Ik en mijn partner hebben afgelopen 5 augustus onze twee pluizebolletjes opgehaald. Ze waen toen tien weken oud
En we hadden ook twee weken vrij om te socialliseren. Verder ook geen problemen
Ze groeien goed, rennen goed, zijn aanhankelijk. Alles prima
Nu hoorde ik een week daarna dat ik was ingeloot voor mn opleiding. Feest natuurlijk, maar dit brengt wel een berg schuldgevoel met zich mee.
Ik zit namelijk ongeveer dertig uur per week op school, maar woon ook nog eens op vier uur reizen afstand.. (twee uur heen en twee uur terug) waardoor ik ong wel 12 uur per dag weg ben (3x) in re week de andere twee veel korter. . Nou heb ik er gelukkig wel twee en we hebben 1 hele grote krabpaal staan (1, 65 hoog en twee meter lang) en nog een kleinere. En ontzettend veel speeltjes.. maar ik voel me gewoon rot omdat E nog maar 3.5 maanden zijn..
Momenteel zitten ze overdag nog in de slaapkamer 5 bij 3 en ben ik ze langzaam aan steeds langer alleenn door hett huis laten lopen. Niet omdat ii bang ben voor stukken meubels maar ik ben bang dat ze zich bezeren.. nu vraag ik me af of jullie tips hebben. Wegdoen wil ik ook niet omdat ik wel denk dat ik ze veel kan bieden.. ook vind ik het nu lastig omdat ik op mn studie een beetje uit de boot val, ik ga nooit mee naar uitjes of feestjes omdat mn kindjes thuiszitten en dat vind ik echt geen grote opoffering maar ik voel me nog steeds schuldig

Bij voorbaat dank!
Ps. Mijn partner zit in het leger en is dus doordeweeks niet thuis, is vrijdagavond om zes uur pas weer thuis