Hoe help ik mijn poes hiermee?

[poezels]

Ik heb mijn hele leven al katten gehad, moeilijke en makkelijke en met en zonder voorgeschiedenis en altijd kwam het goed. Maar dit is de eerste bij wie ik het even niet meer weet...

Happy is ruim 2 jaar nu, ik kreeg haar met 12 weken uit een nestje tussen een boskat(er) en een siamese poes. Haar eerste weken waren niet geweldig, de eigenaar had de bak altijd vies, ze werden wel ontwormd en geënt maar daar bleef het bij, de kittens werden ook niet veel opgepakt met als resultaat: schuwe kittens. Een andere kitten is bij mijn zus terechtgekomen en die doet het geweldig, maar die van mij is een nerveus beestje dat haar naam geen eer meer aandoet.

Het eerste jaar ging eigenlijk heel goed, ze kwam bij mijn superrelaxte kater van 3 jaar en ze waren de beste maatjes. Ze had duidelijk een siamese moeder want krijsen kon (kan) ze als de beste. Maar ze liet zich al snel en graag knuffelen en groeide op tot een lieverd die heel speels bleef.

Ze is heel klein, weegt nog geen 3 kilo maar is "in verhouding". Ze is gezond, eet goed, ik heb een luikje zodat ze zelf kan bepalen wanneer ze naar buiten wil en vooral: de voeding is goed en de bak en leefomgeving altijd schoon. Ik werk aan huis, heb mijn katten de hele dag om me heen.

Toen ze iets ouder was dan een jaar ontsnapte ze toen ze krols was. Ik had haar nog niet laten sterilliseren omdat ze zo klein was en het leek me beter om even te wachten tot ze wat groter werd. Maar inderdaad, na haar ontsnapping bleek ze zwanger en kreeg een nestje van 3 kittens. Tijdens haar zwangerschap was ze niet bij me weg te slaan en ik kon haar tijdens de bevalling niet alleen laten, ze wilde me in de buurt (ze had de bank gekozen om op te bevallen). Toen de kittens er waren was ze de beste moeder die je maar kunt bedenken. Twee kittens zijn samen naar een gezin gegaan op het moment dat zij ze al veel alleen begon te laten (ca 10 weken) en een katertje heb ik gehouden. Moeder en zoon waren onafscheidelijk, hij mocht bij haar drinken tot ze niets meer had en ze sliepen samen, wasten elkaar en ook mijn grote kater werd een gewaardeerd lid van het clubje. Alles ging nog steeds prima.

Wel kreeg ik het idee dat er een soort jaloezie was van haar kant; de kitten kreeg natuurlijk veel aandacht maar ik probeerde mijn aandacht wel zoveel mogelijk eerlijk te verdelen. Maar sinds de kitten ouder is geworden en geslachtsrijp (ze zijn inmiddels allebei geholpen) begon ze ronduit lelijk tegen hem te doen en eigenlijk tegen iedereen. Ze wil nog steeds graag bij me op bed liggen, maar alleen als de anderen er niet bij zijn.

Ze trekt zich de laatste tijd veel terug, gaat overdag boven liggen, komt weinig buiten en als ik haar oppak en op schoot neem verstijft ze en begint te bleren. Als ze door huis loopt en komt een andere kat tegen dan krijst ze en maakt dat ze wegkomt. Ze eet nog steeds prima, komt altijd als ik haar roep en wil nog steeds graag mee als ik onder de douche ga (heeft ze altijd al leuk gevonden). Maar ik mag haar bijna niet aaien, niet oppakken, als de anderen met haar willen spelen gaat ze vechten en ze is eigenlijk constant gespannen. Ik heb haar na laten kijken, ze is gezond, goede conditie, vacht glanst en ze verhaart niet extreem. Ik ben wel eens bang dat ik de kitten niet had moeten houden, maar die wil ik ook niet meer kwijt natuurlijk. De kitten is opgegroeid tot een aanhankelijke en ontspannen kater die heel gelukkig is. En ik hoor zovaak verhalen van mensen die uit een nestje eentje houden en dat dat goed gaat....

En nu weet ik even niet meer wat ik kan doen om Happy weer happy te maken.....

[MarjanR]

Over het algemeen, in het wild, gaan de jonkies bij moeders weg.
Dat het bij anderen wel goed gaat is mooi natuurlijk, maar ik denk dat je in deze situatie moet overwegen om de zoon weg te doen.
Je zou een tijdelijke herplaatsing kunnen instellen, en kijken of Happy weer gelukkig wordt.

[pearlsofpassion]

Ik denk niet dat de kitten hier het probleem is. Je zegt dat ze met de eerste kater ook niet overeenkomt, toch?
Ik herken heel veel van mijn eigen poes (Kleintje) in dit verhaal, alleen, we hebben het hier opgelost door een situatie te creëren die jij al hebt.

Ik heb haar namelijk van haar 2-5 jaar alleen gehouden en toen dacht ik dat het wel leuk zou zijn om haar een vriendje te geven (tot haar 2 jaar woonde ze samen met haar broertje) en dus kwam er een kitten bij. Daar was ze absoluut niet blij mee, eerste maanden doodsbang en erna wat je nu beschrijft. Toen hebben we er Luis bij gehaald als speelkameraadje voor Cuzco (die dat echt duidelijk nodig had) en hierdoor is ze (nu al wel een half jaar) er toch rust aan het komen. Momenteel zit Luis weer in zijn puberteit, dus dat maakt het weer wat lastiger voor haar, maar ik heb er goede hoop op.

Het vreemde is, dat het bij jou zich gevormd heeft terwijl je poes met de katten samenleefde. Dat is heel vreemd. Als ze een rasechte solo-diva zou zijn, zou ik verwachten dat je dat al eerder zou merken, als ze er een zou worden, zou je dat niet verwachten terwijl ze met anderen samenleeft...
Dat vind ik wel vreemd.

Het meest voor de hand liggend lijkt me dat ze buiten een heel slechte ervaring heeft met een aggressieve kater en daardoor haar vertrouwen in katten is verloren. Het enige wat ik dan ook zou kunnen bedenken dat je eraan kan doen, is haar binnen houden en zien of het verbeterd (ik kan je nog wat bijkomende tips geven om haar rustiger te krijgen). Alleen verwacht ik wel dat het maanden kan duren voor je echt resultaat ziet...

Ze is gesteriliseerd, weet je dan of ze echt alles kwijt is? Eierstokken, baarmoeder... enz echt alles? Anders zou het erop kunnen wijzen dat ze een ontsteking heeft op een hormoonproducerend orgaan. Het lijkt me onwaarschijnlijk maar misschien kan je toch even aan je DA vragen of hij alles wegneemt? Gewoon voor de zekerheid.

Als je dat allemaal niet ziet zitten, denk ik dat de enige remedie om haar terug gelukkig te krijgen, haar herplaatsen is in een huisje zonder andere katten, waar ze binnen blijft. Ik zou het eerst andrs proberen, maar als ze niet bijdraait vrees ik dat ze geen andere katten meer op zich heen wenst...

Hoe oud is haar kitten nu? En op welke leeftijd heb je hen dan laten helpen? Hoelang heeft ze nu precies al ruzie?

[Adriana]

als ik het allemaal goed gelezen heb dan ben ik bang dat poes Happy zich intussen heeft ontwikkeld tot solodiva, wij hebben ook zo'n tiepje. daar zal het Aziatenbloed dat ze via de siamezenafstamming in zich heeft ook wel een rol spelen plus een sterk karakter. die willen jou en het huis voor zich alleen en dulden geen andere viervoeters in hun omgeving.
poes Mies is vijf jaar samen met haar broer geweest, maar bij herplaatsing bleek ze geen andere katten in haar omgeving te dulden. haar broer wordt gedoogd en broer en zus hebben een lat-relatie en leven apart. geweldige poes voor een toegewijd baasje maar alleen als solokatzel.
hier helpt denk ik geen feliway of telizen of zylkene of destress, die trekken zich terug in hun gedeelte van het huis, dat is hun territorium en zorgen/veroorzaken voor zichzelf en hun omgeving voor veel stress.
ik zie weinig andere oplossingen dan haar zo snel mogelijk een geweldig leven bieden via herplaatsing als poes-alleen en er zijn zat baasjes die maar één poezenhuisdier willen hebben en omdat ze nog vrij jong is zal herplaatsing weinig problemen opleveren.

[poezels]

Bedankt voor jullie reacties. Pearlsofpassion las 1 dingetje verkeerd; ze was juist heel close met mijn andere kater, ze is nog steeds wel op hem gesteld maar trekt zich nu vaak terug. Ze zijn een maand of drie geleden geholpen, dus ik dacht dat het nu wel goed zou moeten zijn....

Ze heeft nog een andere tik: ze kauwt op snoeren. Vervelende gewoonte die ik probeer op te lossen door alle snoeren zo goed mogelijk te verbergen. En ze weet dat het niet mag, ze doet het vooral als ik het zie en kijkt me dan aan met zo'n blik van "zie je wat ik doe?" Het lijkt me een vorm van aandacht vragen, maar ik probeer haar al zoveel mogelijk aandacht te geven.

Adriana had een goede opmerking wat ik eerst vergeten was te vermelden: één van de buurpoezen is een nogal pittige tante waar ze steeds mee overhoop ligt, vanaf het begin al en dat is nu zo'n 2 jaar geleden. Intussen tolereren ze elkaar min of meer, maar om het verhaal nog even duidelijker te krijgen: 2 jaar geleden kwam mijn buurman naast mij wonen en in die tijd is er tussen de buurman en mij een relatie ontstaan. Hij heeft twee oudere poezen en ik mijn eigen drie. Onze katten lopen bij elkaar in en uit tegenwoordig, behalve zijn pittige zwartwitte poes (die komt zelden bij me). Hij heeft ook nog een abessijn en dat is de moeder van deze zwartwitte (ze zijn resp. 15 en 13 jaar oud) en daar kan Happy wel weer mee overweg, tenminste, ze respecteren elkaar. Mijn katers zijn veel bij hem in huis, ze sjouwen de hele dag heen en weer en de abessijn ligt graag in mijn vensterbank. De katers kunnen prima overweg met de "twee oude tantes". De zwartwitte en Happy hebben nu een soort wapenstilstand, ze negeren elkaar gewoon. Een jaar geleden was de zwartwitte ziek en in die tijd was Happy heel fel op haar, maar nu ze beter is pakt de zwartwitte haar regelmatig terug. Tja, eigen schuld natuurlijk.... De laatste tijd ontlopen ze elkaar gewoon. Maar ook dat is weer apart, want de ene dag negeren ze elkaar totaal, de volgende dag zitten ze samen naast elkaar in het zonnetje zonder dat er wat aan de hand is, en opeens geeft de één de ander een tik en is het weer mis.

Het ergste is dat mijn buurman en ik het de laatste tijd hebben over samenwonen, maar ja, dan moet ons poezenprobleem wel opgelost worden. We hopen dat we dat kunnen doen door een plek te vinden met veel ruimte, zowel binnen als buiten.

Bij haar sterilisatie is alles weggehaald, hormonaal moet alles nu wel ok zijn met haar lijkt me...
Sorry, het was weer een heel verhaal

Toen ik gisteravond dit bericht geplaatst had en naar bed ben gegaan was ze er opeens weer als vanouds. De katers lagen op het voeteneinde en ze kroop toen heel voorzichtig bij me. Ze spinde zelfs weer, dat was heel lang geleden. Dat gaf me weer goede hoop.

[pearlsofpassion]

Ja ja, ik begreep dat ze heel close WAS met de andere kater, maar nu dus niet meer?
Klinkt echt net zoals mijn Kleintje, gaat ook steeds op een af...
Ik weet nog steeds niet of Kleintje nu een solo-diva is of niet... Ik denk niet van nature uit, maar door een slechte ervaring met een andere kat zo geworden, want Kleintje speelt tegenwoordig af en toe wel en voor de rest staat ze haar mannetje en leven ze ook wat naast elkaar. Maar tot voor een paar maanden was ze heel erg bang en gestressed.

Aangezien je al zoveel katten hebt, weet ik echt niet waarmee je haar kan helpen tenzij een huisje zoeken waar ze enige kat is.
Alhoewel drie maanden nog wel kort is. Je had haar veel beter een stuk eerder laten helpen, nu hebben die hormonen wel een serieuze invloed gehad, en daardoor is ze haar kluts wat kwijt (ineens alle hormonen weg). Ik zou het zeker nog wat tijd geven.
De kater was ook al erg oud dan om geholpen te worden. Dat zal de relatie ook geen goed gedaan hebben (dat is wel heel normaal als je er een volwassen open kater bij laat!)! En dat moeten ze nog herstellen maar dat zal nog wel een paar maanden vragen! Dat zou ik ook verwachten...
Ik zou het in jouw geval nog een half jaar geven, en als ze tegen dan nog steeds zo ongelukkig rondloopt, zou ik haar toch een ander huisje zoeken.

Je kan in de topics over acceptatie van katten je wat inlezen over hoe je haar de anderen beter kan doen vertrouwen, en hoe je haar kan helpen. Zo kan je beginnen met valeriaan in huis te halen en dat op verschillende plekjes wat te sprenkelen (kussentjes of zo).
Misschien herken je zaken uit die topics en kan je haar zo wat beter gaan begrijpen.

[Anne]

Je kan het ook nog even aankijken
Verder sluit ik me bij Marjan aan, in het wild gaan de jonkies weg, worden weggejaagd door mams.
Dat jij haar zoon hebt gehouden is eigelijk onnatuurlijk voor haar, misschien dat ze daarom zo naar hem uitvalt

[jennli]

Misschien heeft ze gewoon tijd nodig om alle veranderingen om haar heen te accepteren. Jij was waarschijnlijk eerst haar enige mens in huis en nu is er in haar ogen nog een mens bij en ook nog eens een extra groep katten bij. Misschien heeft ze gewoon tijd, rust en vertrouwen nodig. Verder sluit ik mijn bij Adriana en pearls of passion aan. Mocht het na een tijdje nog niet werken, doe je haar wellicht een groter plezier als ze solo bij iemand herplaatst zou kunnen worden. Kijk ook inderdaad eens bij acceptatie tussen katten. Daar staat ook een hoop info.