Toen Sloefke hier kwam was ze slechts 5 weken. Ocharm wat was ze klein. Ik wilde gewoon dat katje redden! Ze vroeg gigantisch veel aandacht, logisch natuurlijk........ ze miste zoveel, ze had nog zeker 3 weken bij haar mama moeten blijven. Helaas dacht het baasje van de mama daar anders over. Het was het derde nestje dat jaar en ze wist niet meer waar ze moest blijven met haar kittens. Als ik haar niet had meegenomen weet ik niet wat er met haar gebeurd was (waarschijnlijk had ze het niet overleeft).
Zo klein was ze dus.
Ze is groot geworden met een nestje honden dat we op dat moment hadden en dat heeft haar duidelijk heel goed gedaan. Het is een vreselijke knuffelkont, we zeggen wel eens voor de gein, het enige wat ze nog moet leren is blaffen
Ze is nu samen met Amy en de honden dikke maatjes, liggen regelmatig samen in de mand.
Ik zal als het zich voordoet weer zo'n klein frutje opvangen! Ocharm ze was aan de diarree van de koeienmelk die ze te drinken kreeg, ze woog 450 gr en was dus broodmager. Ze had nog geen idee wat brokjes waren! We hebben haar erboven op gekregen met yoghurt, een eierdooier en druivensuiker om haar aan te laten sterken (op aanraden van een bevriende kattenfokker). Daarna zoetjes overgegaan op gewelde brokjes en daarna gewone kittenbrokjes. Nu is het een hele parmantige dame van bijna een jaar oud!
Toen ze bij ons kwam
Lekker op het kussen
Zo gaat het als de honden eten krijgen, Sloefke doet ook mee!
Tot overdaad van ramp, zaten we zelfs met inteelt. 
Pas in de jaren 70 
zijn ze tot inziens geomen dat er moest gecastreert worden,
