Verhoogde nierwaarden en fibrosarcoom

[TTJP2013]

Het spijt mij voor dit lange verhaal, maar er is in de afgelopen maanden zoveel achter elkaar gebeurd dat ik er radeloos van ben geworden. Weet iemand nog raad?

Mijn Tijgertje (v) en Patches (m) zijn broer en zus en net 12 jaar oud geworden. In september vorig jaar was het nodig om tandsteen te laten verwijderen. Beide kregen ook een bloedonderzoek. Patches bleek in orde, maar Tijgertje had verhoogde creatinine en ureum waarden. Aan Tijgertje was niets te zien. Ze zag er goed uit, was actief, goed op gewicht, at goed en dronk niet te veel. Ik was ‘er vroeg bij.’ Ik kreeg het advies om meteen met Renal (nierdieet) en Fortekor 5 (voor betere doorbloeding van de nieren) te beginnen en 1 x per week, middels een onderhuids infuus, extra vocht toe te dienen. Dat laatste zou dan de nieren even goed doospoelen en de gifstoffen verlagen. Op deze manier zouden we haar dan alle verzorging kunnen geven die mogelijk was. Het voer deed 80% van het werk en de pillen en het infuus de overige 20%.

Kan je niet vertellen hoe moeilijk het in het begin was om mijn lieve kleine meid met een naald te moeten prikken. Uiteindelijk werd het routine en ook zij begon het steeds beter te accepteren. Het was immers ook voor haar welzijn.

Alles leek goed te gaan toen ik een paar weken later in haar zij een bobbeltje voelde. Na onderzoek en operatie bleek het om een tumor (fibrosarcoom) te gaan. Op het snijvlak van het verwijderde weefsel constateerde het laboratorium nog tumorcellen. De kans was dus dat het terug zou komen. Ik kreeg in de eerst instantie de geruststellen dat het laag kwaadaardig was en zich niet door het lichaam zou gaan verspreiden. Het advies was het aan te kijken. Mocht het terugkomen dan zou bij een tweede operatie meer weefsel weg worden gehaald. Toen na een maand het bultje terugkwam werd besloten weer te opereren. Mij werd verzekerd dat het probleem nu verholpen was. Echter begonnen zich al vrij snel zich langs de hechtingen weer bobbeltjes te vormen. Men vermoedde littekenweefsel. Weer moet ik het aankijken. Ik vertrouwede het niet en liet het weefsel op sterk water weer onderzoeken. Wederom werden tumorcellen op het snijvlak geconstateerd. Het was dus nog steeds aanwezig en weer aan het groeien.

Werd doorverwezen naar de specialist, maar die vertelde mij niets meer te kunnen doen. Ook stelde ze hun eerdere advies van ‘even aankijken’ bij naar ‘had meteen weer geopereerd moeten worden’. Deze fibrosarcoom is namelijk niet laag kwaadaardig maar de meest agressieve vorm van kanker die ze kennen. Het was dus ook niet meer operabel. Ze gaven haar twee maanden en ik stortte in.

De enige troost die mij restte was dat met deze vorm het waarschijnlijk niets had uitgemaakt. Het is zo agressief dat zelfs bij een klein bultje het eromheen al ver in het lijf uitgezaaid is. Ze hadden bij Tijgertje de tweede keer dan ook zo rigoureus weefsel moeten verwijderen dat ze voor de rest van haar leven pijn had gehad. Dat had ze nu niet.

Tijgertje leek echter nergens last van te hebben tot op een zondag, 12 dagen na mijn bezoek, ze stopte met eten en zich begon terug te trekken. Ze ging zo hard achteruit dat ze volgende ochtend niet leek te halen. Echter 17 dagen later is ze er nog. Intensieve verzorging heeft haar na een week enigszins ‘stabiel’ gekregen. De ene keer eet ze amper tot niet en een andere keer kan het niet snel genoeg op. Ze is wel veel moe, maar heeft ook oplevingen. De lusteloosheid schijnt veroorzaakt te worden door een stofje dat het fibrosarcoom af zou scheiden. Het kunnen echter ook haar nieren zijn, maar dat achtte de dierenarts op dit moment klein.

Met veel moeite probeer ik de situatie te accepteren, maar ik heb er geen vrede mee. Ik probeerde mijzelf te troosten met de gedachte dat ik nog steun zou hebben aan Patches, ook al zijn Tijger en ik veel closer.

Vorige week zondag stopte Patch plotseling met eten van zijn harde brokken. Dat terwijl voer bij hem op nummer één staat. Ik gaf hem wat zachte brokken, die hij gulzig opat. Ik keek in zijn mond en zag dat hij twee rode tandhalzen had. Even later begon hij plots te braken en werd daarna lusteloos. Gelijk de dierenarts gebeld. De dienstdoende arts concludeerde dat hij F.U.S. (Feliene Urologisch Syndroom) had. Wat hij daarmee bedoelde was dat katten met nierfalen blaren of ontstekingen aan het tandvlees kunnen krijgen. Hij adviseerde deze operatief te laten verwijderen. Ook vond hij dat zijn nieren opgezwollen waren. De manier waarop hij het bracht deed mij zijn conclusie enigszins wantrouwen. Maandag ging ik dan ook meteen naar mijn eigen dierenarts. Zij bemerkte geen opgezwollen nieren en zij vermoedde dat het alleen tandsteen betrof wat de roodheid veroorzaakte. Ze kon ook geen urinelucht in zijn adem bespeuren. Patch zou de volgende ochtend in ieder geval een gebitsreiniging ondergaan en er zou een bloedonderzoek worden gedaan. Ter plekke zou beoordeeld worden of tandsteen verwijderen genoeg bleek.

Ondanks dat eerder bloedonderzoek uitwees dat de nieren van Patches goed waren, zette ik hem toch over op de Renal. Nieren geven pas hogere waarden als deze voor 70% niet meer functioneren. Onder dit percentage geeft een bloedonderzoek een positief resultaat, wat dus niet betekend dat er niet al wat gaande is.

De dierenarts had het voorbarig gevonden, maar het bloedonderzoek wees nu uit dat Patches toch nierfalen had. De waarden waren hoger dan die van Tijgertje, terwijl hij al op het dieet zat. Dit was de zoveelste harde klap. Als het nierdieet al zo weinig effect had, konden de pillen en infuus niet heel veel meer doen. Als het chronisch nierfalen blijkt te zijn, dan heeft Patch niet eens een paar maanden, laat staan jaren.

Om middernacht was hij nog niet goed uit de narcose en at nog steeds niet goed. Vanmorgen nog steeds lusteloos, maar at wel weer een beetje. Echter gedraagt hij zich nu bijna hetzelfde als Tijgertje en ik ben nu heel erg bang dat ik binnenkort afscheid moet gaan nemen van allebei mijn katten.
Ik ben radeloos en wanhopig.

[castratenkoor]

Jeetje dat is wel veel pech tegelijk, je beide katten nierfalen en eentje nog kanker erbij.

Ik maak zelf iest dergelijk mee momenteel met mijn zeer geliefde Sjaak van 15 jaar en 7 maanden. Hij zal ook niet lang meer hebben. Hij heeft vorige week een nierbloeding gehad. Hij is overigens al nierpatient vanaf zijn 4-de. op zijn 4-de is hij tweemaal in coma geweest en hij werd opgegeven met het advies hem in te laten slapen. En hij is er nu nog, wat een wonder is. Maar het gaat hij na die bloeding wel hard berg-af. Hij is in 3 jaar tijd 3 kg afgevallen.

Het enige advies wat ik je kan geven is zoveel mogelijk van elke dag genieten en het per dag te nemen en te bekijken of er nog doel/kwaliteit van leven is voor de katten.

[Adriana]

welkom op het forum met een verdrietig verhaal.
wat zijn je vragen?

ik heb er nog wel een aantal..
ben je onder behandeling bij de specialisten van http://www.kankerbijdieren.nl?
en zo niet dan lijkt me een second opinion raadzaam om te zien of er behandelmogelijkheden zijn of andere tips voor kwaliteit vanleven te verbeteren..

is er gasnarcose toegepast?
is er ooit metacam gespoten?

wat zijn de waarden plus referentiewaardes?

we hebben op het forum het topic 'Pluis' met heel erg veel informatie, tips&trucs over de verzorging en behandeling van nierfaalkatzels
en we hebben het topic 'nierfaalkatten' met veel informatie en links en overzichten en missch wil je je waardes daar in een bericht zetten, dat slaat wat makkelijker terug..

als op het ene moment de nierwaardes goed zijn en nog niet zo heel erg lang erna behoorlijk verhoogd, dat kan dat denk ik geen chronisch nierfalen zijn maar geval van acuut nierfalen.. (metacam toegepast...?)

[Cerna]

Ja, ik kan me voorstellen dat je radeloos en wanhopig bent, maar misschien is er nog wel hoop.

Eerst een opmerking: waarom moest je onderhuids infuus gaan geven? Waren de nierwaardes zo enorm verhoogd (je was er vroeg bij, dus dat vermoed ik niet) dat de dierenarts dat noodzakelijk vond? Ik vermoed namelijk dat de fibrosarcoom is ontstaan door de vochtinfusen.
Maar wanneer een kat licht verhoogde nierwaardes heeft, dan is vochtinfuus echt onzin en erg belastend en gevaarlijk!
Mocht je dus hetzelfde advies hebben gekregen voor Patches, stop hier dan onmiddellijk mee!

Om goed mee te kunnen denken, is het belangrijk dat je ons de nierwaardes geeft. Dan weten we waarover we spreken.
De opmerking "daar kan ik niets meer aan doen", heb ik bijna drie jaar geleden ook te horen gekregen. Mevrouw behandeling heeft geen zin meer, ik adviseer inslapen. Noa was toen 3 en werd drie weken geleden 6! Ook ik was wanhopig en radeloos.
Pas is onze oudste kat gestorven; hij had 6 jaar nierfalen.
Nierfalen hoeft dus geen einde verhaal te betekenen.

Voordat er verder advies komt, graag eerst de nierwaardes.

[TTJP2013]

Hallo,

Bedankt voor de tips en steun.

De nierwaarden van Tijgertje waren in september: creatinine 18 en ureum 500.
Na infuus, voer en pillen stond ze in februari op creatinine 17 en ureum 230.
De waarden van Patches op 30-7-13: creatinine 29 en ureum 390 terwijl hij al sinds september aan de Renal zat.

Ik heb al een second opinion gevraagd en een derde, maar de tumor zou niet te bestralen zijn. Ook al zou dit wel kunnen dan zouden haar darmen zo zwaar beschadigd raken dat ze daar aan zou kunnen overlijden.

Waarom zou een onderhuids infuus (niet intraveneus) fibrosarcomen moeten veroorzaken?

[flower1980]

Ik heb helaas geen antwoorden op je vragen, maar ik wil je wel heel veel sterkte toewensen in deze situatie!

[artemis]

Veel sterkte.

Mag ik je vragen waar het fibrosarcoom zich precies bevindt en of Tijgertje ooit geënt is geweest tegen rabiës en/of leucose?

[Cerna]

De nierwaarden van Tijgertje waren in september: creatinine 18 en ureum 500.
Na infuus, voer en pillen stond ze in februari op creatinine 17 en ureum 230.
De waarden van Patches op 30-7-13: creatinine 29 en ureum 390 terwijl hij al sinds september aan de Renal zat.

Dit is in België? Ik ken deze waardes namelijk niet. Op de gangbare apparaten in Nederland is de creat altijd hoger dan ureum (zo had mijn Noa een creat van 495 (bovenwaarde 164) en ureum van 31 (bovenwaarde 11.9)). Ik heb dus geen idee of dit hoog is of niet. Kun je er misschien een referentiewaarde bijnoemen?

Waarom zou een onderhuids infuus (niet intraveneus) fibrosarcomen moeten veroorzaken?

Omdat dit meestal ontstaat op een inentingsplek (google maar eens op fibrosarcoom) en infuus geven is eigenlijk ook iedere keer een soort inenting geven. Wanneer je hiertoe overgaat, wordt door de meeste dierenartsen ook gezegd dat je steeds op verschillende plaatsen moet prikken. Juist om dit soort risico's te voorkomen.
Ik zeg niet dat dit de oorzaak is, maar het kan. En ik wil je al helemaal geen schuldgevoel aanpraten want jij hebt in goeder trouw gehandeld op advies van je dierenarts.

[TTJP2013]

Hallo artemis,

Tijgertje heeft het in haar zij gekregen. Ze krijgt jaarlijks haar inentingen, maar geen specifieke voor rabiës of leucose. Ik prik al op verschillende plekken met het infuus. Heb net een andere dierenarts gebeld en die zij dat het kon, maar kleine kans op en moest zich wel manifesteren op de prikplek.

De waardes moeten denk ik omgedraaid worden. Ik heb ze genoteerd zoals ze mij destijds gegeven werden, maar mij viel op dat dit de laatste keer werd omgedraaid. Ga navraag doen. Heb inmiddels alweer uren zitten lezen over de voor- en nadelen en ik heb weer een hoop vragen voor mijn dierenarts.