Onze kat is doodsbang voor nieuwe kitten

[Jamborina]

Onze kat Sacha (gesterilliseerd vrouwtje uit 2002) heeft sinds 2 weken een nieuw vriendje Bobbie (van september 2011).

Sacha is als de dood voor de nieuwe kat. Ze durft niet meer naar beneden als Bobbie daar is en als je haar oppakt is ze als de doodsbang (waarschijnlijk omdat ze denkt dat je haar naar Bobbie brengt). Sacha is altijd al een bange kat geweest dus het is niet echt nieuw gedrag.

Bobbie is een lieve speelse kitten. Hij is niet gemeen tegen Sacha en hij is ook niet bang voor haar. Wat kunnen we doen om Sacha haar nieuwe vriendje ook aardig te laten vinden?

[pearlsofpassion]

Oei, een kat van 9 jaar?
Al die tijd alleen geweest?

Die is geen katten gewend, kent het niet en het is heel normaal dat ze dat niet leuk vind.

De enige mogelijkheid die nog succes kan geven is er een kittenvriendje voor de kleinste bij nemen zodat die haar tenminste met rust laat.
Dan kan je gaan werken met haar om haar te laten wennen, maar dit zal een lange weg worden (reken op jaren) en ik weet niet of ze er ooit echt blij mee zal zijn.

Een betere optie in mijn ogen (als deze kat echt zolang alleen is geweest), is de kitten herplaatsen en je poes haar rust gunnen.
Het is in haar opvoeding dan fout gelopen en dat kan je niet zomaar meer rechttrekken. Dat moet je dan gewoon aanvaarden en haar in haar waarde laten. Dat vind ik toch.

Je kan het wel proberen hoor, als je dat wil, dan wil ik wel tips geven, maar dat heeft enkel zin als de kleine haar met rust laat. Dat kan nu nog wel zo zijn, maar dat blijft niet zo, als hij alleen blijft.

Als je poes wel andere katten gewend is en daar in den regel goed mee om kan (samen mee heeft geleefd in een deel van haar leven vb) dan trek ik het voorgaande terug en moet je het voornamelijk veel tijd geven.
Geur gaan uitwisselen door afwisselend te aaien. Valeriaandruppelen op speeltjes of zakdoekje kan helpen. Haar belonen steeds als ze niet blaast of gromt en iets dichterbij durft komen.
Haar een plekje bieden waar ze zich kan afzonderen, niet volledig maar vb hoger zodat ze niet lastiggevallen wordt, maar hem wel ziet en ruikt. Ook op een rustig plekje voeren en proberen iets dichter bij elkaar brengen. Samen eten is in den regel het eerste dat goed gaat, maar dat kan wat tijd vragen. Niets forceren, als ze gromt is het te dicht en laat je weer meer ruimte.
Zo met alles. Niets dwingen, zeker niet naartoe brengen of samen opsluiten, gewoon iedereen de ruimte geven.
Als ze buiten zou komen, wel binnen houden zodat er geen plaatsen zijn waar ze de kleine niet tegen kan komen (anders krijg je ontwijkgedrag en dat lost niets op).

[nellebel]

valerie, niks aan toe te voegen ben het helemaal met je eens

[Jamborina]

Bedankt voor jullie reacties maar Sacha is niet altijd alleen geweest. Afgelopen zomer is onze kat Tommie overleden. Tommie was haar de baas ook al was hij op het laatst heel zwak. Als hij op een zonnig plekje wilde liggen moest Sacha weggaan (ook al had ze het fysiek kunnen winnen). Nu is Sacha de oudste in huis.

[pearlsofpassion]

Ah ok. Dat verbetert te situatie al.
Hoe lang zijn ze nu samen?
En hoe evolueert het in die tijd?

Je kan het proberen en gewoon tijd geven. Aanpakken zoals ik hierboven kort beschreven heb, uitgebreide versies kan je in andere acceptatietopics vinden (altijd handig om er een paar door te lezen om wat inzicht te krijgen in hoe je kat nu denkt en voelt).
Als je echter merkt dat de kleine haar meer opzoekt dan haar lief is, dat hij wil spelen of zelfs gaan pesten, raad ik je aan er een vriendje voor hem bij te halen. Dat haalt echt heel veel druk van de ketel en van hun relatie. Dan zou het vrij snel goed moeten komen, en zal ze de twee wel aanvaarden, zolang ze er zelf maar geen last van heeft. Dan kan ze zelf kiezen of ze contact met hen wil ipv belaagd te worden. Begrijp je?
Ook als het wel goed gaat tussen hen is dat wel veel aangenamer hoor. Zeker voor de kleinste, maar ook voor haar. Kittens horen wel te spelen en anders mist Bobbie wel wat in zijn opvoeding en ontwikkeling. Het leeftijdsverschil tussen hen beide is wel heel erg groot.
Het zou inderdaad kunnen, in het beste geval, dat ze zich opwerkt als een soort tante, maar dat is nog iets heel anders dan een speelkameraadje in de vorm van een leeftijdsgenootje.
Kittens hebben nu eenmaal heel andere interesse's dan een kat van 9... En dat leeftijdsverschil zal altijd zo groot blijven.

Maar dat moet je zelf weten. Ik denk echter dat je het je geen moment zou beklagen (heb dat toch nog niet geweten, en er komen hier veel mensen met problemen hoor ). 2 kittens samen is het allerleukste wat er is, en ik weet uit eigen ervaring hoe een oudere kat kan openbloeien als ze wat meer haar eigen gang kan gaan.
Denk er maar eens over na, bekijk het van hun kant en kijk eens rond in de foto-albums als je wil.