Ben nieuw hier op het forum omdat ik me rot research nu 1 van onze katten sinds afgelopen dinsdag problemen had met plassen.
Het begon maandagavond dat het net leek alsof hij niet kon poepen (dat dacht ik tenminste). We hadden ze wat extra vlees gegeven omdat ik dacht dat het misschien wat makkelijker voor hem zou worden om te poepen. Helaas gaf hij dit over, maar dacht dat het misschien te veel was geweest. Snachts begon hij wat te jammeren en te blazen naar de andere 2 als die maar in de buurt kwamen. Smorgens DA gebeld en we konden komen. Ze dachten misschien aan een plaskater. Daar aangekomen bleek dus dat hij een volle blaas had en dus niet kon plassen. Mojo (zo heet hij) daar achter gelaten en ze gingen met een katheter de blaas legen en er zat dus gruis in wat de urinebuis verstopte. Even ter verduidelijking; als ik van te voren geweten had dat het zo dringend was had ik die avond van te voren al gebeld. Ik vergeef het mezelf op dit moment nog steeds niet
Bloedwaardes getest en die waren dus te hoog voor zijn nieren. Besloten om hem daar te houden. Infuus ging niet. Mojo is een timide katje voor vreemde en kwijnde dus helemaal daar weg. Ze hadden hem een groter hok gegeven met een doos en een deken om te verstoppen. Dat ging al iets beter, maar hij plaste nog steeds niet, en at en dronk ook niet. Nu hadden ze hem 3x per dag zelf onderhuids vocht toegediend en wanneer de blaas te vol was hem leeggedrukt. Na de 2e dag opname bloed opnieuw getest en de waardes waren nog te hoog. Dat was vrijdag. Ze vertelde me dat maandag (morgen) de waardes beter moeten zijn anders is hij niet te redden. Dat is natuurlijk moeilijk om te horen, dus heb besloten om hem naar huis te halen en zelf vocht toe te dienen.
Toen we hem kwamen halen was hij super blij. Kroelen en om onze benen cirkelen
Maar.... Hij lekt sinds dat hij thuis is continue urine, en veel. Geen probleem, want de blaas is altijd leeg. Hij wil alleen niet veel eten. Heb dat een dag aangekeken en ben vanmiddag begonnen met dwangvoeren. We hadden Metacam meegekregen, maar dat heeft hij nu 2x gehad en dat krijgt hij dus niet meer naar alle horror verhalen die ik er over gelezen heb.
Opzich gaat het wel redelijk met hem naar mijn idee. Hij kijkt helder uit zijn ogen, heeft vechtlust genoeg tijdens het vocht toedienen, speelt nog een beetje als je hem uitdaagt met een veertje, spint met kroelen, poept zelf tot nu toe elke dag op kattenbak.
Ik heb geen speciaal voer meegekregen omdat hij daar dus amper at was het meer van belang dat hij iets at dan een speciaal dieet. Morgen word dus opnieuw bloed getest en weten we pas echt hoe het met hem voor is, maar ben benieuwd of er nog tips/ervaringen zijn die kunnen helpen.
Doet mijn DA het goed? Moet ik een second opinion vragen? Doe ik het allemaal wel goed zo met hem??
Veel twijfel, verdriet en onzekerheid...
