Agressieve moeder

[Ingrid O]

Juul is een ontzettend lief poesje die we vorig jaar hebben meegenomen van een camping waar ze was komen aanlopen en waar ze haar kwijt wilden omdat ze er mager en onder de vlooien, eten jatte van de gasten. Na een bezoekje aan de dierenarts en veel liefde hadden wij er een schat bij.
Normaal gesproken laten we onze katten steriliseren/castreren maar omdat een goede vriendin die haar oude katten in korte tijd beide had moeten laten inslapen zei dat ze graag twee kittens van Juul wilde omdat ze haar zo lief vondt hebben we besloten haar een nestje te laten krijgen. (Voor de mensen die nu willen reageren met argumenten waarom je dat niet moet doen en dat er genoeg kittens in het assiel zitten, ik weet het maar soms wil je iemand een plezier doen)
Juul heeft een prachtig nest gekregen van drie gezonde kittens en was een uitstekende zorgzame moeder. Na 12 weken heeft onze vriendin er twee meegenomen en wij houden de derde, onze Molly.
Nu hebben we moeders gesteriliseerd maar vanaf het moment dat ze terug was van de dierenarts valt ze haar eigen dochter aan en niet een beetje maar echt extreem, ik herken haar niet meer, we houden ze nu uit elkaar maar dit is eigenlijk een onhoudbare situatie.
Gisteren zat ik met Molly op schoot en op het moment dat Juul haar zag viel ze aan, ik heb haar letterlijk van mij af moeten schoppen ze hing namelijk aan mijn been en tijdens die aanval liet ze haar urine gewoon lopen. Zo had ik haar nog nooit gezien, zelfs niet met een prooi.
Ze is na de sterilisatie van een ontzettende lieve poes veranderd in een onherkenbare agressieve poes, overigens niet naar ons.
Herkent iemand deze situatie en kan die mij dan aub geruststellen want ik hou teveel van beide, deze situatie breekt mijn hart, ze zijn beide zo lief.

[pearlsofpassion]

Srr, geruststellen kan ik niet.
Het gebeurt vaak dat een moeder haar kinderen weg wil hebben. Het komt meestal nooit meer goed. Het is de natuurlijke situatie dat de kittens het huis of 'terrein' van de moeder verlaten eens ze oud genoeg zijn. En als ze niet meer zoogt, dan is dat oud genoeg.
Het kan zijn dat het door het steriliseren ineens gekomen is, maar het zou zowiezo zo geworden zijn. En dan komt toch nog de argumentatie, dat je dat met een asielkatje niet had gehad.
Moeder en dochter, komt vaak echt nooit goed, en ze worden heeeel zelden echt goede vrienden. Soms is er aanvaarding, soms niet...
Niet veel aan te doen ze.
Het kan ook dat ze niet van andere katten moet weten en dat ze naar elke kat zo zou doen, maar voor haar eigen kittens is het zeker normaal. Ze wil ze gewoon verjagen!

[Ingrid O]

Tja Vallerie, dat is inderdaad niet de geruststelling die ik zocht. Toch hou ik hoop, de eerste kat die ik had, lang geleden, heeft ook per ongeluk 1 kitten gehad (ik dacht dat het een kater was, zag het verschil nog niet)
Deze moeder en dochter heb ik jaren lang gehad en geen enkel probleem, wie weet een uitzondering maar om nu te zeggen dat de moeder per definitie haar dochters verjaagt, dat lijkt me stug.
Als dat zo zou zijn zouden er nog meer kittens in het assiel zitten denk ik.
Je maakt tussendoor nog een opmerking over toch maar een assielkatje, zoals ik al zei geef ik toe dat je beter een kat uit het assiel kunt halen maar wil daar toch een kanttekening bij maken, ten eerste gaan de lieve kittens er als eerste weg, dan komen er sukkels als ik die altijd de poes nemen die er er het langste zit en die niemand wil omdat ze niet naar je toe komen en die dan vervolgens bij de eerst beste gelegenheid er weer vandoor gan en jou met verdriet achterlaten,Helaas zijn er erg veel poezen met trauma's die gewoon niet te socialiseren zijn dus ik kan mij goed voorstellen dat mensen voor de zekerheid gaan en een poes/kitten nemen war ze mee bekend zijn.

[pearlsofpassion]

Euhm, ik vind je reacties soms een beetje raar als ik dat mag zeggen...

Ten eerste, zei ik dat het vaak misloopt tussen moeder en kinderen, zeker niet altijd. Dat je met een katje van buitenaf gewoon meer kans hebt dat het goed blijft gaan...

Ten tweede, in een asiel kies je zelf wat je wil. Ik volg je redenering dat er veel slecht gesocialiseerde katten in asielen zitten. Maar als je naar een goed asiel gaat kunnen ze je dat vertellen, kunnen ze zelf zien welke kat goed bij het karakter van jouw eerste kat zou passen. Bij kittens is dat natuurlijk niet van toepassing omdat het karakter pas vanaf 5 maand vormt. Wel kan je bij kittens ook zien of het goed gesocialiseerd is of niet. Dat weet je als je het adopteerd. Het hangt dus enkel van je eigen keuze af of je een kneusje zoekt of niet. Je moet gewoon een goed asiel zoeken en niet bij het eerste het beste een kat meenemen. Er zijn heel veel mensen die zelfs kittens van zwerfmoeders tot de best gesocialiseerde kittens opvoeden, waar je nooit last mee hebt! Kijk maar eens bij Dinie (castratenkoor) en Catfish
in hun albums. Die kittens komen van een heel erg goede opvang! Zo een moet je zoeken, maar ook een gewoon asiel kan erg goede kittens hebben. Wijzelf hebben Luis net nog uit een asiel gehaald, en dat is het liefste en mooiste katje je kan indenken (liever dan Kleintje die ook bij ons thuis is geboren). Dat was een heel gewoon asiel, en Luis was de laatste kitten van zijn leeftijd die overbleef. Al de rest was minstens 5 weken jonger. Dus dat wil echt niets zeggen!
Je kiest het echt zelf of je met een gemakkelijke of minder gemakkelijke kat thuiskomt, dus daar loopt volgens mij je redenering spaak. Ik veroordeel je niet op je nestje, ik geef gewoon antwoord op je vraag, en volgens mij had je die situatie nu in huis niet gehad met een ander katje. Als dat wel was geweest kan je katje gewoon niet samen met andere katten, en zou ze gelijk welke uit haar huis willen jagen. Zolang de kittens klein zijn verdraagt ze ze, maar daarna moeten ze weg.
Ik snap dat je het nog niet wil opgeven, maar volgens mij ga je niet slagen...
Je zou kunnen proberen met ze helemaal opnieuw te introduceren als ze elkaar niet meer kennen. Maar ik weet niet of je haar zo kan bedriegen, of ze erin zal trappen...

Ik wens je toch veel succes! Het is natuurlijk voor iedereen beter dat het toch zou lukken.

[Ingrid O]

Beste Valerie,

Bedankt voor je mening, reactie. Ik zal je op de hoogte houden van de situatie tussen Juul en Molly in de hoop dat die positief zal zijn.
Ondertussen ben ik nog steeds op zoek naar iemand die deze situatie mee heeft gemaakt en een goed advies of ervaring heeft.

[Kattenbella]

Ingrid,

Het is het verhaal van mijn Lola wat ik lees bij jou.
Ze was een jonge poes, nog maar een jaar van mijn buren. Ze had vier prachtige kittens, drie meiden en een ventje.
Toen de kittens geplaatst waren op het mannetje na heb ik haar laten sterilliseren. Ik heb haar even alleen laten bijkomen van de narcose en toen ik haar weer bij haar bij het katertje gezet. Die viel ze ook zo heftig aan, daarna wilde ze mij aanvallen. Ik ben heel wat gewend met katten, maar hier schrok ik erg van.
Ik heb Lola naar een andere kamer gebracht en daar heeft ze een hele tijd gezeten.

Bram, haar zoontje bleef hier en pas na een hele tijd durfde ik Lola ook erbij te zetten Bram had ik inmiddels bij de andere katten in de groep gezet. Ze hadden tot aan die tijd in een kamer boven gezeten.
Ze woont hier inmiddels alweer drie jaar en het gaat prima! Hou moed dus.

Hoe oud is je kat? Het is waarschijnlijk net als voor mijn Lola teveel ineens voor haar geweest.
Wil je het katje houden? Laat ze dan even afstand houden.
Tussen Bram en mama Lola gaat het inmiddels prima, ze lijken echt op elkaar!

Succes en geduld.

[Ingrid O]

Dank je wel voor je bemoedigende woorden, doet mij goed.
Het verhaal lijkt er inderdaad erg op, ook Juul is net een jaar en volgens mij is het ook voor haar allemaal net iets teveel geweest.
Gelukkig heeft ze ons niet aangevallen maar het is inderdaad angstaanjagend om te zien hoe vel ze is als ze Molly ziet.
Hoe lang heb je ze uit elkaar gehouden?

[castratenkoor]

Je zou valeriaandruppels kunnen halen en op wat plekjes druppelen, wie weet is het een fase en komt het met liefde en geduld en hulp van valeriaan goed.
Ik heb nu een groep van alleen katers en dat bevalt me veel beter.
Ik heb na het steriliseren van een poes, Tijger, dezelfde ervaring meegemaakt. En zij had geen kittens gehad dus daar lag het niet aan. Ze veranderde na de ingreep in een monster die mij wel eens aanvloog. Een van de katers kon ze absoluut niet mee, dat was steeds knokken en gillen.
weken geprobeerd, steeds poos apart en weer proberen. Uiteindelijk de witte kater herplaats, met bloedend hart. Dat doe ik echt niet zo gauw en zo makkelijk. Maar Max was een prachtige kat en easy going type. Dus ik dacht die krijgt makkelijker een nieuw thuis dan die geflipte Tijger.
Het is nooit meer goed gekomen met haar. Ik lag regelmatig open. Of het nou aan de hormonen, de ingreep of de narcose lag. Daar ben ik nooit achter gekomen.

[Ingrid O]

Oei dat is een minder vrolijk verhaal, zoals ik al schreef valt Juul ons niet aan, ze is nog steeds een ontzettende lieve poes. Ik hoop dat we nooit de keuze moeten maken er een weg te moeten doen, ik zou niet weten wie.
De valeriaan hebben we al in huis en beide katten ruiken er naar, ik zal het hier en daar ook op spullen druppelen, wie weet worden ze er rustiger van.
Geduld en veel liefde, dat gaan we doen, het kan niet altijd van een leien dakje gaan, ik weet heel goed dat wij altijd geluk hebben gehad.

[Ingrid O]

We hebben ze bijna een week uit elkaar gehouden, de een boven de andere beneden. Na die tijd voorzichtig weer aan elkaar geintroduceerd, dat ging in eerste instantie erg goed, binnen een kwartier lagen ze weer bij elkaar. De dagen erna hebben ze nog wat gevochten maar niet zo extreem als voorheen. Het is dus nog steeds niet helemaal oke maar we kunnen ze nu weer samen alleen laten.
Ik wil graag de dames bedanken met de positieve reacties, dat heeft mij vertrouwen gegeven. Bedankt voor alle reacties.

[pearlsofpassion]

Ik ben blij dat te horen. Hopelijk leren ze elkaar helemaal te aanvaarden.

Veel succes ermee!

[Kattenbella]

Ingrid, ik lees hier nu pas weer
Zo te lezen gaat het goed daar. Lola is echt een tijd apart geweest, bijna een jaar. Ze was echt niet te handhaven, maar het gaat nu heel goed.
Misschien kan je een feliwaystekker ter ondersteuning gebruiken, maar ik denk dat het wel goed gaat komen.
Ben wel nieuwsgierig hoe het nu gaat met hen.

[Ingrid O]

Oh wat zijn de dames weer dik met elkaar, we zijn een maand verder en ze doen alsof er nooit iets gebeurt is het is een genot om ze samen te zien stoeien. Af en toe begint Molly te blazen maar dan loopt Juul gewoon weg en negeert haar, de beste reactie, een goede moeder.
Ik vind het zo knap van jou, kattenbella, dat je een jaar lang geduld en liefde hebt gegeven, dat moet toch lastig zijn geweest, ik kon er die ene week al niet van slapen. De feliwaystekker was bij mij niet bekend maar ik hou hem voor de toekomst in gedachten, ik hoop hem nooit nodig te hebben.
Juul en Molly zijn deze maand ook nog twee weken in een kattenpension geweest, voor ons de eerste keer dat we dat deden, ik vond het eigenlijk maar niets, ze daar zo achter te laten. Juul is een erg kleine poes en Molly is nog jong, de andere katten zijn zo groot vergeleken met hen. Wietje de mevrouw van het pension was echter fantastisch, toen ik meteen de eerste dag een sms stuurde met de vraag hoe het met ze ging kreeg ik snel een sms terug met een erg positief verhaal en na twee weken vakantie met nog vele sms'jes over en weer hebben we ze weer opgehaald en zijn ze weer lekker thuis , niets aan de hand. Wietje was erg positief over Juul en Molly, ze waren erg lief en sociaal geweest. Het enige probleem was dat Molly wel erg nieuwsgierig was en op het moment dat zij (Wietje) de hokken aan het schoonmaken was nieuwsgierige Molly voorover de emmer met sop in gedoken.
Kortom, het gaat goed met ze
Ook Saar en Sam in Amsterdam doen het goed, we gaan ze volgende week bezoeken.

[MarjanR]

Jeetje, wat een fijne berichten zeg.
Wat fijn dat ze elkaar zo snel alweer accepteerden.