De buitenwereld maakt Tipi bang.

[Rob O]

DE VRAAG: Moet ik mijn deur openhouden zodat ze zelf kan wennen aan haar angst, of moet ik haar een veilig huis gunnen?
Ik heb sinds vorige maand een poesje. Ze is elf maanden, heet Tipi (was Kiki) en heeft wat weg van een boskat. Ze heeft de staart van een eekhoorn en van die pluizige puntoortjes. Haar vorige baasje wilde van haar af door zwangerschap. Tipi speelde de eerste dagen heel veel, ik heb nog nooit een kat zo hoog en lichtvoetig zien springen, heel gaaf.
Helaas en zielig heb ik haar laten steriliseren, maar daarna was ze nog steeds speels. Ik heb een enorme achtertuin/ binnentuin die ik deel met duizend appartementen (ofzo), en ik had zo'n zin om mijn mooie lieve springkat lekker naar buiten te laten gaan. Sinds vorige week heb ik mijn balkondeur open vanwaar zij de 'weide' wereld in zou kunnen.
Het viel me meteen op dat ze zich soms toch liever dieper mijn huisje in trok, op haar veilige plekjes ging liggen, en haar speelsheid verloor. Ze leek rusteloos en alert. Om haar te kalmeren deed ik 's avonds de buitendeur maar dicht. Soms zit ze op het balkon een beetje opgewonden (het is niet niks zo'n buitenwereld) naar alles wat snatert en beweegt te staren. Ze maakt zich dan helemaal plat; niet in de aanvalmodus, maar meer om ongezien te blijven.
Vanavond lag ik op mijn bed en zag meteen aan Tipi dat er wat mis was. Er bleek een andere kat in huis te zijn, ik hoorde een sprong maar mijn eigen poes zat heel angstig verstopt naast mijn bed. Wij hebben allebei niet meer geslapen, ze is nu nog gespannen, durft bijna niet weg van haar plekje, ik zit al uren te bedenken wat het beste is voor haar?
Tipi woonde op 5 hoog, was nog nooit buiten geweest, en is opgevoed door mensen die duidelijk geen benul van katten hebben.. Wel liefde, maar geen begrip.. Begrijpt u? Ze werd zonder dat het aan haar is gevraagd te pas en te onpas opgetild en weer neergezet. Ze is dan ook een beetje 'kopschuw'. Daarbuiten heeft ze dus zelden vogels gehoord, en nooit andere katten gezien. Toen wij, eerder deze week, op het balkon waren en de tuin inkeken liep er een andere kat die naar haar keek. Tipi keek naar mij, en ik denk dat ze dacht: WTF is dat? Meteen ging ze plat en trilde haar achterlijfje.
Na deze introductie mijn vraag dus:
Hoewel ik vaak het gevoel heb gehad een te zijn met mijn katten (Tipi is nu mijn enige poes) ben ik me er de laatste jaren wel bewust van geworden dat de kattenwereld totaal los is van die van de mens. Wij mogen ons, als we onze best doen, af en toe een beetje in hun wereld mengen. Daarom zijn katten juist zo gaaf; ze zijn moeilijk, maar lekker zichzelf. Een beetje zoals ik mensen ook graag zie. Maar daarom zijn hun problemen wel moeilijk, ik kan Tipi niet vragen wat zij wil.
Ik ben zelf ook bang voor dingen, maar heb geleerd dat je het best snel met je angsten om moet gaan, anders wordt het steeds moeilijker. Dus zou ik de deur openzetten, en Tipi leren dat er andere katten zijn. Maar haar eigen territorium wordt wel binnengedrongen? Als ik zelf thuiskom zit er ook geen vreemde op de bank.
Maar als ik, zoals nu, de deur dichtdoe als ze bang is, voedt ik haar angst dan niet? (Ze slaapt nu eindelijk weer even.)
Ik weet dat er luikjes zijn met chipbeveiliging, maar dat gaat het hier niet worden.
Ze is hier nu een maandje, moet ik nog wachten, opdat ze een duidelijker territorium heeft?
Dit is mijn eerste kat die ik niet heb vanaf haar kleutertijd, dat maakt het beduidend moeilijker om elkaar te begrijpen.
Ik vind het niet fijn dat ze stress heeft, maar wil wel een kat die naar buiten kan, omdat ikzelf ook graag naar buiten ga. Maar zoals ik al schreef: Wij mensen leven vaak in een andere dimensie dan de katten.

Als jullie mij willen helpen met dit probleem, heel graag. Ik moet zo naar mijn werk, dus reageer pas heel laat in de avond.
Alvast bedankt, Rob

[nellebel]

maar waarom moet ze naar buiten? ze is het niet gewend, heeft er duidelijk ook geen behoefte aan. op het balkon lijkt me bloedlink met de kans op vallen en andere katten in de buurt zou ik niet blij mee zijn. indringers in huis maar ook de kans op vechtpartijen verwondingen en allerlei gruwelijke ziektes die ze kan oplopen.
ik heb ooit voor mijn eerste kat een vriendje in huis gehaald. dat liep ook mis. hij ging achter haar aan in haar eigen huisje en dat heeft weken geduurd voordat ze zich weer veilig door het huis kon bewegen.

enne dat steriliseren is niet zielig hoor. weet je wat zielig is,..... een poes die krols is

[Rob O]

Zou u zich op uw tiende verjaardag laten steriliseren, en nooit naar buiten gaan?

[Adriana]

welkom op het forum!
heb je verhaal een paar keer gelezen en gelukkig ben jij iemand die zich heel grondig wil verdiepen in de hoezo's van het gedrag van je katzeltje.
als je wat meer ingelezen bent dan zie je dat castratie voor poezen niet zielig is maar gewoon nodig. krols zijn is uitputtend en de kans op een ongewild nest kamerbreed aanwezig... je hebt nu al vreemdelingen in je huis...
denk ook niet dat haar gedrag iets met die castratie te maken heeft..

op het forum hebben we heel veel angsthazen/herplaatskatzels. die zijn afgestaan door hun vorige baas en vertonen heel vaak afwijkend gedrag. die zijn grof beschadigd/gestraft/opgevoed/verwaarloosd door hun vorige baas. wat er is gebeurd weet je vaak niet maar kun je wel herleiden door bepaald afwijkend gedrag.

Tipi heeft last van stress en angsten en moet vertrouwen opbouwen. bij haar nieuwe baas en in haar nieuwe huis. dat gaat niet van de ene week/maand op de andere, dat duurt vaak veel langer.
en niet alle katten willen dùs naar buiten..
ik heb twee broertjes van jongs af aan. Bolle doet niks liever dan naar buiten/wandelen/volkstuin willen terwijl zijn broer Maks daar werkelijk helemaal niks van moet hebben. die is dolgelukkig op het met stevig net afgeschermde balkon, waar hij uren kan zitten genieten van alles wat er in de omgeving gebeurt.
ik bedoel: er hoeft helemaal niks in de kleutertijd gebeurd te zijn en sommige katten hoeven niet zo nodig naar buiten.. (btw k zou wel een grote graspol uitsteken en in een pot zetten zodat ze wat gras kan eten.. )

dus Tipi hoeft niet naar buiten te kunnen maar je grootste probleem is andere katzels buiten te houden! kun je je balkon afschermen met een net?
geef Tipi rustig de tijd om zich thuis te voelen. er zijn plantaardige niet verslavende middeltjes om die angsten wat te dempen, zoek eens op de forumervaringen met destress van huisdierendokter en telizen/zylkène via da of medpets.
een ehbo-middel is wat valeriaantinctuur (drogist..) op een wattenschijfje door de lucht wapperen om de sfeer onmiddellijk te ontspannen..
ze komt er heus wel met wat tijd en aandacht en geduld van haar baasje.. zolang baasje maar geen dingen verwacht die Tipi duidelijk niet ziet zitten..

[BillyJean]

Een kat is geen mens, dus de vergelijking naar Nellebel toe is onzin. Laat de kat lekker binnen, als ie dat wil.

[Dinky]

Zoals al is gezegd is sterilisatie niet zielig Hierdoor hoeft ze geen energie kwijt aan het krols zijn (en zit jij niet met een krolse miauwende poes in huis) en heeft ze niet meer het risico per ongeluk een nestje te krijgen

Daarnaast ken ik je "probleem" van het idee dat een kat naar buiten zou moeten. Mijn partner vind dat namelijk ook en spreekt onze poes daar nog wel eens op aan Toch blijft onze poes ook liever veilig binnen. Wel geniet ze er enorm van als wij het raam open zetten om dan lekker met haar kop naar buiten toe te zitten. Zou in jou situatie dan ook overwegen om het balkon af te zetten zodat ze er niet af kan vallen/springen, ze geen last heeft van andere katten maar ze wel lekker buiten kan zitten op een vertrouwd stukje

Zoals er mensen zijn die graag in de vertrouwde omgeving blijven heb je ook poezen die het liefst lekker in de eigen vertrouwde omgeving blijven. Die maak je niet blij met de grote boze buitenwereld maar vaak wel met een klein vertrouwd en afgeschermd stukje buiten

[Ms Maaike]

Hoi Rob, ik heb je eerste bericht gelezen en ik vind het heel prettig om eens een eerste bericht van iemand te lezen die duidelijk het beste wil voor z'n kat. Je hebt duidelijk een groot hart voor je Tipi (grappige naam trouwens ).

Zoals je al zei staat de kattenwereld soms volledig los van die van de mensen. Sommige katten gaan liever niet naar buiten, hoe gek dat misschien ook klinkt; alle katten willen toch buiten spelen? Luister en kijk goed naar Tipi en overhaast niets. Ze is nu een maand bij je, en hoewel dat al even lijkt voor een mens (wij hebben immers besef van tijd); voor een kat die al tien jaar anders is gewend is het een enorme stap! Overigens wordt vaak geadviseerd om een kat zes weken binnen te houden op het nieuwe adres alvorens deze naar buiten te laten. Als ik Tipi haar reactie op de buitenwereld eens lees weet ik niet of zelfs zes weken voldoende zijn. Heb je er al eens aan gedacht dat je haar met behulp van een kattentuigje zou kunnen laten wennen aan buiten? Op die manier ben je bij haar en kun je ervoor zorgen dat er niets gebeurt. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heel fijn dat ik mijn achtertuin heb afgesloten, met name omdat we een paar kattenhaters op de buurt hebben wonen (en anderen hebben nu geen last meer van kattenpoep van mijn katten).

Gezien Tipi haar karakter en wat ze heeft meegemaakt (ze is niet voor niets kopschuw denk ik dan) zou het best eens lang kunnen duren voordat je een kat hebt die jou echt vertrouwt. Zelf heb ik mijn oudste kat Mickey (hij is nu 14) op z'n tiende uit het asiel gehaald. Hij heeft eerst een tijdje onder de bank gewoond en was ook ontzettend kopschuw. Met heel veel geduld is hij in een jaar ontzettend veranderd; ik heb nu een schootkat eerste klas. We gaan ook graag een blokje om met elkaar, maar ik merk dat hij niet per se naar buiten hoeft. Hij is gewoon graag waar ik ben. En ook al strookt het niet met het onafhankelijke dat veel katten hebben, ik ben ontzettend blij dat hij z'n zelfvertrouwen weer terug heeft. Zijn verhaal kun je overigens teruglezen in mijn album (zie mijn handtekening). De foto's op de eerste tien pagina's of zo zijn helaas weggevallen.

Persoonlijk denk ik dat als jij zo goed blijft kijken naar wat Tipi fijn vindt als dat je nu doet, en daar naar handelt, dat je dan wellicht ook een heel lieve kat ervoor terugkrijgt. En als ze niet naar buiten wil, tja, niet elke kat vindt het leuk zoals gezegd. Misschien kun je beginnen met een tuigje als je merkt dat ze jou helemaal vertrouwt (wat echt wel een jaar kan duren - als je geluk hebt), wellicht dat ze het buiten dan ook gaat vertrouwen. Maar ik zou haar niet zomaar loslaten; besef dat je een prachtige kat hebt die vaker wel dan niet gejat worden door mensen die denken een slaatje uit haar te kunnen slaan (nestjes). Ik zou daar ontzettend mee oppassen.

Oh ja, nog even over het castreren: wat goed dat je dat hebt laten doen! Zoals al door anderen is gepost is castreren niet zielig, maar juist beter. Dat het op haar tiende pas is gebeurd, tja, dat is jammer, maar voel je niet schuldig alsjeblieft. Zoals je zelf al zei ligt de kattenwereld niet in die van mensen. Ik denk dat je het gevoel iets te veel vergelijkt met wat mensen fijn zouden vinden. Krols zijn is echt een aanslag op een kattenlijf, om nog maar te zwijgen over de geluidsoverlast waar je zelf (en de buren) wel eens niet zo kapot van zou kunnen zijn. Nee, castreren is echt niet zielig.

[Dinky]

Oh ja, nog even over het castreren: wat goed dat je dat hebt laten doen! Zoals al door anderen is gepost is castreren niet zielig, maar juist beter. Dat het op haar tiende pas is gebeurd, tja, dat is jammer, maar voel je niet schuldig alsjeblieft. Zoals je zelf al zei ligt de kattenwereld niet in die van mensen. Ik denk dat je het gevoel iets te veel vergelijkt met wat mensen fijn zouden vinden. Krols zijn is echt een aanslag op een kattenlijf, om nog maar te zwijgen over de geluidsoverlast waar je zelf (en de buren) wel eens niet zo kapot van zou kunnen zijn. Nee, castreren is echt niet zielig.

In het eerste bericht staat dat Tipi 11 maanden is dus denk dat die vergelijking van 10 jaar naar een mens toe is

[Ms Maaike]

Ah, dan heb ik daar overheen gelezen. Maar het verandert verder niks aan wat ik heb gezegd.

[Dinky]

Hihi klopt

Denk dat als je een vrouw zou vragen, die zoals de poes elk moment door vele mannen besprongen kan worden, of ze gesteriliseerd zou willen worden en dan dus niet meer ongesteld wordt ook ja zou zeggen Ik in elk geval wel :P

[Rob O]

Dank voor jullie reacties.
Mijn post was denk ik niet duidelijk. Tipi hoeft van mij niet naar buiten maar mag naar buiten. De deur staat op een kiertje. Wel zou ik het fijn vinden voor haar als ze naar buiten zou gaan, maar zoals geschreven door jullie niet iedere kat wil duidelijk naar buiten. Daar heb ik nooit bij stil gestaan, vind ik vreemd, en al mijn eerdere katten wilden dolgraag naar buiten.
De tip aangaande het afsluiten van mijn balkon is wellicht een goede tip. Wel moet ik even goed uitzoeken of ik daarmee niet de weg van een buurkat terug naar huis onmogelijk maak. Tuigjes heb ik vroeger wel gedaan met Tinta. Zij werd er onzeker en rusteloos van, maar bij Tipi zou het juist wel rust kunnen brengen omdat ze weet dat ik er ben. Gister schuilde ze niet voor niets achter mij.
Dan zou ik toch mijn totaal andere visie omtrent de sterilisatie op jullie loslaten (hoewel offtopic?) Een poes is zo gebouwd dat ze een paar keer per jaar keihard gaat miauwen, dat er dan allemaal katers komen, dat ze dan zwanger wordt en een nestje krijgt. Inderdaad een beetje anders dan wij mensen dat tegenwoordig doen (@Dinky). Alle juiste redenen ten spijt om de poes te 'helpen' zijn wat mij betreft egoistische redenen van uit mijzelf: IK kan dagen niet slapen als ze krols is, ik kan niet iedere keer een nestje verzorgen en onderbrengen. Kortom moest ik haar, voor mij zelf steriliseren, en dus niet voor Tipi. Haar fysiek, en een deel van haar leven heb ik veranderd, daar had zij geen keuze in. En ja dat kan ik goedpraten, maar nee, goed is het vind ik niet. De meeste vrouwen zullen aan het eind van een kinderloos leven dit prima vinden, maar zij hebben meestal wel een keuze gekregen, die is niet door een baasje weggesneden.
Nellebel, Adriana, Billy Jean, Maaike, en Dinky bedankt voor jullie hulp en reactie

[Rob O]

O ja, @ Adriana. Mijn hele huisje is al omgetoverd in een graspollen, en stressballetjes (speelt ze graag mee) landschap. Ze eet veel gras en heeft laats een eerste haarbal op mijn kussen gedropt.
@Dinky. Tipi zit ook heel graag met haar kopje onder het raam naar buiten te kijken. Als ik het raam helemaal openzet vind ze het eng.

[eveline1982]

Om verder off topic te gaan, het is niet egoistisch om je dier te laten helpen. Je helpt juist mee aan dierenleed als je het hele jaar door kittens zou laten komen, louter omdat je denkt dat ze die drift nodig hebben?! In het wild is dit een ander verhaal en regelen de katachtige zelf of er welpen komen of niet en welke dieren deze taak mogen volbrengen. Aangezien (de meeste) katten bij ons thuis een warme plek hebben en voldoende voedsel, vinden ze het ook vaak genoeg tijd om voor na geslacht te zorgen er is toch geen roedel waarin een alfa kat en poes de zwangerschappen opeisen! Er komt dus een overschot aan katten waarvan de helft gedumpt word en voor nieuwe verwilderde nazaten zal zorgen. Aangezien er voldoende vuilnis is om van te leven, en de kat niet de juiste gezonde genen heeft door de doorfok aangezien elke kat nu kittens kan krijgen, zal er een te veel aan ongezonde katten ontstaan wat de natuur zal gaan oplossen door ziektes te laten uitbreken. Aangezien wij, de mens, hebben besloten om dieren zelf te gaan voeden en in ons huis te houden, zijn wij dus ook het verplicht om het in de hand te houden en aangezien wij verstandelijk kunnen denken en dieren louter instinctief, moeten wij onze dieren beschermen door te zorgen dat er geen overschot komt en dus ook geen menselijk mogelijk gemaakt dierenleed!

[Adriana]

wat een gevoelige teksten over al dan niet castreren en mensen wèl keuze en dieren niet.
al eens over nagedacht hoeveel dieren er hier in dit land worden geslacht voor consumptie?
neem aan dat jij Rob geen veganist bent.. hadden die dieren een keuze? dacht het toch niet...

[Robijn]

Poezen hebben echt geen 'kittenwens', zoals veel vrouwen vaak wel een kinderwens hebben.
Het krols worden overkomt hen gewoon, daar kiezen ze niet zelf voor..