Kater dominant/agressief naar kinderen

[Sammyke]

Hoi iedereen,

Mijn reuzekater Marley...een echte ronkende knuffelbeer en onze beste vriend is erg dominant en agressief naar kinderen toe.

Het baart ons echt zorgen. Wanneer een kind bij ons thuis komt blaast hij (wat hij nooit doet), hij maakt zeer luide bromgeluiden en jankt zeer luid. Soms denk ik dat hij gewoon bang heeft, maar hij gaat soms gewoon op het kind af..dus dan heeft hij geen bang veronderstel ik. Wanneer mijn vriend de kat dan oppakt (mijn vriend en Marley zijn beste vrienden) dan laat de kat ook een diepe grol naar hem toe. Ikzelf krijg dan bang van de kat. Hij verdraagt geen kinderen in zijn omgeving. Soms vertoont hij dit gedrag ook bij volwassenen, maar niet bij iedereen.

Hoe komt dit?
Wat kunnen we eraan doen?
Moeten we bang hebben voor later, wanneer we zelf aan kinderen toe zijn?

Mvg

Sammy

[Dinky]

Het kan angst zijn omdat kinderen onberekenbaar zijn. Dit kan zich uiten in vluchten of verstijven of confrontatie aangaan. Grommen en blazen zijn waarschuwingssignalen.
Dat jij daar angst van krijgt is in zo'n situatie juist de 'bedoeling' als verdediging.

Hoe het met eigen kinderen zal gaan is niet te voorspellen omdat eigen nog wel eens anders is dan kinderen van anderen.

Geen idee in hoeverre zijn onzekerheid te trainen is. Misschien dat hij leert dat kinderen niet eng zijn door middel van snoepjes geven of spelen (snoepje eerst door kind neer laten leggen op de grond en kind stukje achteruit laten gaan en stapje voor stapje minder ver er vandaan laten lopen, spelen door middel van speelhengel waardoor er zeker in het begin een mate van afstand is)
Eigenlijk dus behandelen/benaderen als bange kat voor de kinderen.

[nellebel]

mijn eerste poes was ook doodsbang voor kinderen. zelfs een baby die geen geluid maakte zorgde dat ze ging blazen. ze viel nooit aan. ze is vroeger mishandeld door kinderen. guusje en gijs zijn er ook doodsbang van ,laten zich niet zien als er kinderen zijn.

[Freya13]

oefenen oefenen oefenen ... dat is de enige oplossing volgens mij
Je begint met een ouder kind, aan wie je kan uitleggen wat het probleem is, en die ook begrijpt hoe je een kat moet benaderen. En dan gewoon rustig op de grond gaan zitten, in de buurt van de kat. Niet aankijken, niet aanhalen. Als dat goed gaat bvb spelen met een hengel of een snoepje geven. En zo telkens een stapje verder. Verwacht niet dat dit binnen een dag of zelfs een week opgelost is. Dit is een werk van lange adem. Er gaan weken, of zelfs maanden over voordat zo'n gedrag verandert (als het al ooit verandert)

[jennli]

Onze katten waren op een na voor de komst van onze dochter ook doodsbang voor kinderen. Dat resulteerde in vergelijkbaar gedrag als wat je schreef. Uiteindelijk hebben ze met onze dl positieve ervaringen opgedaan. Biedt hem de ruimte zich te verstoppen als er kinderen zijn en probeer er voor te zorgen dat kinderen hem niet benaderen. Kan best dat hij wel op hen af stapt om te snuffelen. Geef hem zelf de ruimte voor initiatief. Verder heeft het heel veel tijd nodig.

[eveline1982]

Ik heb zelf een poes gehad die een rothekel had aan kinderen. Zelfs rustige kinderen die haar compleet links lieten liggen kon ze vanuit het niks naar uithalen. Als we de nichtjes van mijn ex te logeren hadden plaste ze steevast over hun spullen of het bed heen. Kinderen vanaf een jaar of 10 kon ze wel weer normaal mee omgaan, al bleef ze onberekenbaar (ook naar ons toe) Toen mijn zoon werd geboren leek het heel erg goed te gaan, ze lag vaak bij hem in de box en zelfs als hij zijn baby knuistjes om haar staart of vacht kneep rende ze liever weg dan uit te halen. Vanaf het moment dat hij zijn eerste stapjes ging zetten werd ze gemeen. Als hij langs een stoel of de vensterbank waggelde en Tijger lag daar te slapen dan haalde ze uit. Andere poezen maatjes werkte ook niet, heb een poes gehad van haar leeftijd en een jongere waar ze leuk mee omging. Toen ze tot 2x aan toe vlak langs zijn oog was gegaan heb ik de beslissing genomen om haar naar het asiel te brengen. Vond het erg treurig voor haar maar ook voor mezelf, want ondanks het feit dat ze onberekenbaar was, was ze ook enorm lief. Ze is uiteindelijk herplaatst bij een man alleen op leeftijd en heeft daar, voor zover ik weet, haar leventje geleefd.