Aandachttrekker of prater?

[nimenamenomi]

Hoi,

Ik heb sinds twee jaar een kat, Wim. Hij komt uit het asiel, waar ze niet precies wisten hoe oud ie was. Hij was in elk geval erg jong en mager. Hij sabbelde als kitten erg veel op zn dijbeen, superschattig, maar daar is ie overheen gegroeid.
Hij was zó klein dat ik m op 1 hand altijd bij me droeg en alles liet zien en ruiken. Daardoor is hij voor heel weinig dingen bang: hij zit naast de douche op me te wachten (is niet bang voor water), snapt jagen niet, want muizen en vogels snapt ie niet, bang voor honden zijn snapt ie ook niet, zijn bedje is zijn reismandje (heeft ie zelf bedacht..), reizen of naar de dierenarts gaan zijn dus nooit een probleem. Kortom, Wim is niet een heel normale kat.

De andere kant van het verhaal is dat Wim echt heel erg aanhankelijk is geworden. Waar ik ben, is hij. Dat is handig als we uit logeren zijn, want hij kan altijd naar buiten, als ik maar in de buurt ben. Met verhuizen hoeft hij ook niet binnen te blijven, als ik maar in de buurt ben, komt ie altijd thuis. Ik noem Wim daarom vaak mijn hondje. Soms maak ik een ommetje in de wijk en dan loopt ie gezellig met me mee.

Ok, nu het probleem. In het huis waar hij is opgegroeid waren geen andere katten en kon ie niet onbeperkt naar buiten. Ik liet hem wel naar buiten en als ie er genoeg van had 'riep' ie naar de 1e verdieping dat ik de deur weer open mocht maken. Ik versta al zn gebrabbel vlekkeloos. Maar onlangs zijn we verhuisd en belangrijke factor daarbij is dat ik ben gaan samenwonen. Mijn vriend heeft sowieso erge moeite met wennen aan Wim, omdat hij geen kattenmens is. Maar sinds die verhuizing is Wim als een malle gaan praten en aandacht trekken. Dat praten deed ie altijd al wel, maar wel functioneel. Nu praat ie maar in de rondte en snap ik er niks meer van. Het is zelfs zo erg dat ik haast de deur niet meer uit kan, zonder dat Wim begint te klagen/schreeuwen. Wim kan overigens in dit huis wél onbeperkt naar buiten, heeft inmiddels vele kattenvriendjes gemaakt en is gecastreerd. Oh ja, de dierenarts is dol op m, er is niks mis met m, hij heeft geen ziektes.
Het maakt niet uit of ik hem binnen laat of niet, ik hoor achteraf van of mijn vriend of de buren dat Wim 'weer de hele middag heeft zitten schreeuwen' voor de voordeur/gallerijdeur.

's Ochtends vroeg lijkt ie er voor op de loer te liggen dat zodra hij enige beweging hoort in de slaapkamer hij direct als een malle begint te kermen. Net zo lang totdat ik dan maar uit bed kom en m eten geef. En ja, ik heb ook geprobeerd om het te negeren, in de hoop dat ie het dan zou afleren. Ik probeer Wim de aandacht te geven die hij gewend is: m'n kat 'uitlaten', spelen, buiten laten, knuffelen, optillen, af en toe verwennen met extra lekker voer. Maar het lijkt erop dat hij nog steeds vindt dat ie te weinig aandacht krijgt.

Wat kan ik doen, wat doe ik fout? M'n vriend begint het geklaag van Wim echt vervelend te vinden, de buren hoor ik er ook steeds vaker over en eerlijk gezegd word ik er ook gek van. Hem minder aandacht geven, vind ik zielig en helpt volgens mij ook niet, en hem meer aandacht geven werkt alleen maar dit gedrag meer in de hand.

Sorry voor het lange verhaal, maar na het lezen van een aantal items wil ik een paar logische, maar onnodige vragen voor zijn.

[castratenkoor]

Duidelijk een onzekere kat die veel bevestiging nodig heeft. Ik denk dat hij zijn draai even moet vinden in de nieuwe woning.
Probeer eens wat valeriaan te druppelen op wat kussens en knuffelbeestjes.
Worden ze vaak rustiger van.
Minder aandacht geven zou ik niet doen, wordt hij nog onzekerder en ongelukkiger van.
Heeft hij wel genoeg te doen in huis, mooie krabpaal, speelgoed ed?
Las elke avond op vaste tijd een samen speelmoment in, met een hengel met pluim bv.

[Mirjam86]

Ik denk dat Wim moet wennen dat hij jou moet delen.
Misschien verandert dat wel een beetje als hij je vriend ook als baasje begint te zien.
Geeft hij Wim bijvoorbeeld wel eens eten of speelt/knuffelt hij met hem?
Misschien gaat het beter als hij je vriend niet langer als een indringer ziet, maar als deel van het gezin?

[MarjanR]

Ik denk dat Wim inderdaad veel te verwerken heeft.
Niet meer terug op honk (oude huis) met vrouwtje alleen.
Een vreemde in wat zijn honk moet worden.
En dan laat vrouwtje hem nog alleen met de vreemde ook nog!
Denk dat Wim (wat een toffe naam, trouwens) een vorm van verlatingsangst heeft.
Wim moet dus leren dat de man in huis ook een vriendje van hem is.
EN dat vrouwtje altijd weer terug komt.
Het klinkt heel vreemd, maar vertel Wim dat ook.
Leg het hem maar uit, gewoon zoals je dat doet aan een klein kindje.
Hij mag misschien jouw woorden niet begrijpen, maar hij begrijpt wel jouw lichaamshouding en tonen van je stem.
Verzeker hem elke keer wanneer je weggaat dat je echt weer terugkomt.
Het beste werkt dat door te starten met 5 minuten en weer terugkomen.
En dat iedere keer opbouwen, maar dat zal lastig gaan als je baas je graag langer dan 5 minuten per dag ziet.
En laat inderdaad jouw vriend vanaf nu hem eten geven.
Zo zal hij ook werkelijk zien dat de vriend een echte vriend is.
Valeriaan zal wellicht ook wel iets uithalen, en informeer even naar de Feliway stekker (daar zit een rustgevend feromoon in waar wij mensen niets van merken maar waar veel katten baat bij hebben)

Ik heb heel lang geleden Joop* weggehaald bij iemand.
Juist omdat Joop* ook zo ongelukkig was. En dat de hele buurt liet weten door z'n roepen.
Maar in haar geval was ze ook hele weekenden weg, en was ze blij dat ik hem kwam halen.
Maar ik heb een heel proces met Jopie* gehad, maar heb hem kunnen overtuigen dat wij nooit uit elkaar zouden gaan. En toen was het goed