<titel aangepast door moddy
Steunbetuigingen en off-topicberichten zijn inmiddels verwijderd om de leesbaarheid te bevorderen.>
hallo,
ik wil jullie graag een probeem voorleggen, onze dierenarts weet er geen raad mee !
wij hadden 3 kittens, bijna even oud. alle 3 uit totaal andere bloedlijnen. poes nr 1 was vanaf dag 1 niet goed (bloed bij ontlasting, niezen, rood keeltje), zij zou niesziekte hebben. daar is zij voor behandeld. poes nr2 begon ook te niezen, ook zij zou niesziekte hebben. poes nr2 herstelde snel en goed. poes nr1 bleef door kwakkelen.
poes1 had continu wel iets. ze was nooit echt fit, was flink gehumeurd, trok zich terug, etc. antibioticakuur na antibioticakuur, ze zou steeds weer een virusje oid hebben.
Poes2 knapte steeds meer op en is nu topfit. de kater was vanaf het begin prima in orde, groeit enorm, heel actief, vooral ook heel zelfstandig, hij kwam wanneer het hem uitkwam!! een enorme eigen wil waar je je niet mee te bemoeien had. hij kwam hooguit 2 minuten op schoot zitten, hij had het altijd te druk met allerlei andere dingen in huis.
poes1 is met slechts 15 weken overleden aan FIP! de diagnose kwam enorm laat, en wij hebben haar daarna laten inslapen.
poes2 en kater leken heel gezond, dierenarts heeft ze nog even bekeken (gewicht, formaat, hartje, longen).
de kater is wat weken geleden echter begonnen met zuchten, en hijgen bij inspanning. na 5 minuten heel wild spelen hangt zn tong uit zn bek en hijgt ie. het valt ons ook op dat hij hoog springen vermijd, en minder onderzoekend is dan de poes. (ze zijn nu beide 6 maand oud).
als je de kater onder zijn buik oppakt, hapt ie regelmatig naar lucht! het is een flinke kater (ruim 4 kilo), maar dan nog is het raar dat hij het benauwd krijgt als je hem onder n buik oppakt.
de dierenarts dacht dat hij wellicht een klein virusje had, antibioticakuur gekregen, kater leefde hier flink van op. echter het hijgen en zuchten is gebleven. weer terug naar dierenarts, die zegt dat zijn hart en longen goed klinken, hij goed op gewicht is, en omdat hij goed eet en drinkt en nog speelt issie gewoon gezond.
De laatste 2 weken is de kater is opeens heel aanhankelijk, loopt me de hele dag achterna, ligt heel veel op schoot of tegen me aan, terwijl hij eerder veel zelfstandiger was. een paar keer per dag zondert hij zich ook echt af in een hoekje liggend, wat hij eerder ook niet deed, hij was altijd erg dominant aanwezig!
hij zoekt enorm veel contact met je, en kijkt naar ons idee niet echt lekker uit zn ogen.
hij heeft ook regelmatig dat je hem niet over zn rug/aan zn kont mag komen, dan kruipt ie zowat over de grond om te voorkomen dat je hand zijn rug raakt!
de kater eet nogsteeds enorm goed. hij speelt ook wel, maar anders dan wij van hem gewend zijn. eerst was hij heel dominant naar de poes toe, wilde dagelijks heel vaak wild stoeien.
nu rent hij wel wat achter haar aan, maar stoeien en overal opspringen, dingen pikken en alles onderzoeken doet hij amper nog.
wat moeten we hier nou mee aan... dierenarts heeft nu al 3x gezegd dat zijn hart en longen goed klinken, en dat ze niet zou weten wat hij mankeert.
wij zitten natuurlijk flink in de stress, poes1 is overleden aan FIP, en die leefde ook steeds op van de zoveelste antibioticakuur, waarna ze weer een terugval kreeg.
HELLUP?!?!
Toxoplasmose
Ja dat het Fip was bij het poesje, daar was ik al bang voor toen ik alle signalen las. De benauwdheid van je kater klinkt niet goed maar dan denk ik eerder aan cara. Ik zou je aanraden om een second opinion te vragen bij een andere dierenarts. Het is wel heel makkelijk om te zeggen ik kan niks vinden dus is er niks maar een kat hoort niet benauwd te zijn. Ook het feit dat hij jullie steeds meer opzoekt is een teken dat hij zich niet lekker voelt. Ik zou dus zo snel mogelijk een andere dierenarts om hulp vragen. Succes ermee!
groetjes Sharon
ben nog vergeten erbij te vermelden dat de kater vanaf dag 1 al snotterig was, de dierenarts dacht direct aan een lichte vorm van chronische niesziekte.
na de antbioticakuur is het snotterige verdwenen, zn oogjes en neusje zijn een stuk schoner, maar het klinkt wel alsof hij vol snot zit! het doet me denken aan verkouden mensen (of iemand met bronchitis, die kunnen ook zo zuchten en hijgen)
maar wat we dan niet kunnen plaatsen is dat hij zo wegkruipt en tegelijkertijd zo enorm aanhankelijk is.
onze poezen zijn beide doodziek geweest en die wilden toen ook de hele dag op schoot en bij mij zijn, daarom zijn we nu ook zo bang dat de kater ook doodgaat.
en wat we ook niet begrijpen, is dat je regelmatig zn rug en kont niet aan mag raken (hij heeft ook regelmatig wat dunnere ontlasting dan anders die verschrikkelijk stinkt).
na de antbioticakuur is het snotterige verdwenen, zn oogjes en neusje zijn een stuk schoner, maar het klinkt wel alsof hij vol snot zit! het doet me denken aan verkouden mensen (of iemand met bronchitis, die kunnen ook zo zuchten en hijgen)
maar wat we dan niet kunnen plaatsen is dat hij zo wegkruipt en tegelijkertijd zo enorm aanhankelijk is.
onze poezen zijn beide doodziek geweest en die wilden toen ook de hele dag op schoot en bij mij zijn, daarom zijn we nu ook zo bang dat de kater ook doodgaat.
en wat we ook niet begrijpen, is dat je regelmatig zn rug en kont niet aan mag raken (hij heeft ook regelmatig wat dunnere ontlasting dan anders die verschrikkelijk stinkt).
Het klinkt als HCM, hoewel hij daar erg jong voor is. Reken voor een uitgebreide test op 100 - 200 euro 
Maar er kan ook iets met zijn nieren aan de hand zijn. Dat vanwege het niet aan kunnen raken van zijn achterkant. Nierproblemen kunnen voor vochtophoping zorgen, wat dan weer benauwdheid geeft.
Kortom: ik zou er zeker verder naar laten kijken!
Bij een kitten met FIP uit zich dat vaak zoals je bovenstaand beschreef. Zo'n kitten overlijdt bijna altijd voor de leeftijd van 6 maanden. FIP kan aangeboren zijn (overlijden binnen 6 maanden), ontstaan door besmetting (droge of natte vorm, overlijden tussen 6 maanden en 2 jaar), of het treedt pas op na het 8e levensjaar. Tussen de 2 en de 6 jaar komt het niet voor, kennelijk is er dan voldoende afweer.
FIP kan weliswaar niet door bloedonderzoek worden aangetoond, maar bepaalde bloedwaarden kunnen in combinatie met klachten wel duidelijk maken dat er met 95% zekerheid sprake is van FIP.
Maar er kan ook iets met zijn nieren aan de hand zijn. Dat vanwege het niet aan kunnen raken van zijn achterkant. Nierproblemen kunnen voor vochtophoping zorgen, wat dan weer benauwdheid geeft.
Kortom: ik zou er zeker verder naar laten kijken!
Bij een kitten met FIP uit zich dat vaak zoals je bovenstaand beschreef. Zo'n kitten overlijdt bijna altijd voor de leeftijd van 6 maanden. FIP kan aangeboren zijn (overlijden binnen 6 maanden), ontstaan door besmetting (droge of natte vorm, overlijden tussen 6 maanden en 2 jaar), of het treedt pas op na het 8e levensjaar. Tussen de 2 en de 6 jaar komt het niet voor, kennelijk is er dan voldoende afweer.
FIP kan weliswaar niet door bloedonderzoek worden aangetoond, maar bepaalde bloedwaarden kunnen in combinatie met klachten wel duidelijk maken dat er met 95% zekerheid sprake is van FIP.
-
Kattenbella
- Tijger
- Berichten: 3006
- Lid geworden op: 13 jan 2003 18:32
- Locatie: Groningen
Ook mijn eerste gedachte was HCM. Ook het niet mogen aanraken van het achterlijf kan hier bijhoren. Een kat van mijn moeder is hieraan overleden en wilde al een tijd niet aangeraakt worden.
Ik herken veel dingen van mijn kater Max. De benauwdheid, het springen, eigenlijk alles.
Max krijgt Amlodipine een medicijn eigenlijk voor mensen. De apotheker hier maakt het in een dosis voor katten. Ze reageren er erg goed op en er is zelfs een poes ondanks haar aandoening gesteriliseerd.
Sterkte en ik zou zeker voor die HCM test gaan.
Bella.
Ik herken veel dingen van mijn kater Max. De benauwdheid, het springen, eigenlijk alles.
Max krijgt Amlodipine een medicijn eigenlijk voor mensen. De apotheker hier maakt het in een dosis voor katten. Ze reageren er erg goed op en er is zelfs een poes ondanks haar aandoening gesteriliseerd.
Sterkte en ik zou zeker voor die HCM test gaan.
Bella.
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
Ik zou naast de eventuele echo van het hart vragen om een algeheel bloedonderzoek met daarnaast een FIV (kattenaids) en FeLV (kattenleucose) test.
Je kan op die manier alles voorzichtig uit gaan sluiten. Nieren, schildklier, ontstekingen, lever en ga zo maar door.
Ik vind dat je DA eigenlijk te weinig doet, een katertje van die leeftijd "mag" niet zoveel klachten hebben zonder duidelijke diagnose.
Mijn dierenarts vertelde me ooit dat als ze "iets" horen aan de longen dat het dan vaak al zeer ernstig is en dat als je vermoed dat een kat iets aan de longen heeft dat je dan beter een foto kan laten maken.
Ik hoop dat het allemaal goed komt met je katertje!!
Je kan op die manier alles voorzichtig uit gaan sluiten. Nieren, schildklier, ontstekingen, lever en ga zo maar door.
Ik vind dat je DA eigenlijk te weinig doet, een katertje van die leeftijd "mag" niet zoveel klachten hebben zonder duidelijke diagnose.
Mijn dierenarts vertelde me ooit dat als ze "iets" horen aan de longen dat het dan vaak al zeer ernstig is en dat als je vermoed dat een kat iets aan de longen heeft dat je dan beter een foto kan laten maken.
Ik hoop dat het allemaal goed komt met je katertje!!
Groetjes,
Femke
Kopjes van Murphey, Case & Noortje
Voor altijd in mijn hart:
Spetter*, Piggel*, Mr. Boots*, Solo*, Mahra* & Tiki*.
Femke
Kopjes van Murphey, Case & Noortje
Voor altijd in mijn hart:
Spetter*, Piggel*, Mr. Boots*, Solo*, Mahra* & Tiki*.
bedankt voor jullie reacties, het is erg fijn dat er mensen meedenken met ons!
we hebben vandaag weer onze dierenarts gebeld. ze heeft ons verwezen naar dr. Gerritsen in Ommen (de Kompaan), een gespecialiseerde dierenarts (interne geneeskunde). Kent iemand deze man toevallig?
Alleen wel erg vervelend dat we daar direct een kapitaal aan kwijt zijn, het consult alleen al kost tussen de 46-86 euro....
en dan is er dus nog NIX getest. dus dat zal wel een mega rekening worden
maar we zullen nu toch echt moeten weten wat hij heeft, we hebben nog een poes rondlopen, en alleen al daarom moeten we weten wat hij heeft, wie weet is het besmettelijk of wat dan ook.
onze kater gedraagt zich net zoals het bij ons fippoesje verlopen is. het begon bij zich terugtrekken en overdreven veel op schoot willen liggen, amper nog spelen, flauw uit de ogen kijken, etc.
bij ons overleden poesje hebben wij het idee dat zij droge fip had, en pas 3 dagen voordat wij haar lieten inslapen de natte fip ontwikkeld heeft.
daarom zijn we nu ook erg bang dat onze kater droge fip heeft
de dierenarts heeft toen ons poesje overleden was gebeld met een specialist op het gebied van FIP, die zegt dat het ontwikkelen van FIP genetisch bepaald is (FIP zelf is immers geen virus, het is een onschuldig coronavirus dat IN het lichaam muteert naar FIP), en dat onze kater en poes het waarschijnlijk niet zouden hebben.
Als onze kater nu dan ook FIP zou hebben... dan hou ik mn hart vast voor ons poesje.. het zou toch verdorie niet zo zijn dat we 3 kittens hieraan gaan verliezen
we hopen uiteraard dat hij iets heeft wat te behandelen is en waar hij gewoon oud mee kan worden, maar de twijfels slaan nu uiteraard flink toe.
we willen nu dat hij goed binnenstebuiten gekeerd word, dus dat zal inderdaad wel een rontgenfoto en uitgebreide bloedtesten worden.
ik zal jullie op de hoogte houden!
we hebben vandaag weer onze dierenarts gebeld. ze heeft ons verwezen naar dr. Gerritsen in Ommen (de Kompaan), een gespecialiseerde dierenarts (interne geneeskunde). Kent iemand deze man toevallig?
Alleen wel erg vervelend dat we daar direct een kapitaal aan kwijt zijn, het consult alleen al kost tussen de 46-86 euro....
en dan is er dus nog NIX getest. dus dat zal wel een mega rekening worden
maar we zullen nu toch echt moeten weten wat hij heeft, we hebben nog een poes rondlopen, en alleen al daarom moeten we weten wat hij heeft, wie weet is het besmettelijk of wat dan ook.
onze kater gedraagt zich net zoals het bij ons fippoesje verlopen is. het begon bij zich terugtrekken en overdreven veel op schoot willen liggen, amper nog spelen, flauw uit de ogen kijken, etc.
bij ons overleden poesje hebben wij het idee dat zij droge fip had, en pas 3 dagen voordat wij haar lieten inslapen de natte fip ontwikkeld heeft.
daarom zijn we nu ook erg bang dat onze kater droge fip heeft
de dierenarts heeft toen ons poesje overleden was gebeld met een specialist op het gebied van FIP, die zegt dat het ontwikkelen van FIP genetisch bepaald is (FIP zelf is immers geen virus, het is een onschuldig coronavirus dat IN het lichaam muteert naar FIP), en dat onze kater en poes het waarschijnlijk niet zouden hebben.
Als onze kater nu dan ook FIP zou hebben... dan hou ik mn hart vast voor ons poesje.. het zou toch verdorie niet zo zijn dat we 3 kittens hieraan gaan verliezen
we hopen uiteraard dat hij iets heeft wat te behandelen is en waar hij gewoon oud mee kan worden, maar de twijfels slaan nu uiteraard flink toe.
we willen nu dat hij goed binnenstebuiten gekeerd word, dus dat zal inderdaad wel een rontgenfoto en uitgebreide bloedtesten worden.
ik zal jullie op de hoogte houden!
Laatst gewijzigd door Mariekjuh op 25 okt 2004 20:01, 1 keer totaal gewijzigd.
kreeg vanavond de schrik van mn leven; onze kater kreeg epileptische aanvalletjes.
druk met em gespeeld (hij wilde opeens spelen!), na 15 min liep hij wat raar met zn achterpoten van het spelen weg en ging direct liggen. hij bleef me heel glazig aankijken, en zn ogen gingen raar staan. net niet recht zegmaar. ik dacht dat ik me vergiste, en dat ik nu overal iets in wilde zien.
maar helaas geen vergissing, 2 minuten later ging hij scheel kijken en daarna met ieder oog een andere kant opkijken, ogen dicht knijpen, dan weer open en raar met zn ogen trillen en draaien.
hij werd enorm stijf van de spierspanning, het leek wel een plank toen ik em optilde. in mijn armen werd hij weer wakker, en kreeg direct een nieuwe aanval. toen schrok hij opeens wakker, zette zn nagels flink in mn schouder en rende opeens als n gek weg, met een enorme rotgang wilde ie de trap afgaan, maar vlak voor de trap remde ie af en werd ie opeens 'wakker' en deed ie wat stapjes terug (diep trapgat).
op weg naar de dierenarts wassie in de auto nogsteeds raar suf, nog meer aanvalletjes. in de wachtkamer nog weer.
de dierenarts heeft em bekeken, hij had op dat moment geen aanval, maar ze wilde hem geen medicijnen geven omdat ze dan morgen niet goed alles kunnen onderzoeken.
ze zei dat ze niet denkt dat het nu acuut levensbedreigend is, dus we moeten hem rustig houden, schemer in huis en geen harde geluiden e.d.
nu heeft ie nogsteeds aanvalletjes achter elkaar, zojuist 6x in 10 min.
maar het is wel heel lichtjes, hij schrikt dan bijv. wakker als ie wat hoort. soms duurt het even wat langer, maar nooit langer dan 2 min. aan een stuk. maar wel 10x kort achter elkaar.
pffff wat een gedoe, als je een dier met epilepsie op tv ziet dan denk je okee, zo ziet dat er dus uit. maar bij je eigen dier krijg je echt een doodschrik.
hopelijk heeft ie 'alleen maar epilepsie' en komen daardoor alle klachten, maar de dierenarts zei dat het ook van zijn hart kan komen, of van een leveraandoening e.d.
we moeten morgen afwachten dus
druk met em gespeeld (hij wilde opeens spelen!), na 15 min liep hij wat raar met zn achterpoten van het spelen weg en ging direct liggen. hij bleef me heel glazig aankijken, en zn ogen gingen raar staan. net niet recht zegmaar. ik dacht dat ik me vergiste, en dat ik nu overal iets in wilde zien.
maar helaas geen vergissing, 2 minuten later ging hij scheel kijken en daarna met ieder oog een andere kant opkijken, ogen dicht knijpen, dan weer open en raar met zn ogen trillen en draaien.
hij werd enorm stijf van de spierspanning, het leek wel een plank toen ik em optilde. in mijn armen werd hij weer wakker, en kreeg direct een nieuwe aanval. toen schrok hij opeens wakker, zette zn nagels flink in mn schouder en rende opeens als n gek weg, met een enorme rotgang wilde ie de trap afgaan, maar vlak voor de trap remde ie af en werd ie opeens 'wakker' en deed ie wat stapjes terug (diep trapgat).
op weg naar de dierenarts wassie in de auto nogsteeds raar suf, nog meer aanvalletjes. in de wachtkamer nog weer.
de dierenarts heeft em bekeken, hij had op dat moment geen aanval, maar ze wilde hem geen medicijnen geven omdat ze dan morgen niet goed alles kunnen onderzoeken.
ze zei dat ze niet denkt dat het nu acuut levensbedreigend is, dus we moeten hem rustig houden, schemer in huis en geen harde geluiden e.d.
nu heeft ie nogsteeds aanvalletjes achter elkaar, zojuist 6x in 10 min.
maar het is wel heel lichtjes, hij schrikt dan bijv. wakker als ie wat hoort. soms duurt het even wat langer, maar nooit langer dan 2 min. aan een stuk. maar wel 10x kort achter elkaar.
pffff wat een gedoe, als je een dier met epilepsie op tv ziet dan denk je okee, zo ziet dat er dus uit. maar bij je eigen dier krijg je echt een doodschrik.
hopelijk heeft ie 'alleen maar epilepsie' en komen daardoor alle klachten, maar de dierenarts zei dat het ook van zijn hart kan komen, of van een leveraandoening e.d.
we moeten morgen afwachten dus
Och jee en zo'n aanval ziet er heel eng uit!
Ik heb het met mijn hondje meegemaakt. Die heeft inmiddels elke dag een pilletje tegen de aanvallen omdat hij er op het laatst ook 6 per dag had. Zolang het hart goed is (wat de dierenarts vast al wel beluisterd heeft) is het inderdaad niet meteen levensbedreigend maar wel heel uitputtend. Wij hebben gemerkt dat zachte achtergrondmuziek en in het donker liggen inderdaad kunnen helpen.
Ik heb het met mijn hondje meegemaakt. Die heeft inmiddels elke dag een pilletje tegen de aanvallen omdat hij er op het laatst ook 6 per dag had. Zolang het hart goed is (wat de dierenarts vast al wel beluisterd heeft) is het inderdaad niet meteen levensbedreigend maar wel heel uitputtend. Wij hebben gemerkt dat zachte achtergrondmuziek en in het donker liggen inderdaad kunnen helpen.
groetjes Sharon
Wat erg zeg! Nou, wat Shaz zegt: onze hond had ook altijd epilepsie. De remedie bij ons was ook: met rust laten! Onze hond wou altijd naar buiten, zo gauw hij het voelde aankomen sleepte hij zichzelf al naar de achterdeur. We lieten hem buiten (als dat nog kon) alwaar hij in elkaar zakte en bleef liggen trillen totdat het ergste voorbij was. Soms hielp het om hem aaiend te kalmeren, meestal konden we hem beter met rust laten. Als de aanval voorbij was en hij had overgegeven (standaard) was hij best wel weer goed te pas, wou wel een koekje of aan de riem. Je kon er wel donder op zeggen dat als je ver en uitputtend met hem had gelopen, hij 's avonds een aanval zou krijgen. Dus er is misschien wel iets aan te doen om het te voorkomen. Je zei ook dat je behoorlijk gespeeld had (zou een oorzaak kunnen zijn). Ik wil je geen schuldgevoel aanpraten ofzo hoor. Een epileptische aanval is volgens mij iets neurologisch en moet er, hoe dan ook, een keer uit. Onze hond heeft t.z.t. ook homeopathische middelen e.d. gehad. Zo gauw we ermee stopten of er eentje vergaten, kreeg 'ie een driedubbele aanval. Als het 'alleen maar' epilepsie is, daar valt goed mee te leven. Onze hond (een golden retriever) is 12 geworden!
Ik hoop echt voor je dat het niet iets veel ergers is. We duimen voor je mee!
Ik hoop echt voor je dat het niet iets veel ergers is. We duimen voor je mee!
het hijgen wat hij heel erg deed was ook steeds na echte inspanning (wild spelen, rennen, hoog springen), dus wellicht was dat een voorstadium van epileptie.
ik begrijp nu ook waarom hij zich graag afzondert in het donker zodra het kan, hij zal het vast wel aanvoelen dan denk ik!!
misschien dat hij daarom het spelen en springen vermijd.
ik weet niet of al zijn klachten bij epileptie passen, maar we zouden echt een gat in de lucht springen als dat het geval zou zijn.
maar zoals dierenarts al zei.. epileptie is ook vaak gevolg van een andere afwijking (hart, lever)
overigens, na de laatste lading aanvalletjes is hij fitter dan de afgelopen dagen, hij rende net ff als een gek door t huis heen en fanatiek aan de krabpaal krabben
hij is wel in 11 dagen 300 gram aangekomen (hijs nu 6mnd oud), hij weegt nu 4,5 kilo!! maar het is wel een boskat met enorm grote ouders hoor (vader 10kg, moeder 7kg).
dierenarts zei al dat hij waarschijnlijk veel vocht vasthoud (hij drinkt ook erg veel)
ik begrijp nu ook waarom hij zich graag afzondert in het donker zodra het kan, hij zal het vast wel aanvoelen dan denk ik!!
misschien dat hij daarom het spelen en springen vermijd.
ik weet niet of al zijn klachten bij epileptie passen, maar we zouden echt een gat in de lucht springen als dat het geval zou zijn.
maar zoals dierenarts al zei.. epileptie is ook vaak gevolg van een andere afwijking (hart, lever)
overigens, na de laatste lading aanvalletjes is hij fitter dan de afgelopen dagen, hij rende net ff als een gek door t huis heen en fanatiek aan de krabpaal krabben
hij is wel in 11 dagen 300 gram aangekomen (hijs nu 6mnd oud), hij weegt nu 4,5 kilo!! maar het is wel een boskat met enorm grote ouders hoor (vader 10kg, moeder 7kg).
dierenarts zei al dat hij waarschijnlijk veel vocht vasthoud (hij drinkt ook erg veel)
Laatst gewijzigd door Mariekjuh op 25 okt 2004 22:36, 1 keer totaal gewijzigd.
Dat schijnt er bij te horen, onze hond is na zo'n aanval ook even helemaal hyper. Dat kan je beter afremmen omdat het weer tot een nieuwe aanval kan leiden. De pilletjes die ze geven werken ook kalmerend. Ik denk inderdaad wel dat het met elkaar te maken heeft, de inspanning met zo'n aanval.Mariekjuh schreef: overigens, na de laatste lading aanvalletjes is hij fitter dan de afgelopen dagen, hij rende net even als een gek door t huis heen en fanatiek aan de krabpaal krabben
groetjes Sharon