Enige tijd geleden heb ik nog gepost dat Nika geen natvoer eet. Daarna heb ik ook gepost over haar schrokken met brokken. Tegenwoordig vreet ze alles!
Ik heb alle speeltjes geprobeerd, inclusief meerdere verdeeld over verschillende locaties. Niets was haar te moeilijk en ze kon in no time alle brokjes verorberen. Dwz: zonder te kauwen. Gevolg: een arm poesje dat vervolgens kokhalzend bij mij op schoot kwam liggen.
Inmiddels heb ik het enige speeltje gevonden dat voor Nika werkt: een Pipolino. Hij moet wel op de kleinste stand (1 klein gaatje), want mijn schrok(si)beertje weet waar het gaatje zit en ze wiebelt hem simpelweg op en neer. Minimale inspanning, maximale opbrengst. Maar soms duwt ze hem ook lekker wat meters rond met haar voorhoofd. En, belangrijker, omdat de brokjes gematigd uit het speeltje komen, kauwt ze weer. Nika niet meer
en "baasje" blij.Echter lijkt het erop alsof ze altijd honger heeft. Ze staat in de ochtend te huilen en miauwen voor de deur, krabt eraan en staat te kwijlen. Niet omdat ze mijn aandacht wil. Ze wil eten. Ook gedurende de dag wil ze nog wel eens zeuren om eten, maar dat is gelukkig minder nu we regelmaat hebben ingebouwd. Ik voer haar in de ochtend, einde van de middag en nogmaals in de avond.
Bij de laatste weging van een maand geleden, was ze perfect van gewicht. Ze is gecastreerd, dus overgewicht is een risico. Maar we/ze apporteert wat af (gooi muisje boven de klimpaal/speelpaleis en daar vliegt ze dan in en brengt hem terug. Meestal.).
Ze krijgt niet te weinig te eten en heeft geen last van overtollig vet, bevestigd tijdens de laatste weging bij mijn dierenarts.
Ik heb laatst geprobeerd om haar weer wat natvoer te geven en dat schrokt ze weg. Vijf uur later heb ik haar de avondbrokjes gegeven en toen ze een uur later wilde spelen, bleef ze na 2 minuten stil zitten, liep achter de bank en begon vreselijk zielig te miauwen. Ik probeerde haar gerust te stellen en daar kwam de hele maaginhoud naar buiten, inclusief het natvoer van 6 uur daarvoor. Kortom, niet gekauwd, dus ondanks de snelle spijsvertering van een kat, niet verteerd. Na nog op drie andere plekken wat gal overgegeven te hebben, voelde ze zich weer als een prinsesje en rende ze weer vrolijk rond om verder te spelen. "Baasje" mocht echter met een emmer groene zeep eerst op de knietjes de kamer en keuken rond.
Ook een kauwstaaf van hard geperst vlees leert haar niet dat kauwen belangrijk is. Ze is zo belust op eten, dat ze driemaal in mijn handen grijpt (AU!!) en vervolgens zo'n groot stuk afbijt en wil doorslikken, dat ze het eerst weer moet ophalen (kokhalzen), doorbijten en vervolgens in twee stukken doorslikt. Dat krijgt ze dus niet meer.
De enige traktatie die ik haar kan geven, is een vloeibare snack. De eendagskuikens kauwt ze wel lekker op (tot enkele maanden geleden). Ik ben daarmee gestopt, omdat het bloed/eigeel tot een meter hoog tegen de deur/muur aanzat in de hal. En ze wil er perse mee de kamer in, wat dus, gezien de slacht- en gooipartij in de hal, duidelijk niet gebeurt.
Daarnaast ben ik bang dat ze inmiddels flink gegroeid is (Siberen behoren geloof ik tot de 2e grootste kattenras, maar pin me daar niet op vast) dat ik bang ben dat ze net zo gaat schrokken. Natvoer in zijn geheel eruit is één ding. Een kuikentje hoef ik niet ergens in hapklare stukken in de kamer terug te vinden.
De Pipoline en regelmaat hebben gelukkig geholpen. Een vloeibare snack (en 1x in de 2 dagen anti-haarbal pasta) vindt ze een lekkere traktatie. Ze valt mijn bord niet meer aan als ik zit te eten, gelukkig.
- Zijn er meer mensen met katten die zo belust op eten zijn?
- Hebben jullie een manier gevonden om dit te veranderen?
De assistente van de dierenarts gaf aan dat dit eigenlijk niet meer is te veranderen en als ik Nika een beetje ken, vrees ik dat ze gelijk heeft.
Mochten jullie eenzelfde ervaring hebben met jullie lieve poezenvriend(jes) en de Pipoline nog niet geprobeerd hebben, dan kan ik deze zeker aanraden!
Groetjes en alvast de beste wensen,
Rick
PS. en hopelijk niet teveel eng (knal)vuurwerk voor onze arme poeties!
Soms vraag ik me wel eens af of wij wel het "dominante ras" zijn. Eten, slapen, spelen. En alles met variëteit. Wij ruimen alles achter ze op. Hoe vaak ik al op de knieën heb gelegen als er weer een speeltje onder de kast ligt en ze mij duidelijk komt maken dat ze dit echt nú nodig heeft. Ik maak mezelf dan wijs dat ik stof afneem onder de kast en meteen het speeltje meeneem, maar wij weten beter. Ze zijn misschien wel afhankelijk van ons, maar een kopje, lieve blik met van die dichtgeknepen oogjes als ze bij je ligt of als ze haar fratsen uithaalt en je bent verkocht. Het is maar goed dat ik geen vrouw heb die stelt "Nika eruit of ik eruit", want dan hielp ik haar met pakken. 
Arme Nika! Het obsessief likken en smakken is nu gelukkig over. Het krabben nog niet. Ik vrees toch een voedselallergie. Helaas moest ze van de laatste hypo allergene brokken van RC niets hebben en kreeg ze er direct zeer dunne ontlasting van. Op dit moment eet ze alles, maar ik zal toch een ander merk gaan proberen om een voedselallergie uit te sluiten. Met zo’n dikke vacht kun je de huid helaas onmogelijk bekijken en ik voel ook geen huidafwijkingen. Ik heb geprobeerd om haar oren te bekijken (zag er goed uit), maar ook dat kon ze niet waarderen. Ze zit niet lekker in haar vel. Eens kijken hoe snel ik bij de dierenarts terecht kan.