Nieuw kitten in huis speelt de baas over onze poes

[Noparkingjan]

Hallo iedereen,

Een vraagje: sinds een maand of 4 ondertussen al hebben wij een nieuw kitten in huis. Het is een katertje.. We hadden al een poes van ongeveer 1,5j. oud ondertussen. Vanaf dag één zijn het al niet de beste vriendjes. Onze poes moest niet van het kitten weten en moest wijken als ze in de buurt kwam. We hebben de snelle kennismaking geprobeerd, de gelijdelijke, geen van beide bleek te werken. Na advies van onze dierenarts hebben we ze dan maar constant samen gelaten om ze het te laten uitvechten... Enkel 's nachts zitten ze nu nog apart omdat we bang waren dat er eens gewonden zouden vallen.. De poes slaapt bij ons op bed en de kater slaapt in de bureau..

We hadden gehoord en gelezen dat de acceptatie gerust een paar dagen, misschien zelfs weken kon duren, dus moesten we maar geduld hebben.

Na een paar weken is het een beetje omgeslagen en is het kitten een stuk feller geworden, hij laat de poes geen seconde meer met rust.. Hij zoekt constant aandacht, volgens mij niet altijd om haar kwaad te doen, maar de poes kan er niet mee om en valt hem aan of loopt weg, het gevolg is dan dat ze de hele tijd achter elkaar hollen (de poes blaast en grolt constant) en af en toe liggen ze op de grond te vechten... Noa (poes) wil dan per se naar buiten en kan daar weer tot rust komen, de kleine (Morris) blijft nog binnen.. Komt ze na een tijd terug binnen dan wil ze zich op het gemak een beetje wassen en zo, maar Morris komt haar direct weer lastig vallen.. In het begin was Noa ook kwaad op ons, dit is echter al weer een stukje verbeterd.. Soms is ze gewoon heel erg geïrriteerd en kan ze dan niet meer veel verdragen...

Dit gaat zo maar door en ik zie niet echt een verbetering na al die tijd...
Denken jullie dat dit ooit nog ophoudt?

Morris moet binnen twee weken naar de dierenarts om hem te castreren (zou dit helpen?).
Ze komen beide uit een sociaal nest, dus daar kan het volgens mij niet aan liggen. Noa komt uit een huis waar 3 grote katten zaten en is opgegroeid met 9 kittens, Morris komt ook uit een nest waar 3 grote katten woonden...

We hebben een (relatief) groot huis en voldoende plekjes waar ze zich kunnen afzonderen van elkaar, er ligt overal wel een speelgoedje om zich bezig te houden..
Ze hadden elk een eigen kattenbak, maar ze gaan bijna altijd op dezelfde bak. Ze eten soms ook gewoon samen uit dezelfde eetbak en 2 minuten later zitten ze weer achter elkaar...

Ik weet echt niet meer wat ik nog meer kan proberen om ze beter te doen overeenkomen...

Hopelijk weten jullie raad!

[Eefje88]

Ik had dit aanvankelijk ook met mijn 2 katten, ze hadden wel niet zo"n groot leeftijdsverschil, maar ik denk dat zolang je ze samen in een kamer kunt steken en er geen gewonden vallen je gewoon een keertje moet volhouden. Ook dat je ze uiteen haalt om te slapen lijkt me dan geen goed plan. Zo zijn ze nooit "verplicht" om samen te slapen, spelen, ...
Mijn dierenarts zei toen dat ik ze samen moest steken in een niet al te grote ruimte, en dat ze pas het hele huis mochten doorlopen wanneer ze samen in slaap vallen en samen spelen, eten, ... (dit is makkelijker gezegd dan gedaan... maar toch de aanhouder wint)

Het feit dat ze wel al samen eten is denk ik wel positief... maar ik heb dan ook niet zoveel ervaring op dit gebied...Misschien is dit wel anders bij katten met een iets groter leeftijdsverschil...

Succes alvast!

[Noparkingjan]

Hey, alvast bedankt voor je antwoord.
We hebben wel eens een paar nachten geprobeerd om ze samen te laten hoor.
Het probleem is dat ze heel de nacht elkaar opjagen en door gans het huis lopen, dat gecombineerd met het aanhoudende gemor van Noa. Ze lopen daarbij over ons bed, onder ons bed, vechten op het bed en zo.. Kortom, we doen geen oog dicht ..
Dan hebben we na een paar slapeloze nachten besloten om ze toch weer apart te houden..

[Edana]

Zou je ze dan niet samen buiten de slaapkamer kunnen houden 's nachts? Wel ongezellig wanneer je gewend bent aan een kat op bed, maar dan kunnen ze wel verder aan elkaar wennen.
Ik vind persoonlijk 6 tot 8 uur best lang om ze weer uit elkaar te halen, vooral omdat ze 's nachts vaak erg actief zijn.

[castratenkoor]

Steeds de nachten uit elkaar dat gaat niet werken, dan moeten ze elke ochtend opnieuw een introductie.
Ik zou ook de slaapkamer dicht doen zodat je er minder last van hebt.

Misschien dat castreren inderdaad wat helpt.

[Noparkingjan]

Hmm, bedankt voor jullie reacties.
Ik las wel in verschillende boeken dat stress vaak veroorzaakt wordt door veranderingen in het dagpatroon van een kat. Als ik Noa nu vanaf vandaag op morgen niet meer bij ons laat slapen, zou dit dan niet nog meer stress veroorzaken bij haar?
We hebben haar gisterenavond samen met de kleine bij ons in de woonkamer gestoken en de deuren dicht gedaan, dat gaf als resultaat een wilde achtervolging met veel gerollebol...
We waren van plan ze dan samen te laten 's nachts maar na heel wat gedoe kwam uiteindelijk Morris bij ons op bed liggen en wou Noa niet meer in de buurt komen... Dan hebben we Morris uiteindelijk toch maar weer apart gestoken...
Normaal gaat Noa 's morgens al naar buiten voor Morris in de rest van het huis komt, maar dat heb ik deze morgen niet gedaan, opnieuw gevecht tussen de twee 'vriendjes'...

[Edana]

Is het echt vechten, of zijn ze aan het spelen? Katten kunnen behoorlijk ruig zijn met elkaar, maar kunnen dat wel hebben.
Elke ochtend weer de nieuwe kat ontmoeten lijkt mij zelf meer stress geven dan niet op de vaste plek kunnen slapen.
Bij ons wilde Pepijn ook niet meer op bed komen toen Baldr er net was, inmiddels is hij bijgetrokken en liggen ze samen op bed. Het is een kwestie van wennen en accepteren.
Ik denk dat telkens de wisselingen van wel samen, dan weer niet samen ook stress brengt. Ook voor Morris dat hij soms wel op bed mag en dan weer niet en alleen wordt gezet.
Ik zou ze persoonlijk samen laten 's nachts, eventueel met de slaapkamer afgesloten zodat je zelf wat rust krijgt, en ze het samen uit laten zoeken. Als ze echt gaan krijsen tijdens het vechten, of als de haren er vanaf vliegen, zou ik ze pas uit elkaar halen.

[Eefje88]

Ben je zeker dat het om een gevecht gaat, en niet spelen? Want het is normaal dat ze rollebollen en wild door het huis rennen...

Het verschil is natuurlijk het geblaas en gegrom. Maar gebeurt dit constant?

Haha nu zie ik dat Edana net hetzelfde aan het typen was :p

[Noparkingjan]

Ik denk dat Morris het niet kwaad bedoelt, hij wil volgens mij gewoon constant aandacht en spelen en zo.. Maar, het probleem is, van Noa denk dat ze het wel slecht bedoelt.. Als Morris nog maar in haar zicht komt begint ze soms al te grommen en wordt ze zeer onrustig.. Bij het vechten horen we Morris nooit blazen of krijsen of zo, maar Noa doet dat wel constant...

[pearlsofpassion]

Klinkt mij alsof je poes absoluut niet blij is met de nieuwe kitten, en de kitten wil gewoon spelen. Dat is wel een heel veel voorkomende situatie. Heb je al eens in andere topics gelezen met dezelfde problematiek?
Het is heel normaal gedrag van de kitten, die zoekt haar gewoon op omdat hij nu eenmaal sociaal is. Je poes is dat duidelijk niet en moet helemaal niets van hem weten. Dat ze bij kittens is opgegroeid wil niets zeggen als ze daar jong is weggehaald en de volgende anderhalf jaar geen contact met andere katten heeft gehad. Daar wordt ze solo van...
Ik denk dan ook dat hier geen gemakkelijke oplossing voor bestaat.
alleszins moet je stoppen met ze te scheiden en mag je poes niet meer buiten. Dat lost niets op. Zo ontwijkt ze hem gewoon en ziet het niet onder ogen dat ze moeten leren samenleven. Bovendien wordt het zo steeds minder haar huis en voelt ze zich nog meer bedreigd.
Hou er rekening mee dat zelfs als ze krijst, dat niet wil zeggen dat het pijn doet. Mijn Kleintje schreeuwde indertijd ook moord en brand als er een poot haar richting uit ging, maar dat was gewoon uit angst. Het is dus een symptoom van het probleem, geen probleem op zich.

Lees eens in de andere topics! Daar kan je veel inzicht opdoen en er is al zoveel beschreven hoe je hiermee om zou moeten gaan.
Als je hier echt mee door wil (en dat kan ik mee voorstellen na 4 maanden) dan zal dat in mijn ogen pas lukken als de kitten je poes met rust gaat laten. En dat lukt dan weer enkel als je er een kitten bij haalt zodat de kleinste daarmee kan spelen.
Kittens moeten nu eenmaal spelen, en aangezien je poes dat niet wil, heb je een probleem daarin. Je kan de kitten niet afleren van haar op te zoeken, en je kan de poes niet dwingen te spelen of zelfs maar te aanvaarden. En hierbij mag je wachten tot je een ons weegt, veranderen zal dat niet zomaar.
Als de kitten zijn eigen vriendje heeft en de poes haar rust krijgt, dan kan je pas met haar aan het werk zodat ze terug een beetje beter in haar vel komt te zitten en dan stillaan de twee kleinsten kan aanvaarden. Vertrouwen zal nog veeel meer tijd vragen (eerder een jaar of zo). Dit gaat allemaal maar stap per stap en beetje per beetje.
Dus eerst moet je deze cirkel doorbreken door de kitten een speelkameraadje te geven zodat hij haar met rust laat, en dan moet je aan je band met haar bouwen zodat je haar daarna kan helpen zich over haar angst heen te zetten. Eenvoudig gezegd, niet zo simpel gedaan.
Dwing zeker niets (dus niet opsluiten, geef hen zeker de ruimte om te vluchten, maar laat hen beide overal kunnen komen zodat ze elkaar kunnen tegenkomen), dat werkt zeker en vast omgekeerd.
Lees eens de topics over de practische kant van de zaak en denk er eens over na of je een kitten wil bij halen of toch liever dan je katertje herplaatsen. Ik kan geen garantie geven dat dit ooit goedkomt, maar met een tweede kitten is die kans wel reëel. Zonder denk ik echt van niet...
Als er nog vragen zijn, stel je ze maar.

Veel succes!

[Noparkingjan]

Bedankt voor je uitgebreide advies pearlsofpassion.. Ja ik heb al heel wat boeken van de bib gehaald en op fora gelezen over dit probleem want het knaagt ook een beetje aan ons.. Ik heb nog eens zelf een topic opgestart, omdat ik mijn situatie in kwestie eens wilde verduidelijken, er zijn zoveel details die altijd anders zijn.
We hadden een heel goede band met Noa en dachten dat ze het zelfs leuk zou vinden niet altijd alleen te zitten bij ons...
Dat ze jong is weggehaald en daarna anderhalf jaar alleen heeft geleefd is niet helemaal waar..
Dit heb ik eerder nog niet verteld omdat het een beetje moeilijk is, maar we hadden eigenlijk twee kittens uit eenzelfde nest gehaald in eerste instantie (Noa & Balou), maar als ze zo'n +/- 16 weken oud waren is er iets wreeds gebeurt.. Wij wonen op een boerderij en daar leefden toen nog 2 zwarte katers en een witte (altijd buiten en zo wat verwildert). Op een nacht is één van die zwarte katers langs een klein kiertje in een kantelraam naar binnen geslopen (snap nog altijd niet hoe) en die heeft de kittens de hele nacht opgejaagd en Baloutje is daarbij gesneuveld.. We vonden het vreselijk, ik moest 's morgens om 5u op voor mijn werk en kwam beneden (de kittens sliepen toen nog beneden) en zag die zwarte kat, hij kon niet meer naar buiten langs dezelfde opening langs waar hij binnen was gekomen. Ik had die kat wat willen aandoen, maar ik was volledig aangedaan en heb hem gewoon buiten geschopt. Ik vond geen van de twee kittens en vreesde al het ergste.. Na een tijdje kwam plots Noa tevoorschijn, ze had zich ergens weggestopt waar die kater er niet bij kon. Ik was dolgelukkig, minder leuk was het toen ik Baloutje terug vond... Sindsdien wou Noa niet meer van onze zijde wijken en sliep ze bij ons diep onder de dekentjes waar ze zich veilig voelde, we hebben zo een enorm goede band geschept met haar..
Dit is ook de reden waarom ik het er zo moeilijk mee heb om Noa niet bij ons op de slaapkamer te laten en ze niet meer buiten te laten, ze wist maar al te goed hoe ze ons moest laten weten wat ze wilde en nu heb ik zo de indruk dat ze denkt dat we haar niet meer begrijpen als ze ons iets vraagt, of dat ze niet snapt waarom ze dat nu niet meer mag...
Het is ook niet leuk om haar nu zo kwaad te zien van tijd tot tijd omdat we er dat tweede katje hebben bijgehaald, precies of ze ons daarvoor minder vertrouwt.
Na een jaar tijd waren we weer klaar om eventueel een tweede katje te nemen en we vielen per toeval op een advertentie met kittens waarvan ééntje enorm goed op ons Baloutje leek.
We hebben dan beslist om hem in huis te halen.
Noa heeft dus wel een tijdje samen kunnen spelen met haar broertje tot het gebeurt is... De katers zijn door de boer weggedaan en er is een nieuwe poes op de boerderij gekomen. Die komt Noa regelmatig tegen buiten, maar ik moet zeggen dat ze er ook niet van moet weten.
Jullie zullen zich waarschijnlijk afvragen waarom ik dit niet eerder verteld heb, wel ja, ik word er nu eenmaal niet graag aan herinnert...
Vermoedelijk zal door het trauma die Noa daarin heeft opgelopen ook wel een deel de oorzaak liggen waarom ze nu zo'n afkering heeft van andere katten...
Morris herplaatsen is voor mij geen optie, we hebben hem nu ook al zo lang en ik hecht mij snel aan die diertjes, zeker na wat eerder gebeurde met Balou.
Een derde kat in huis nemen moet ik toch eens goed overwegen, want dat doe je ook niet zomaar..
Ik wil er dan wel zeker van zijn dat dat de oplossing zou zijn.. Mijn vriendin moet vandaag toch bij de dierenarts zijn en zij zal hem eens zijn mening daarover vragen.
Noa is gisteren zoveel mogelijk binnen gebleven (hoewel ze toch één keer is gevlucht, ze is bijna niet te stoppen als de deur open gaat) en vanacht zijn ze samen gebleven. Ze hebben een tijdje samen geslapen (hoewel Noa dat niet doorhad maar Morris kwam op zo'n 50cm van haar liggen, toen ze wakker werd vond ze dat wel niet zo prettig ) en af en toe wat achtervolgingen...
Ik vraag mij af hoe lang die 'therapie' met dat tweede kitten zou moeten duren om Noa terug tot zichzelf te kunnen laten komen en de speelsheid van de kittens te overbruggen? Heb je daar eenig idee over? Ik heb namelijk een broer die ook een beetje een probleemkitten heeft van ongeveer de zelfde leeftijd, het is wel een katinnetje.. Zijn kitten valt hem constant lastig en loopt letterlijk en figuurlijk de muren op op zijn appartement. Mijn broer ziet er de laatste tijd nogal gehavend uit met beten en krabbels overal! Ik vroeg mij of het misschien een oplossing was om zijn kitten tijdelijk bij ons te plaatsen, misschien zijn dan beide problemen daarmee opgelost? (Als mijn broer dat wil natuurlijk).

[jennli]

Je poes Noa lijkt me inderdaad getraumatiseerd in haar contact met andere katten. De kitten van je broer zal zeker snel uitkomst bieden en rust geven aan Noa. De kittens zullen lekker met elkaar spelen en stoeien.

[Ilone]

Welke kleur heeft je nieuwe katertje??

[pearlsofpassion]

Hmmm, ja tijdelijk kan dat een oplossing bieden, maar wat is tijdelijk?
2 maanden? Nee, dat gaat niet helpen. Een jaar? ja, tegen dan zal Noa al wel wat rustiger zijn, maar als de kitten dan weg is, begint alles weer opnieuw. Niet zo'n strak plan dus.
Nee, ik bedoel echt dat je er een tweede kitten bij moet halen zodat Morris een speelkameraadje heeft. Voor zijn hele leven!
Ik denk niet dat je er nog op moet hopen dat Noa met hem gaat spelen. Dat zal er wel echt niet meer in zitten...
Ik heb hetzelfde meegemaakt, dat kan je redelijk uit de leeftijden van mijn katten aflezen, en ik heb ook veel te lang gewacht met er een tweede bij te halen. Nu zijn we een dik jaar verder en ik kan spreken van aanvaarding, af en toe een likje maar ook nog veel blazen en meppen van Kleintje haar kant.
Kleintje is trouwens een ook opgegroeid met haar broertje, heeft hem de eerste 2 jaar van haar leven gekent en vertroeteld. Maar daar weet ze nu niets meer van, blijkt het.
Als ik Noa haar verhaal lees kan ik goed begrijpen dat ze helemaal niets meer van andere katten moet weten. En het is ook weeral meer dan een jaar geleden dat ze dan nog contact heeft gehad met katten. Dit los je niet zomaar op. Het zal veel inzet van jullie vragen en veel met haar werken.

Ik heb het echt al in meerdere topics uitgebreid beschreven, als ik tijd heb zal ik er eens op zoeken waar het goed staat.
Maar ik zou me op een permanente 3e kat instellen. En je broer kan er inderdaad ook beter een kitten bij nemen. Katje heeft dat duidelijk nodig en het is ook veel gezelliger. Je doet er geen van beide katten plezier mee om hen een paar maand bij elkaar te zetten en dan terug apart te houden. Dan is de kat van je broer weer eenzaam en jouw kitten moet het weer met Noa stellen die dat niet fijn zal vinden. Katten zijn nu eenmaal vaak sociale dieren... en kittens altijd.

Oh, en de dierenarts zal waarschijnlijk zeggen dat je maar moet afwachten of je erbij neerleggen of zoiets. Dierenartsen krijgen niet veel opleiding over gedrag en raden meestal de 'gemakkelijkste' oplossingen aan.
Het kan natuurlijk dat de jouwe anders is, maar ik zou er persoonlijk niet te veel waarde aan hechten. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het beter weet, ik spreek maar uit eigen ervaring en wat ik hier op het forum al gezien heb. En dat kan je zelf ook allemaal opzoeken.

[Noparkingjan]

Mja, dan zal ik toch eens goed moeten overleggen met mijn vriendin hoe we het gaan aanpakken.
Ze weet dat ik graag nog wel een katje bij wil, maar of zij dat ook wil is maar de vraag... En dan is er nog de huisbaas Alleszins bedankt voor jullie tips & advies ik heb toch weer wat bijgeleerd.

@Ilone, Morris is een grijs katertje, Noa is wit-grijs...
Zie fotootjes in bijlage..

Noa



Morris (als hij nog maar pas bij ons was, hij is nu wel al een stuk groter )