We hebben onlangs twee kittens aangeschaft.
Een van hen (kater) wat een held, wilt geaaid worden, mogen we oppakken. Zelfs het aanraken van de oortjes, neusje , mondje , pootjes , staart etc gaat allemaal goed. Ook op de momenten dat wij dit nodig vinden. De andere ( poes ) is compleet het tegenovergestelde! Wanneer het haar uitkomt , vaak wanneer ze moe is, mogen we alles doen. Ook de pootjes aanraken, oortjes, neusje, mondje etc. Maar , dit mag echt alleen wanneer het háár uit komt. Uiteraard dwingen wij niet af, maar we maken ons wel een beetje zorgen. Ze doet namelijk alsof wij elke keer onbekende mensen zijn. We hebben ze nu ongeveer 3 weken , dus misschien gaat het nog wel komen.. Oja, en oppakken is een ramp , dan springt ze alle kanten op en zet ze haar klauwen al behoorlijk uit.
Hebben jullie hier advies voor? Het valt me namelijk op dat ze ontzettend (wellicht té veel) naar het katertje trekt. Zodra ze het katertje niet ziet , begint ze ook gestressed te miauwen en te zoeken. Maar als wij het katertje aaien , gaat ze letterlijk met haar gat op zijn hoofd zitten om alle aandacht op te eisen

Is het misschien verstandig om langzaam hen een beetje op bepaalde momenten te scheiden? Zodat de poes ook wat zelfverzekerde kan worden en wat onafhankelijker? Of is dit juist een SUPER slecht idee en moet ze juist continue kunnen terugvallen op de kater?