Op een zaterdagavond in september jl. is er een volwassen kat gevonden in de hal van de flat waarin ik woon. Ik werd erbij geroepen omdat iedereen hier weet dat ik katten heb. Het ging om een cyperse poes met rode vlekjes, heel mooi en ontzettend lief. Maar ja, niemand wist van wie ze was en we hebben geprobeerd haar weer buiten te zetten, ze zou immers per ongeluk binnen kunnen zijn gekomen.
Hierop bleek dat ze doodsbang was buiten, ze wilde het liefst door het glas van de deur weer naar binnen springen. Ik trok hieruit de conclusie dat ze niet gewend was buiten te zijn, heb haar opgepakt en meegenomen naar de etage waar ik woon.
Ik heb wat te eten voor haar gehaald, waar ze gretig van begon te eten en heb ondertussen de Dierenambulance gebeld. Toen begonnen de problemen pas echt, want ze zeiden letterlijk tegen me "zet haar maar buiten, het baasje gaat wel op zoek". Ik had nota bene gezegd dat ze doodsbang was buiten en dat er een hele drukke 70 km weg op nog geen 50 meter afstand van het gebouw was .... natuurlijk zet je zo'n poes niet buiten, maar wat dan wel?
Zelf heb ik tien katten en ik was ervan overtuigd dat "kijk eens, hier is ze dan" de derde wereldoorlog zou ontkenenen. Bovendien weet je niet wat een vreemde kat onder de leden heeft, ze zou in elk geval in quarantaine moeten en die mogelijkheid heb ik niet.
Uiteindelijk heb ik haar zaterdagavond laat naar m'n moeder gebracht, die alleen woont en genoeg lege kamers heeft waar ze (zoals wij toen dachten) een paar dagen kon blijven tot de eigenaar zich zou melden.
Maar jullie raden het al, ondanks posters in de lift, vermelding met foto op de site van een plaatselijke kattenopvang en opgave bij Amivedi is de eigenaar niet komen opdagen.
Ondertussen moest ze natuurlijk door de dierenarts onderzocht worden, temeer omdat ik een bultje in haar nek had gevoeld.
Een week later zaten we bij de dierenarts, die concludeerde dat ze "ontzettend lief maar verwaarloosd" was: een flinke oormijtbesmetting, een verwaarloosde ontsteking in d'r nek en enorm smerige en zwaar verstopte anaalklieren. Op dat moment verloor de eigenaar al zijn rechten op teruggave van de poes, die op 2-3 jaar werd geschat
Gelukkig bleek uit bloedonderzoek dat ze geen enge ziektes onder de leden had en gewapend met een antibioticakuur en antioormijt druppels vertrokken we huiswaarts, in de wetenschap dat ze minstens vier weken apart zou moeten zitten van de andere katten en honden van mijn moeder.
Na vier weken en een operatie verder (de ontsteking zat er al zo lang dat zich kraakbeen had gevormd, de antibiotica hielp dan ook niet) is ze bij de twee katten en drie honden van mijn moeder gezet.
Met één kat (een Perzische ex-kater van 10) en de honden ging het prima. Figaro, de andere Pers (ook ex-kater) van 8 maakte echter vanaf het begin een raar geluid richting poes, die inmiddels Sheba is genoemd.
Ik ken de huilende geluiden van katten die op het punt staan elkaar aan te vallen. Het lijkt daar in de verte op, maar is veel zachter en milder, een beetje vragend zelfs. Uit het gedrag van Sheba is af te leiden dat ze het geluid niet bijzonder verontrustend vindt en Figaro loopt op haar af, zonder dat hij een dreigende houding aanneemt. Op enig moment gaat Sheba wel blazen en loopt weg. Ik moet vermelden dat ze een redelijk timide kat is die snel bang is.
Tot vorig jaar had mijn moeder een derde Pers, ook Sheba genoemd (m'n moeder is bejaard en niet zo goed met namen, vandaar de hernoeming). Figaro zocht voortdurend toenadering tot Sheba 1, volgens mijn moeder omdat ze allebei rode Perzen zijn/waren. Sheba 1 wees hem daarbij voortdurend af.
Mijn moeder denkt dat Figaro nu hetzelfde gedrag vertoont richting Sheba 2, maar ze weet niet meer of hij dit geluid ook maakte bij z'n pogingen Sheba 1 te benaderen.
Ik twijfel tussen haar theorie en toch een vorm van agressie van Figaro, die wellicht z'n positie bedreigd ziet, agressie die niet verder gaat omdat Sheba 2 zich uit de voeten maakt.
Het toeval wil dat ik het broertje van Figaro in de groep heb en dat is een bijzonder zachtaardige kat, die totaal geen ambitie heeft de "topkat" in de groep te worden.
's Nachts zitten de drie katten zonder toezicht bij elkaar en m'n moeder heeft nooit plukken haar of ander bewijs van vechtpartijen gevonden. Ook is het slechts één keer voorgekomen dat Figaro Sheba echt aanviel.
Ik weet dat we heel veel geluk hebben met het combineren van deze vondeling met twee volwassen katten. Sheba kan prima overweg met de honden en met Felix, maar duikt nu regelmatig weg omdat ze Figaro zat is. Dat gedrag en het voortdurende geluid dat Figaro produceert maken mijn moeder echter zenuwachtig en mijn vraag aan jullie is dan ook: heeft iemand een idee?
PS: het zijn allemaal binnenkatten, voor hun eigen veiligheid en de vrede met de buren.
