Ik heb mij net aangemeld bij dit forum.
Vandaag intens verdrietig en weet niet goed waar ik ermee naar toe moet.
Vanmorgen begon de dag als gewoonlijk. Op de overloop werd ik begroet door mijn twee lieve katertjes van 2,5. Moos altijd rond mijn enkels aan het draaien, Manus springt in mijn armen, geeft kopjes. Bovenaan de trap vraagt Manus nog een ai en zo ook halverwege de trap. Elke ochtend hetzelfde ritueel en dat al 2,5 jaar lang.
Ik heb ze eten gegeven en, zoals gewoonlijk hebben ze even de 5 minuten rennen door het huis, terwijl ik mijn brood eet. Ik hoor ze van de trap afkomen en op eens wel een heel hard 'van de trap rennen' geluid. Leek wel of er een doos naar beneden viel. Moos komt de kamer in gesprint, Manus niet (wat gek was want hij was de snelste en de stoerste). Ik sta op om te kijken wat er gebeurde, op hetzelfde moment hoor ik Manus een miauw geven, heeeeel zacht. Trek de deur open en zie mijn lieve mannetje Manus onderaan de trap liggen, op zijn zij. Plof naast hem neer en roep hem, geen reactie. Voel aan zijn pootjes, niets gebroken en ondertussen praat ik tegen hem. Hoewel zijn oogjes redelijk normaal stonden was zijn bekkie wel iets nat (kwijl??). Geen bloed, niets gebroken en wel raar ademen (gek geluid). Hij reageerde niet op mij. Ik voelde heel zacht een hartslag en heel licht (echt heel licht) zijn buik bewegen. met zijn koppie in mijn hand voel ik zijn laaste adem

Moos, zijn broertje, bleef de hele tijd in de buurt, ging naast hem liggen en miauwen. Bleef kopjes geven zo zielig! Tot Manus zijn laatste adem en Moos liep even weg. Ik ondertussen de dierenarts aan de telefoon en zij dacht aan een hartstilstand. Maar...ik voelde zijn hartje nog al was het heel licht en voor heel even. Ik begrijp niet wat er vanmorgen met Manus is voorgevallen. Dierenarts zij dat een jonge kater niet zomaar dood gaat van het vallen van een trap. Nee, dat geloof ik ook niet maar wat dan wel???
Ik heb Manus voorzichtig opgepakt en in zijn mandje gelegd. Zijn broertje ging zo lief naast hem liggen en heeft hem helemaal gewassen. Ging me door merg een been, zo verdrietig!!!!
Met mijn overleden lieve mannetje Manus naar de dierenarts. Ook daar geconstateerd dat hij niets gebroken had, schedel nog heel. DA denkt toch aan hart/vaatziekte of epilepsie of een bloedpropje.
Heeft iemand van jullie ooit zoiets meegemaakt? Wat ben ik geschrokken en zo plotseling. En eerst dacht ik nog dat mijn twee donderstenen iets van de trap hadden gegooid. Ben flink van slag en verdrietig...
