Lang geleden dat ik hier was, want met de 2 lovecats ging het goed.
Ik ben hier nu omdat ik best even geschrokken ben.
Dexter, gecastreerde kater, net 7 geworden is de reden dat ik me hier ooit aanmeldde. Hij was 4 maanden toen ik hem kreeg en binnen een week lag hij al bij de da met een blaas vol gruis en verstopping. Met alle adviezen van hier is het helemaal goed gekomen en dus 7 jaar geen blaasproblemen gehad.
Vandaag kom ik thuis en zit hij op de kattenbak te grommen, mijn alarmbellen gingen natuurlijk gelijk af. Ik voel aan zijn blaas en hij gromde weer; foute boel dus. Gelijk de da gebeld en erheen gegaan.
Geen overvolle blaas, wel verhard en geen urine kunnen lozen, dus hij moest blijven. Ben net teruggebeld door de da.
Catheterisatie ging niet, ze moesten hem sederen. Ze konden z'n piemeltje niet 'uitschuiven', bleek dus vergroeid te zijn. Uiteindelijk toch een opening gemaakt/gevonden en het begon te lopen; bloed dus. Later ook wat urine, maar geen blaasgruis. Urine is op kweek gezet en hij ligt opgenomen met een catheter, anti-ontstekingsmiddelen en pijnstillers.
De vraag van de da aan mij; heeft hij stress? En ja, ik ben net een half jaar geleden verhuisd en heb zelf behoorlijk wat stress. De verhuizing, nieuwe baan, financieel, ernstige ziekte bij naasten etc.
En nu voel ik me dus heel erg schuldig. Dexter is obsessief met eten. Maar omdat ik vorig jaar 3 keer met hem bij de da heb gezeten met patella luxatie (en ook voor de rest van zijn gezondheid) wilde ik echt dat hij afviel, gevolg; gemekker en gemauw, achter mn andere kat z'n eten aanzitten (zelfs de kots van die kat opeten) etc. En hij kreeg echt nog steeds het gemiddelde wat een normale kat krijgt…
Ik heb niks gemerkt verder. Vanochtend voor mijn werk sprong hij nog steeds op schoot en duwde ik hem weg. Doe ik de laatste tijd wel vaker, want hij springt continu op me en mauwt wat af. Ik dacht dat het om het eten ging en siste ook af en toe naar hem; ssssssst, je hebt genoeg gehad nu, hou op.
De da had het over rustgevende middelen, want mogelijk een stressblaas, maar ook de overweging om na te denken over een penisamputatie.Sorry voor dit onsamenhangend en lange verhaal, maar ik weet dat zorgen over je kat door de omgeving vaak niet zo goed begrepen worden als hier. En misschien kunnen jullie me wat tips/ervaringen/geruststelling geven?
DA zei dat ze zo'n casus nog niet eerder had gehad; het vergroeide gedeelte dus. Ik weet hier ook weinig van, iemand ideeën? En die rustgevende middelen?
Pfff, ik ben er ook echt naar van dat hij vannacht niet hier is, ik mag hem gelukkig morgen opzoeken. Arm beestje, dat hij zoveel pijn heeft gehad en ik van niks wist...
Dank! Hoe is het met jou en je kattenkliek? (misschien moet ik om te ontstressen gelijk maar alle foto-albums hier bekijken)
Gaat heel goed in combi met de katten. Het vijftal is nog compleet. Al denk ik dat je Yip, onze zwarte kater nog niet mee gekregen hebt.
