat ik over hem bezig was hier, hij sprong zomaar ineens op m'n schoot, maar was er ook even snel weer af...

Anfin....ik hou jullie zeker verder op de hoogte...
liefs Veronikske

[lianne]

Volgens mij is Wodan gewoon een kleine ondeugd met kattestreken
Hee jij voelt je schuldig en dat levert mij extra aandacht, knuffels e.d.
op. Uitbuiten dan maar.

Het komt allemaal weer goed Veronikske. Alleen soms lijkt het zo lang te duren hè en wil je dat alles zo snel mogelijk weer normaal is.

[Sandra W]

Nog even een kleine bemoediging van mijn kant: ik werk bijna iedere dag met wilde, getraumatiseerde, mishandelde of hele bange katten en BIJNA ALLE katten vertouwen op den duur degene die lief voor ze is en ze eten geeft, dus ook jouw kat zal je weer helemaal gaan vertrouwen. Het kost soms alleen wat tijd.

Een klein voorbeeldje: vandaag heb ik voor het eerst één van de allerbangste katten in ons asiel mogen aaien (hij vond het heerlijk!) en dat heeft me een half jaar geduld gekost.... Als dat kan is alles dus mogelijk!

groetjes,
Sandra

[sam]

Ik heb hier al eerder een discussie over gevoerd, maar laatst kwam ik ergens iets tegen wat mijn gelijk bewees (ik weet alleen niet meer waar ). Het is juist zo dat hoe eerder een kater gecastreerd wordt, hoe groter hij groeit. Dit schijnt te maken te hebben met dat de groeischijven niet meer geremd worden ofzo.
Het klinkt heel vreemd en daarom dacht ik eerst ook dat ik het fout had, maar blijkbaar is het toch zo.

Dan ben ik blij dat we Sam niet nog eerder hebben laten castreren, dan was het helemaal een groot monster geworden!
Wat grappig dat het juist net andersom is en ze groter schijnen te worden in plaats van minder te groeien.

Vero, dat Wodan net op je schoot sprong is weer een stapje (of sprongetje) de goede richting op he? Dat komt over een tijd weer helemaal goed met jullie hoor!

[Kattenbella]

Dan had ik met Henk naar het circus gekund. Hij is met ongeveer een jaar gecastreed en een kilo of acht en groot

[veronikske]

Ik ben gisterenavond ff naar de da geweest, zonder Wodan wel te verstaan...wou hem niet nog meer traumatiseren....
De da denkt ook dat het komt door de castratie en het feit dat Wodan doof is.
Hij heeft mij echt nodig door z'n handicap ( hij hoort geen gevaar, en rekent er altijd op dat ik hem bescherm en tijdig waarschuw...)
Door hem te laten castreren, heeft hij pijn ervaren, bij het wakker worden, en de uren daarna. Wodan weet donders goed dat IK hem naar de da heb gebracht, en hem dus in zijn beleving ook die pijn heb bezorgd. Dit kan hij natuurlijk niet met elkaar rijmen, want normaal ben ik diegene die hem bescherm tegen overwachte dingen en pijn, en nu ben ik de veroorzaker ervan .
De da denkt ook dat het helemaal gaat goedkomen, ik moet inderdaad veel met hem spelen met een pluimstok, hem verwennen met lekkere hapjes end... Uiteindelijk zal Wodan zeker terug de oude worden, want hij heeft mij nodig. Dit merk ik nu al als hij in de tuin is, hij is nu onzekerder, en durft niet meer overal naartoe lopen, onder de struiken end. gaan kijken. vroeger deed hij dat wel, maar dan was ik steeds in z'n buurt, ging bijna letterlijk mee in de struiken zitten
Aangezien hij mij nu niet meer echt vertrouwd, durft hij ook niet meer ten volle van de tuin genietten.
Volgens de da, houd hij dit niet vol, en zal hij snel mijn vertrouwen weer opzoekken, want de drang om te tuin te verkennen is erg groot, en hij zal snel beseffen dat hij mij daarvoor nodig heeft. Dus ik moet nu heel veel met hem in de tuin spelen, en hem naar de struiken lokken enz....
Anfin, ik heb nu echt wel hoop dat het gaat goedkomen, en ben er nu ook van overtuigd dat het voor een groot stuk door z'n handicap komt.
Ik heb ook met de da afgesproken, dat als er medische "enge en pijnlijke" dingen met Wodan moeten gebeuren, dat dan mijn mama met hem gaat en niet ik.
Nogmaals iedereen bedankt voor de tips en adviezen....

[Shaz]

Verstandig om de volgende keer dan niet meer zelf mee te gaan. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je elke keer weer van voor af aan kan beginnen. Ik hoop maar dat Wodan snel weer naar je toe zal trekken, voor jullie allebei!

[veronikske]

Eigenlijk heb jij wel een heel bijzondere band met Wodan hè

Euh...zeker weten , het was ook zo'n klein iel ding toen ik hem uit het asiel haalde. De da schatte hem tussen de 5 à 7 weken, en hij was dan ook nog eens potdoof. De eerste weken heeft Wodan eigelijk constant doorgebracht op mijn schoudrs of nek...Waar is ging of stond was Wodan ook (ik ben de eerste weken gelukkig thuis kunnen blijven, zat met een gebroken pols) ...Die gehechtheid van hem aan mij is eigelijk nooit verminderd, vandaar dat ik me nu zo'n zorgen maakte, en hem eigelijk ook gewoon miste, zijn gekroel en gespin en gekwijl in m'n nek

[Rebbe]

Goed niews dus Vero en eigenlijk hetzelfde verhaal als wat ik schreef bij Guus

Over het naar buiten gaan....Guus ging uiteindelijk wel naar buiten dat vond ze niet eng...totdat...ze werd aangevallen en ze de vijand niet hoorde aankomen. De donders voelen dat feilloos aan en besluipen haar dus van achter. Wij gaan daarom altijd mee naar buiten. Guus weet dat en houdt ons ook goed in de gaten...Nu is ze ook zover dat wanneer wij naar binnen wandelen ze gelijk mee komt.

Ze volgt ons dus gewoon en is altijd in de buurt. Gaat prima

Veel succes!

[veronikske]

Ik denk dat ik goed nieuws mag melden.... ....Wodan zoekt langzaam maar zeker terug toenadering...héééééél voorzichtig....
Zo zit ik momenteel dus achter de pc, en hij komt op de leuning van de bank (die naast de pc staat)bijna naast me zitten ...als ik hem aankijk of wil aaien, gaat ie lopen, maar hij komt telkens terug...

In de tuin gaat het zelfs nog beter, daar laat meneer toe dat ik hem op de voet volg, of hij mij, t'is maar hoe je het bekijkt....
Ik neem nu kattensnoepjes mee in de tuin,en deel die uit, alleen wie op m'n schoot kruipt krijgt er één ( ik ben gemeen hé )...maar het werkt wel, hij springt als de bliksem op m'n schoot, pakt gauw het snoepje en springt er weer af... Gaat dan aan m'n voetten zitten kijken, of hij er daar geen kan afluizen...maar ik geef niet toe, als hij een snoepje wil, zal hij op schoot moeten komen...

Het gaat langzaam maar zeker weer de goede kant op...hoop dat ik binnenkort mijn oude kroelkont terug heb....

[Sandra W]

Even totaal off-topic wat betreft verandering van het gedrag van een kat na castratie of sterilisatie, maar wel over katten die potseling heel bang voor hun baasje zijn:

Mijn poes (een echte angsthaas en stresskip) had gisteren een drolletje aan haar kontje hangen en was daarover volledig in paniek door het huis aan het rennen. Toen heb ik het helaas erger gemaakt door haar te willen helpen de poep te verwijderen.....

Als resultaat heb ik nu een poes die al twee dagen onder het bed zit en naar mij uithaalt als ik dichterbij komt. Ze is tijdelijk haar vertrouwen in mij helemaal kwijt geraakt. Ik hoop echt dat dit snel weer terug komt, want ik mis het echt om mijn poes aan te kunnen halen en voor haar is het ook niet prettig om zo bang te zijn.

Dus ik begrijp helemaal wat je nu met Wodan meemaakt en duim voor je dat hij snel weer de oude is.

groetjes,
Sandra

[Poezebal]

Goed nieuws Vero
Het kan zijn dat hij jou er mee in verband brengt, dieren hebben dat wel vaker, als er iets gebeurd met ze waar jij bij in de buurt bent je en je komt daar weer met ze dat ze dan weer die reactie vertonen.

Ik denk dat het wel weer goed gaat komen en inderdaad verstandig dat je als er iets is je je moeder laat gaan..

Het kan inderdaad wel zijn dat zijn reactie zo is geweest omdat hij jou zo ontzettend vertrouwde maar daarbij dus ook doof was.
Met mijn eigen katten heb ik dit niet gehad, en anderen denk ik ook niet, dus zijn doofzijn zou best een grote rol mee kunnen spelen.

Succes meid, t komt wel weer goed

Sandra, jij ook succes, best moeilijk he
Maar dat gaat ook wel weer goedkomen