Ja, het is erg vervelend dat ie ziek is. Hij was eerst een beetje opgeknapt, maar sinds gisteren gaat het weer erg slecht. Hij heeft nu echt pijn aan zijn poten/achterkant (eten, drinken en plassen gaat gelukkig weer goed). Ik ga straks weer naar de DA.
Het is wel een beetje verdrietig zo eigenlijk en ik word vooral een beetje sip van de reacties van de mensen om mee heen. Een aantal mensen zeggen dat we dit allemaal niet moeten doen voor een kat waarvan we niet zeker weten of we hem (kunnen) houden (en hebben het al over een spuitje geven, is dat niet ontzettend bot?!?!). En ik had het ook graag anders gezien en maak me ook zorgen om het financiele plaatje, maar ik kan een beestje toch geen pijn laten lijden.....Hij heeft hier ook niet voor gekozen allemaal.
Dus, we gaan kijken wat er vanmiddag uitkomt, ik hoop echt van ganse harte dat het meevalt....
probeer je niet te laten beinvloeden door negatieve reacties !
een spuitje geven we alleen maar aan doodzieke dieren die echt niet beter kunnen worden... en niet als snelle oplossing voor een vervelende zaak.ik hoop dat het mee gaat vallen bij de DA.... en ik hoop ook dat je ons op de hoogte houdt...
heel veel succes vanmiddag, en ik zal duimen voor je
Ja, die mensen bedoelen dat een soort van grappig, maar ik vind het niet zo tactisch! Maar goed, dat is natuurlijk helemaal niet van belang gelukkig.
Ik ben met hem naar de dierenarts geweest en zij heeft hem (alweer) heel uitgebreid onderzocht. Hij is in allerlei bochten gevouwen enzo en toch kan ze nog steeds niets ontdekken. Hij heeft bij het 'opjagen' van zijn 'nieuwe vriendinnen' wel een keer een soort sliding gemaakt en nu denkt de dierenarts dat het toch een soort traumaletsel is (letsel veroorzaakt door iets extern, in dit geval misschien dus door de uitglijder), dus iets als een verdraaing, verzwikking, zoiets. En dat moet met rust en pijnstillers/ontstekingremmers genezen.
Ze gaf aan dat een rontgenfoto op dit moment nog niet zoveel uitwijst, omdat ze niet weten waar de exacte pijn zit. En een traumaletsel zoals zij dat noemt, is niet te vinden op foto's. Hij liep daar ook weer vrij goed en had dus ook niet zoveel last van al het gedraai aan zijn poten etc. Het gaat gewoon nogal heen en weer. Eigenlijk adviseerde ze dus om eerst door rust en pijnstillers te kijken of het beter wordt. En als het slechter wordt, dan nemen ze waarschijnlijk een rontgenfoto van zijn heupen.
En hij bleek in het asiel last te hebben gehad van niesziekte en dat was nu weer een beetje terug (vies oogje en loopneus)
Een beetje in de lappenmand dus.
We zullen de nieuwe man dus nog meer vetroetelen dan we al deden haha. En hij mag nu ook even niet zijn hobby uitoefenen, namelijk de dames de schrik op het lijf jagen!
De poezen blijven trouwens erg bang en ik denk dat het voor hun een heeeel lang proces wordt om er aan te wennen, en we zitten echt sterk te twijfelen of we ze zoveel onrust willen aandoen. Maar we moeten de knoop nog doorhakken en dat lukt niet echt omdat we hem zo verschrikkelijk lief vinden....
Bedankt voor al jullie reacties!
je doet echt je best, en daar hb ik groot respect voor.
nu is het zaakje nieuwe kat beter te laten worden, (jammer dat nog steeds niet precies duidelijk is wat er precies aan de hand is.
dan hoop ik dat het gaat boteren met de katten onderling. als het echt niet gaat, ja dan zal je toch je conclusies moeten trekken. en dan jezelf niets verwijten, je vond dat er ruimte was voor een derde kat, hebt een derde kat in huis gehaald, en gewoon heel veel pech gehad met de introductie en nu die ziekte. dat kan niemand je kwalijk nemen hoor....
Bedankt! Het is al fijn om op een forum als dit even je verhaal te kunnen doen. Je hoopt inderdaad dat het anders verloopt... Maar de tijd zal het uitwijzen!
Nog een kleine update; het ging toch wel weer beter met de gezondheid van de kat, zelfs zo goed dat hij weer achter de meiden aan sjeesde en we zagen dat de oudste poes echt vollledig in de stress schoot. En toen wisten dat dit heel moeilijk zou worden op langer termijn. We vonden het zielig om ze de hele tijd uit elkaar te houden, maar durfden ze ook nog steeds niet goed bij elkaar te laten als we er niet bij waren. We kwamen er niet goed meer uit, de introductie is natuurlijk ook gestagneerd doordat de kater ziek werd.
Maar toen we zagen dat het weer wat beter met hem ging (we wilden hem niet ziek terugbrengen) hebben we de knoop doorgehakt en hebben we het asiel gebeld dat we hem terug wilde plaatsen. We wilden hier niet eindeloos mee door modderen, dat is voor iedereen stressvol.
En dus hebben we hem terug gebracht. Om eerlijk te zijn vond ik dat echt afschuwelijk, het is zo'n lieve kat! Echt een mensen-vriendje. En omdat hij nog een beetje kwakkelt met zijn gezondheid werd hij in een hokje apart gezet, wat natuurlijk beter is voor hem, maar erg rot om te zien.
Ik ben er zo ongelofelijk verdrietig over, ook al was hij nog helemaal niet zo lang bij ons. Ik was echt al aan hem gehecht, misschien ook juist omdat hij ziek was geweest, dan zorg je voor hem.
Ik had niet verwacht dat dit zo moeilijk zou zijn en voel me ook best schuldig. Rationeel weet ik dat dit beter is, met name voor de poezen, maar misschien ook voor de kater zelf, die moet ook lekker kunnen ravotten en zichzelf kunnen zijn, maar tegelijkertijd voelt het ook een beetje als opgeven.
Maar goed, de beslissing is genomen en ik hoop echt dat hij een heel fijn huisje gaat vinden, misschien voor zichzelf of met een kattenvriendje die is opgewassen tegen hem.
Geen goede afloop dus helaas, deze keer....
Groetjes
Sydney, je hebt een heel wijs besluit genomen. Soms gaat het goed tussen katten, maar soms ook helemaal niet.... Mijn Robijntje werd ook voortdurend opgejaagd, besprongen, gebeten en gepest door Gaudi, en durfde amper te bewegen. Ik heb Gaudi ook moeten herplaatsen. Hij is op een heel goed adres terecht gekomen, waar ie het heel erg naar zijn zin heeft en Robijntje is als een bloem opengegaan, bij wijze van spreken, en is aan haar tweede jeugd begonnen, zo gelukkig, speels en beweeglijk is ze nu. Je zult zien dat jouw katten weer snel de oude worden, en dat de harmonie in huis weer snel zal terugkeren.
Beter twee of meerdere gelukkige katten apart van elkaar, dan twee/meerdere ongelukkige katten bij elkaar.
Liefs van Mariska
Kopstootje van Tarzan
Bekijk de foto's van Brit Robijntje en vorige vriendjes Gaudi^, Sjaak* en Sem* hier
Dank je wel voor je reactie! Met de poezen zal het zeker weer goedkomen, de oudste is nu alweer opgefleurd en ik hoop dat de kater ook een fijn huisje vindt, maar dat zal wel, want hij is echt een schat en ik weet zeker dat er weer mensen 'voor hem vallen'....
En fijn dat bij jou ook weer alles vredig is in huis!
Oei jouw verhaal komt mij heel bekend voor. Een dik aantal weken geleden had ook ik een katertje in huis genomen uit het asiel bij mijn andere 4. Ook hij was heel agressief en dan met name naar mijn zachtaardige poes. Ook hij bleek ziek(maanden daarvoor had ik veel meegemaakt met mijn jongste kitten die ook ook heel ziek bleek te zijn...ook van het asiel) Ik trok het daardoor ook totaal niet en heb hem toen ook teruggebracht. Meest vreselijke wat ik gedaan had dus begrijp wat je nu voelt. Achteraf bleek die agressie denk ik ook echt te komen vanuit zijn ziek zijn en dat hij daardoor meteen in de agressieve aanval ging. Want ook hij kon in het asiel wel heel goed met de andere katten. Helaas hebben ze hem in het asiel 3 weken later in moeten laten slapen. Al die tijd is hij daar ook in het ziekenboegje verbleven.
Voel je niet schuldig en weet dat je alles voor hem gedaan hebt. Ook voor je andere katten.
Duimen dat hij weer helemaal beter word en dan weer een fijn ander thuis krijgt!
groetjes Thea, personeel van Gizmo, Misty, Balou, Bruno, Kyran en Kody(in herinnering Chiquita, Bonita en Caya)
Hoi Thea, dat klinkt naar zeg! Wat zielig ook voor het katertje, dat hij het niet heeft gered. Maar hopelijk gaat het met de andere katten bij je nu weer helemaal goed.
En ik hoop inderdaad dat hij weer helemaal beter wordt en een mooi plekje vindt om te wonen.
Groetjes
je verhaal komt hier ook bekend voor, zij het dat ik ongeveer 10 jaar heb aangemodderd met een stel dat er een soort van gewapende vrede op na hield.
totdat er eentje verzwakte en de ander zich alsnog ontpopte als terroristje. en ik heb haar inderdaad teruggebracht naar het asiel.. met lood in de schoenen maar kater MoMo at niet meer en dorst ook niet meer op zijn bak.
en wat gebeurde er... na een paar weekjes quarantaine kwam er een hele lieve oude dame met benedenhuis met tuin die een poes op leeftijd zocht... en zo kwam Muze binnen een paar maanden ongelofelijk goed terecht.
ze had haar baasje helemaal voor zich alleen en vestigde zich al snel als de ongenaakbare koningin van de tuin..
en eigenlijk had ik die beslissing dus ruim 9,5 jaar eerder moeten nemen....
en jij bent zo verstandig geweest om het te zien en de knoop door te hakken en dat scheelt heel veel rust en geluk voor je twee andere katzels en wie weet zijn ze binnenkort alle drie helemaal op hun plek en gelukkig! maar niet bij elkaar...
groetjes van Adriana en prrrrts van Enzo, Maks&Bolle, van Miesje en van (i.m.) MoMo
Muffin, Tijgetje en Minoes en ik
