Wij hebben onze 12 jarige lapjespoes ongeveer 3 weken geleden laten opereren aan naar wat later bleek een melkkliertumor te zijn. Het bultje zat bij één van haar tepeltjes en zwol wat op. Het is verwijderd door de dierenarts en ze mocht dezelfde avond gelukkig weer mee naar huis. Wij hebben uiteraard onderzoek laten doen door het lab en de dierenarts kwam een week later met de conclusie dat het inderdaad kwaadaardig was en meldde ook dat het in fase II zou hebben gezeten qua grootte.
Nou heb ik van alles hierover gelezen en wil ik geen verkeerde verwachtingen creëren, maar ik snap dat in het ergste geval een halfjaar, jaar kan duren, maar dat ze misschien ook nog wel 3 jaar heeft.
De eerste avond na de operatie was het nogal wankel met de werking van de narcose, maar daarna leek ze goed te herstellen. De hechtingdraadjes zijn door het herstel al wat korter geworden en ik verwacht dat ze binnenkort 'eruit vallen'. De wond lijkt goed te genezen, maar ik voel nog wel op de plek van de wond een soort verdikking. Ik kan niet beoordelen of dit een terugkerende tumor is .. of dat het gewoon een verdikking is door de hechting etc.
Nu het probleem .. we zijn nu dus 3 weken verder maar onze poes zondert zich nog steeds érg af. Houd van donkere plekjes, zit in haar huisje (afgesloten, behalve van voor). Ze komt wel naar beneden voor de kattenbak, maar eten geven wij haar maar voor d'r neus. Ze eet zowel vlees als brokken nog wel redelijk op en drinkt ook regelmatig.
We hebben geen idee of het nou een soort trauma is waardoor ze zich afzondert, of dat ze misschien toch nog wat voelt na de operatie. Ik hoopte dat ze weer de oude zou worden, maar vooralsnog is ze helaas erg op zichzelf gericht

Heeft iemand hier meer ervaring mee? Ik wil eigenlijk niet meteen naar de DA terug, omdat ze voor mijn gevoel het transportbakje als trauma heeft ervaren. Sta open voor alle tips!