Afscheid nemen van diatbetes poes met gedragsproblemen

[Toetje2009]

Dag allemaal,

Ik ben nieuw op het forum, ik voel de behoefte om mijn ervaring met jullie te delen en allicht wat support te vinden voor mijn moeilijke besluit.

Al 13 jaar is Toet mijn poezenmaatje, steun en toeverlaat. Ik kreeg haar als kitten uit een nest waarin zij niet goed behandeld is (geslagen) met als gevolg dat zij de rest van haar leven weinig vertouwen heeft in mensen. Kort gezegd ben ik na lange investering en geduld de enige die haar kan aanhalen, mijn ouders, man en dochter tolereert ze in haar omgeving maar haar aanhalen mogen ze niet. Bij een ieder ander die haar aanraakt wordt ze direct boos / angstig en slaat met nagels.

Bezoeken aan de dierenarts zijn drama, en wanneer wij op vakantie zijn kunnen alleen mijn ouders haar verzorgen, maar inmiddels zijn zij op leeftijd en niet meer in staat om haar dagelijks te verzorgen. Onze buurvrouw heeft zij afgelopen vakantie letterlijk het huis uit geslagen en de buurman is vervolgens tot we thuis waren met een speciale werkbroek en laarzen en een bezem(om afstand te houden) het huis in geweest om eten te geven totdat we terug kwamen (hilarisch beeld maar natuurlijk heel schrijnend en triest)..
Voor mij is ze op haar manier lief al heeft zij ook bij mij haar nukken die ik snel genoeg herken. Al 13 jaar probeer ik haar, ondanks haar onvoorspelbare en agressieve gedrag een zo fijn mogelijk leven te geven. Samen hebben we een sterke band.

Afgelopen najaar 2021 werd Toet echter mager, en gaf ze veel over. Ook haar kattenbakken werden letterlijk zeiknat.
Een bezoek aan de huisarts werd zoals verwacht een groot drama. Pas na een dubbele dosis kalmeringsmiddel en een dwangbuis kon bloed worden afgenomen. Na onderzoeken werd diabetes uiteindelijk geconstateerd.
Enkele moeilijke gesprekken volgden met de DA. Zij adviseerden, mede door haar gedrag en het feit dat ik haar als enige kan aanhalen, niet de starten met insuline spuiten maar vooral te focussen op speciaal dieetvoeding. Eigenlijk wilden ze haar direct laten inslapen maar uiteindelijk hebben we besloten met dieetvoer te kijken hoe het zou gaan. Toet heeft het de afgelopen maanden ontzettend goed gedaan op het voer, en ondanks de volle bakken werd wel haar vacht gezonder, gaf ze niet meer over en heeft ze zelfs nog een verhuizing meegemaakt.

Maar inmiddels gaat ze weer achteruit. Haar eetbehoefte lijkt onverzadigbaar, haar kattenbakken zitten dagelijks enorm vol en ze plast er ook buiten. Ook haar ontlasting wordt dun en ze geeft weer over. Ze loopt vervolgens de urine door het huis, waar ook mijn peuter rondhuppelt en binnen nu en 6 weken maximaal een tweede kindje, wat ook veel stress voor haar zal gaan opleveren.
Ze is onrustig of slaapt veel. Soms komt ze even bij me liggen, dan krijg ik weer wat hoop.

Toch overleg gehad met de DA, die aangeeft verbaast te zijn dat ze het zo lang heeft volgehouden, maar dat het zo goed is geweest voor Toet en dat we haar onnodig aankomend lijden moeten besparen. Zij adviseert nu om Toet maandag te euthenaseren.
Ik voel mij ontzettend verdrietig. Ik heb alles over mijn lieve poes over, maar het insuline spuiten is door haar agressieve gedrag en wantrouwen gewoonweg geen optie. Daarnaast weet ik dat ik dat ook niet alleen ga kunnen doen (baby, peuter, onregelmatige werktijden van zowel mij als mijn man zometeen) en anderen laat ze niet toe in haar buurt. Nog even los van eventuele dagje of avondje weg, een vakantie..
Ik heb alles daarbuiten geprobeerd om haar te kunnen helpen maar toch heb ik het gevoel dat ik faal. Mijn omgeving vindt dat het goed is zo, maar ik heb het er enorm moeilijk mee..

Voor nu voelde ik vooral de behoefte om het even van mij af te schrijven, maar mocht iemand een raad, advies of steunend woordje hebben, dan lees ik dat graag..

Bedankt, voor het lezen..

[Ani]

Ik lees jouw verhaal en het raakte me enorm dat je schrijft dat je het gevoel hebt dat je faalt. Alles wat je beschrijft over de gezondheid van Toet en de weg die zij is gegaan sta je voor een inmens dilemma. Maar de huidige gezondheidssituatie van Toet is zeker zorgelijk. Als de behandeling met insuline niet helpt en Toet is zo ziek dan blijft het flink tobben als je besluit haar niet in te laten slapen.

Ja, de omgeving ziet dat het goed is om morgen de stap tot afscheid en verlossing voor Toet te nemen, voor jou voelt dat begrijpelijk héél anders! Ik kan me voorstellen dat ieder positief moment dat Toet heeft je aangrijpt en tot grote twijfel brengt… ik wens je veel wijsheid en sterkte bij de beslissing wat nu het beste is voor je lieve Toet

[Toetje2009]

ik wens je veel wijsheid en sterkte bij de beslissing wat nu het beste is voor je lieve Toet

Bedankt, voor je woorden en de tijd die je genomen hebt om te reageren.
Met enorm veel pijn in mijn hart en ik dat het een goed besluit is om haar morgen te laten gaan, al word ik misselijk als ik er aan denk.
Katten kunnen je zo voor de gek houden met hoe ze zich echt voelen, dat ik bang ben dat ik te lang heb gewacht als ik op haar nu verder rond laat tobben..

Uit liefde voor het beestje, maar voor nu voelt het nog even niet zo..

[nellebel]

ik wens je heel veel sterkte vandaag. ik denk echt dat je een goede beslissing neemt. vooral voor toet. het wordt niet alleen lastig voor jou, elke dag insuline, maar wat zou je haar hiervoor aan moeten doen. de stress, de angst. dat wil je haar niet aandoen, dat verdient ze niet, maar jij ook niet. jullie speciale band maakt dat ze nog een fijn leven heeft gehad bij jullie. helaas haar moeilijke start aan het begin maakt dat het nu eerder stopt omdat verder gaan ondoenlijk is voor jullie allemaal. voel je er niet schuldig onder, jij bent degene die haar leven nog fijn en draaglijk heeft gemaakt. anders was ze er allang niet meer geweest. ook ben jij degene nu die mag zeggen dat het genoeg is geweest voor je toetje. meer hoeft ze niet te verdragen. je lieverdje hoeft niet meer in angst te leven. nogmaals heel veel sterkte en geen schuldgevoel maar kijk terug op al het moois dat jij haar hebt gegeven en jullie speciale band.

[Zotvanpoezen]

Heel mooie woorden van Wendy!
Ik ben het volledig met haar eens.
Sterkte...

[ErikPhilippus]

Wat een indrukwekkend en ontroerend verhaal, en het raakt met te lezen dat Toet ondanks haar valse start in het leven, toch de moed heeft gevonden om jou haar vertrouwen te schenken.

Dat je twijfelt, of zelfs het gevoel hebt dat je faalt - dat hoort bij deze fase. Ik denk dat velen met mij op het forum dat gevoel zullen herkennen. Het is nu eenmaal wat naar boven komt als het verstand en het hart het niet eens zijn met elkaar.... Ik weet zeker dat je over een tijdje mooie herinneringen kan ophalen, en met een dankbaar gevoel kunt terugdenken aan de speciale band die jullie hadden (en voor altijd zullen hebben).

[Toetje2009]

Jemig wat een enorm lieve, steunende en fijne reacties. Ondanks de loodzware beslissing voelt dit fijn om te lezen.

Vandaag genieten we lekker samen. Hebben net samen aan de waterkant gezeten van de tuin en we kroelen lekker.. dat voelt heel dubbel maar tegelijk ben ik dankbaar dat we vandaag zo'n mooie dag hebben om samen afscheid te nemen..

[Ani]

Goed te vernemen dat je steun hebt ervaren aan de reacties. In zo’n eenzame, angstige avond en dag.

Wat een mooi beeld, jullie samen aan de waterkant, de zon erbij, lekker kroelen. Momenten om nooit te vergeten, een herinnering om in te lijsten in je hart… Met een brok in m’n keel gelezen.

[Toetje2009]

Het was een hele heftige intense dag..
Ze kwam vanmorgen vroeg al bij me liggen en is eigenlijk de hele dag niet van mijn en mijn dochters zijde geweken..
Ze liep zelfs mee naar het water achter in de tuin toen we eendjes gingen voeren. We hebben daar heerlijk gezeten

In de middag heeft ze lekker naast me in het zonnetje gelegen en verse tonijn gegeten.

Het afscheid was daardoor heel dubbel. Ik ben intens dankbaar dat we zo'n mooie dag hebben gehad, maar het brengt je ook uit balans.. hadden we dan toch niet nog even ....?

Ik hoop dat die vraag straks verdwijnt en deze mooie dag als herinnering blijft.

Het euthenaseren ging enorm snel. Ze kreeg haar eerste prik toen ik haar vast had en terwijl de DA vertelde dat ze nu nog even kon rondlopen, gleed ze al uit mijn armen en overleed ze. Er was geen tweede prik nodig.
Dat het zo hard ging, was heel intens, maar ze kan hier haast niets van gemerkt hebben..

Ze ligt nu in haar mandje die ze vanaf het begin heeft, samen met haar knuffelmuis. Morgen breng ik haar alleen weg naar het crematorium.

X

[Anne]

Heel veel sterkte met het gemis en het verdriet

Fijn dat jullie laatste dag zo ontzettend bijzonder was, zoiets vergeet je nooit meer

Ik zit op dit moment met Bella in deze fase dus ik begrijp je gevoelens

Nogmaals heel veel sterkte
War ontzettend fijn dat ze zo"n warm leven achter de rug heeft

[Rik]

Een weloverwogen juiste maar Ooo zo moeilijke beslissing.
Heel veel sterkte met het gemis.

Rust zacht lieve Toet

[nellebel]

rust zacht lieve toet, wat heb je toch een lief en zorgzaam baasje gehad. die het nu moeilijk heeft omdat ze je enorm gaat missen. het feit dat ze zo snel ging laat vooral zien dat je beslissing goed was hoor. ze was echt op. wat fijn dat jeullie gisteren nog zo'n mooie dag samen gegund is. dikke knuffel.

[Ani]

Kracht en sterkte gewenst
Rust zacht lieve Toet