Waarom gedraagt Sifra zich op één bepaalde plaats zo vreemd?

[Sifra]

In de keuken heb ik een oude centrifuge staan. Er hoort een opvangbak bij die omgekeerd als deksel op de centrifuge past en waarop ik vloerbedekking heb gelijmd. Een mooi plekje voor een kat om op te zitten en naar buiten te kijken. Sifra maakt er regelmatig gebruik van.

Al jaren gebeurt het volgende:
Sifra zit op de centrifuge en kijkt naar buiten. Zodra ik de keuken binnen stap kijkt ze om en blijft naar mij kijken alsof ik een alien ben. Loop ik naar haar toe, dan kijkt ze weer strak naar buiten. Hoewel ze gek is op knuffelen, mag ik haar daar niet aanraken. Als ik tegen haar praat of aanraak geeft ze commentaar met afgemeten mauwtjes. Soms kan ik het niet laten en kriebel haar achter haar oor of tussen de schouderbladen. Daar reageert ze niet op. Pas na meerdere pogingen gaat ze heel zachtjes spinnen. Loop ik weg, dan kijkt ze me weer na.

Waarom gedraagt ze zich zo, precies op die plek? Anderhalve meter verderop is een vensterbank waarop ze kan liggen en knuffelen wèl goed vindt. Andere katten hebben zich op deze plek nooit zo gedragen. Er is ook nooit iets gebeurd op die plek waaruit ik haar gedrag kan verklaren.
Het is geen probleem, maar het intrigeert me al heel lang. Wat zou de oorzaak van haar vreemde gedrag kunnen zijn?

[castratenkoor]

Katten zijn intrigerende wezens. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze op die plek zo geconcentreerd is van de aanblik buiten dat ze in een soort trance is. En dat ze daar dan zelfs door jou niet bij gestoord wenst te worden.

Zo heb ik hier b.v. Teun die door B. niet geaaid wenst te worden beneden. Maar als B. op zolder de was ophangt, dan breekt hij zijn nek over diezelfde Teun. Kopjes geven, spinnen en aandacht eisen. De eerste keer dat hem dat overkwam, kwam B. helemaal verbaasd beneden en vertelde me hoe Teun zich op zolder gedroeg. Hij dacht dat hij hem daarna beneden ook wel kon aaien. Maar dat is pertinent nog steeds niet het geval. Raar toch?!?

[Sifra]

Op die plek is haar uitzicht juist erg beperkt door struiken. Bovendien houdt ze mij ook constant in de gaten. Ik sta dan wel met de rug naar haar toe, maar kan haar spiegelbeeld zien in de tegels boven het aanrecht.
Dat gedrag van Teun is ook raadselachtig. Als je de verklaring wist zou je denken: o ja, typisch kattenlogica. Soms snap je hun logica een beetje. Bijvoorbeeld, ik mocht Rûzer niet over zijn rug aaien vlak voor hij naar buiten ging. Hij liet zich helemaal door zijn poten zakken om mijn hand te ontwijken. Kwamen we elkaar buiten tegen, dan wreef hij zijn kop en flanken langs mijn benen en ik mocht hem van kop tot staart aaien, want dan ging het om een begroeting. Wrijven langs je benen is juist de eigen geur afgeven. Mijn conclusie was dat mijn geur niet aan hem mocht zitten als hij naar buiten ging. Voortaan gaf ik hem een paar aaien van wang naar flank als hij naar buiten ging en dat was goed.

[Dorien66]

Haar zicht wordt niet beperkt door struiken hoor. Integendeel, in struiken is een hele wereld te zien Onze Flip kan buiten van 10 meter afstand een kevertje op een takje spotten, op een meter hoogte. Hij sprint ernaartoe en mept dat ienieminie-torretje van het takje... En eet het op