Bange poes naar de DA of betere vertrouwensband krijgen...

[pat en dais]

Swiebertje is twee jaar geleden bij ons aan komen lopen als een klein mager scharminkel. Na een paar maanden zag ze er weer lekker mollig uit, ze was erg mooi geworden. Maar nu de laatste paar maanden is ze weer vermagert en is ze volgens mij nog net op het randje van te mager. Het meeste aan haar bipsje. Ze eet ook niet erg fantastisch, daar waar ze eerst erg happig was op gourmet en whiskas zo rijk aan (de andere katten krijgen dit echt niet, maar omdat ik haar haar vrijheid heb ontnomen en ze zo moeilijk is krijgt zij gewoon wel dit soort voer), eet ze nu echt misschien 3 theelepels. Brokjes eet ze misschien wat meer, maar onder mijn toeziend oog, dus wat ik zie, eet ze ook daar niet erg veel van (zo'n heel klein handje). Dat was al nooit zo, mar ze compenseerd dus ook niets. Ze is ook niet erg actief, ook nooit geweest. Iedere kat eet zijn natvoer bij mij in een aparte ruimte, dus stress van een andere kat schat ik ook nihiel in. Brokjes pakt ze als het rustig is.

Nu wil ik dus heel graag met haar naar de DA, om te kijken of het iets is waar ik me echt zorgen over moet maken, of toch gewoon de stress.
als ze nu naar de DA gaat, meteen alles moet gebeuren. Incl. castratie en chip (lezen) en zo.

Alleen 1 probleem. Je kunt haar niet pakken en alleen aaien op bepaalde plekken. Ik probeer het te trainen door een uurtje per dag, verspreid, af en toe iets geks bij haar te doen, tijdens dat we relext bezig zijn met aaien en kopjes geven.
Je kunt haar snoepjes geven wat je wilt, maar ze schiet dan zo in de stress dat ze niet meer naar het snoepje kijkt hoor... Als je haar toch pakt (één keer en nooit weer) krauwt ze gewoon door je tuinhandschoenen heen, mijn vriend had een jaap van hier tot tokio. bij de DA liep ze toen haast over het plafond en was moeilijk te pakken... pootjes aaien? tets. Buik? tets, blaas grom. Die ogen, zó angstig! vaak verstopt ze zich dan een paar uur lang onder het bed. Rug? oke! boven de staart al helemaal en onder de kin is iets nieuws, dat durft ze sinds kort ook. maar verder moet je niet gaan. Per dag probeer ik er wel een uurtje aan te besteden. Maar zonder heel veel resultaat... zelfs nagels knippen kan niet. Zelfs overal aaien dus niet. Ik ben dus bang dat ze onder een roesje moet om dat te doen, maar na die ene keer dát ze bij de dierenarts was en tegen het plafond liep, zelfs toen ze mega koorts had en juist heel suffig (waardoor we haar toen wel konden pakken), durven zij het niet meer aan. Ze konden niets bij haar doen, zelfs geen spuit geven om haar onder zeil te brengen. en het is de enige DA in mijn buurt die ik vertrouw.

Ik durf haar gewoon niet te pakken. zelfs als je het super snel doet is ze alert genoeg om vrij te komen en keihard te krabben. Ik ben zo bang dat het echt weer vanaf nul moet beginnen als ik gewoon doorpak... het is zo'n bang meisje! heeft iemand nog tips, want ik zit met mijn handen in het haar.... is het niet nu, dan zal ze toch ooit een andere keer naar een DA moeten...
Sorry voor de lange lap, maar zo werd het zo compleet mogelijk.

[Adriana]

dank je voor je uitgebreide verhaal. deze Swieber heeft in haar erg jonge jaren al van alles meegemaakt en is daar mentaal nog lang niet over heen.
bij sommige poezen werkt het als je je de baas toont en op bevestigende toon tegen haar praat en met haar omgaat. en ook corrigeert. en dan niet met plantenspuiten oid, want ze is al schrikachtig genoeg, maar op de manier waarop de moederpoes dat ook doet. zachte rustige geluidjes en in nekvel pakken. alleen maar vasthouden, niet bewegen, niet optillen.
ze worden daar altijd rustig van en daar zou je op kunnen trainen.
in het nekvel pakken is helemaal niet erg, maar schud een kat niet/niet heen en weer. doe het op een zachte manier en toon je beetje de baas en praat rustig tegen Swieber. geen angst of stress uitstralen, althans proberen zelf zo kalm mogelijk te zijn/blijven.
de eerste keer heel erg kort met een paar aaien en prijzen en beetje slijmen: 'knappe poes!'. en dan halve dag later weer even en idem. en dat langzaam opbouwen. kost even tijd en wie weet lukt het...... wens je veel succes!

[pearlsofpassion]

Amai, wat een moeilijk verhaal! Allereerst, super dat je haar in huis hebt genomen en haar zo probeert te trainen. Het klinkt inderdaad als een onmogelijke opdracht om haar rustig bij de DA te krijgen.
Ik weet niet of je je over dat minder eten erg veel zorgen moet maken, ze eet nog wel , dus echt ziek zal ze niet zijn. Mss vind ze het eten gewoon niet erg lekker, kan je niets anders proberen geven? Mijn poesje is ook niet dik (zeker niet!) en krijgt ook zoveel eten als ze wil. Je kan ze niet dwingen. Ze eet ook niet zoveel, maar ze is wel niet te mager. Ik denk wel dat ze op de bips snel mager lijken, zeker als ze niet actief zijn. Ik denk dat het belangrijker is dat je naar de ribben kijkt. Daar moet nog wel een laagje vet over hangen.
Wat me meer zorgen baart is dat ze inderdaad ooit gesteriliseerd zal moeten worden... Ik denk dat je dat best heel erg goed met de DA afspreekt zodat ze in slaap gedaan kan worden en dan onmiddelijk geopereerd. Maar zo'n operatie is niet te onderschatten! DA'n hebben normaal wel een spray die ze kunnen gebruiken waar zo iets rustiger van worden ( beetje op hetzelfde gedacht als Feliway maar dan specifiek voor handelingen) mss dat dat wel iets zou kunnen helpen bij haar, ook voor jouw training met haar.
Ik weet het niet goed, je wil haar vertouwen natuurlijk niet schaden. Maar ik denk dat als het toch ooit moet gebeuren, dat je je het er best over zet en toch haar nekvel gebruikt want dat dat nog het minst stresserend gaat zijn. Dan kan je haar toch nog iets controleren, en dan snel in slaap doen.
Of haar in het reisbakje lokken, laten aan wennen? Maar dat zal dan wss ook maar 1 keer lukken, eens je ermee naar de DA geweest bent. Heb je een reismandje dat je langs boven kom openen? Dan zou je haar gemakkelijker kunnen stabiliseren wanneer je bij de DA bent, zodat ze er niet langs voren uit moet.
Het zijn allemaal maar ideetjes. Heb je het er al eens met je DA over gehad? Mss weet die wel raad?

Groetjes
Valerie

[castratenkoor]

Misschien is ze wel zo mager door de hormonen. Is ze krols, of net geweest.
Kan de da niet thuis komen, haar een roesje geven en dan slapend meenemen voor castratie en onderzoek? Ik zou uitgebreid bloedonderzoek laten doen als ze onder zeil is. Omdat ze zwervend is geweest kan ze natuurlijk best een gevaarlijke ziekte hebben. Wie weet heeft ze daar medicatie voor nodig. Dat wordt ook lastig geven bij zo'n angstig katje. Ik zou dan aanraden iets vloebaars te vragen wat je door het eten kunt doen of op tanvlees smeren.
De da heeft vast ook wel tips bij zo'n angstig katje.

[Cari]

Je zou bij de dierenarts kunnen vragen of je even een dwangkooitje mag lenen, die hebben ze ongetwijfeld. Als je haar niet aan haar nekvel kan optillen, dan zal je haar erin moeten lokken, of heel rustig haar met het kooitje moeten benaderen en vluchtroutes blokkeren. In het dwangkooitje kan ze verdoofd worden.
Heel goed van je trouwens, dat je dit bange diertje hebt geholpen !

[pat en dais]

Even duidelijk: ik ben geen held om een poes te helpen die zwerft en zelf zegt dat ze het wil (dat versta ik onder "zo uitgehongerd zijn dat je zelfs als je doodsbang bent op het aanrecht springt en mijn spekjes uit de pan jat, speciaal bij mij". Ik doe wat ze van me vraagt, dat is niet meer dan normaal Ze wil bij mij wonen, anders kwam ze niet steeds weer terug en was ze niet altijd bij mij komen slapen. Toen de tuin eenmaal dicht moest heeft ze er ook niet lang om gerouwd, ze heeft het naar haar zin. Ik doe gewoon iets wat normaal is. mensen die dit niet doen (helpen hé, in huis nemen hoeft nog niet eens, een belletje of schaaltje voer is genoeg) die zijn niet normaal.

Het is gewoon een beetje lastig, omdat we dan echt een moment uit moeten kiezen dat we dat gaan doen. ik ben er ook heel zenuwachtig over, je moet dus echt doorpakken en niet aanstellerig doen en zo. Dat is best moeilijk met zo'n schijtertje als swiebster. en wanneer doe je dan zoiets? alleen met hoge nood als er echt iets is, of gewoon even tussendoor terwijl het niet nodig is om haar dan op dat moment die stress aan te doen?

[Cari]

Als je haar op haar rug kan aaien, moet het ook mogelijk zijn haar in haar nekvel te pakken. Resoluut, hop in het mandje en naar de dierenarts. Uiteraard alleen als het nodig is en dat is het, want ze moet sowieso gecastreerd worden.

[pat en dais]

Dan denk ik toch... waarom moet ze per se gecastreerd worden? ze kan niet uit de tuin, en laat al helemaal geen vreemde katten bij zich. Frits is gecastreerd, en Tommy word dat ook of krijgt superolin.
Het enige is dat ze last kan krijgen van mammatumoren of zo, maar ook dat kun je niet controleren... Weegt die hoge stressfactor op tegen een kans op dit of dat? daar zit ik vooral mee...

[Cari]

JA! ALs jij rustig en vlot handelt, valt die stressfactor reuze mee. Als je haar niet laat castreren, blijft ze krols worden en dat is slopend en ongezond. Ze heeft inderdaad kans om kanker te krijgen. Als ze krols is, zal ze wel andere katten bij zich laten en waarschijnlijk ook zelf uit de tuin ontsnappen (of uit de voordeur). Niet castreren is wat mij betreft geen optie.

[pat en dais]

Sinds de twee jaar dat ze bij mij woont is ze nog niet een keer zichtbaar krols geweest. Ook dan moet ze niets van mijn twee andere katertjes hebben... En ze kan écht niet uit de tuin, dat heeft ze de eerste dag heel heftig en extreem goed getest. Ik zelf zou het liever gewoon uitstellen tot ze echt iets heeft waarvoor we echt naar de DA moeten. Ik schat haar een jaar of 7/9. Ik weet niet eens of ze uberhaupt wel of niet is gecastreerd, dat kunnen ze pas zien als ze haar openmaken, een zware operatie voor niets heb je dan... dat is nog een struikelblok...

[ayla]

sommigen poezen zijn niet zichtbaar krols, maar zijn het wel degelijk...

wat een lastige situatie lijkt me dit!

[pearlsofpassion]

Als ze nog nooit krols geweest is dat je weet, dan zou ik ook beginnen twijfelen of ze wel nog niet gecastreerd is.... Zeker op die leeftijd...Onzichtbaar krols kan inderdaad, maar als ze toch niet kan ontsnappen kan dat ook niet zoveel kwaad he? Natuurlijk, een ongesteriliseerde poes krijgt heel wat kans op kankers (verscheidene) maar ze openleggen voor niets is wel heel erg. Kunnen ze het echt niet zien?
Ik zou het niet weten in jouw geval. Ik zou wel een grondige checkup willen hebben, zodat je je geen zorgen meer moet maken, maar of dat alle stress waard is.... dat weet ik niet.
Het kan dat ze stil krols wordt, maar hoe weet je of het dat is? Misschien is ze wel onvruchtbaar, of heeft ze iets voor gehad vroeger met een nest, ofwel is ze inderdaad gecastreerd. Ik weet niet wat de mogelijkheden zijn, ik zou het er echt eens met je DA over hebben, zien wat hij voorstelt.

Groetjes
Valerie

[jojo]

Naast castratieperikelen lees ik vooral dat deze kat vermagert, reden om minstens te overleggen met de dierenarts.
Mocht je met haar gaan, bedenk dat je kat reageert op jouw emoties, dus als jij nerveus bent omdat je haar zo in de reismand moet doen dan zal zij daar heel zeker op reageren. Hoe lastig ook, zorg dus dat jij rustig bent. Zet een reismand open standaard ergens in je huis zodat er een andere associatie aangeleerd wordt dan alleen reizen met die mand, ook slapen of liggen luieren wordt dan een optie. En pak ook door als je haar in de mand stopt; niet aarzelen, niet terugschrikken van grommen of wat ook, eenmaal vast is niet meer loslaten en volhouden. Het is nooit feest als een kat naar de dierenarts moet, en al helemaal niet met zo'n bangerd, maar door laten lopen en twijfels hebben over haar gezondheid is denk ik nog vervelender voor je, zeker op de lange termijn.

[Cari]

Van wat ik nou lees, denk ik eerlijk gezegd dat ze al gecastreerd is. Maar feit blijft, wat Jojo ook zegt, dat de poes mager wordt. ZIe dat niet te lang aan en vraag desnoods iemand anders om de poes te vangen (of ben jij de enige die haar benaderen kan?)