Poes bang voor mij

[yana]

Sinds gister ochtend is onze Spotje bang voor mij. Als ik loop.
Wat is er gebeurt, ze liep tegen me op of ze schrok van me, ik struikelde in elk geval bijna over haar toen ze de keuken uit stromde.
Ik heb haar even opgezocht, geaaid, gepraat, toen leek het ok. Maar even later liep ze weer voor me weg..Dus ik haar weer opgezocht, enz, en dit keer of 3..Misschien achteraf gezien had ik haar met rust moeten laten na de 1e keer, maarja, das achteraf..Misschien dacht ze nu dat ik haar achterna zat ofzo..
En het ging écht niet expres allemaal, ik wou alleen sorry zeggen..
Maar goed. We zijn paar uur weg geweest. Toen we terugkwamen ging het beter. Ze kwam weer op schoot, ik kreeg weer likjes, ze spinde..
Vandaag idem, ze heeft weer op schoot gelegen, boven kreeg ik wheelies, maar ze blíjft bangig als ik naar haar toe loop of in de buurt loop. Dan rent ze weg. Verder, als ik zit, komt ze gewoon bij me, ze is dus niet bang voor mij als persoon. Ze heeft wel angstig karakter in zich. Ze kan enorm schrikken van harde vreemde geluiden ed.
Komt dit nog goed? Het doet mij zoveel verdriet..
Wat is het beste om te doen? Haar angst negeren?

[Admin]

Een paar weken geleden zette ik de bakjes droogvoer op de grond voor onze 4 mekkerende katten. 1 van hen, Indy, wilde blijkbaar niet wachten tot ik het had neergezet want terwijl ik het bakje naar de grond bewoog, kwam hij al met zijn kop naar het bakje. Het resultaat was dat hij zijn neusbrug stootte aan de rand van het plastic bakje.
Sindsdien loopt ie een halve meter achteruit als ik het bakje wil neerzetten. Omdat katten assocatief zijn, doet hij het alleen in de keuken. Als ik het bakje voor hem neerzet in de kamer, blijft ie gewoon zitten. Het wordt wel langzaam minder. Zo zal dat ook bij jou gaan, mits hij niet opnieuw schrikt. Geduld is een schone zaak

[loek]

Hoi Yana
Oh dat zou 1 van mijn katten kunnen zijn (muis). Het is me nog niet gebeurd maar zie het zo een keer gebeuren.
Heel grappig wat Ronald schrijft dat katten associatief denken. Blijkt uit zijn voorbeeld maar ook die van jou. Ze is niet bang voor jou! Maar voor die voeten, misschien schoenen? Of benen of wat dan ook.
Troost je met die gedachte! en dat andere gaat inderdaad ook wel weer over denk ik. Op een gegeven moment associeerd hij je voeten niet meer met die 'knal' maar gewoon met....niets eigenlijk.

Ronals je hebt verwoord waar ik de hele tijd naar zocht Ik hield het er altijd maar op dat ze autistisch zijn (en dat klopt dus nog steeds )

[Admin]

Loek,

Ik denk dat autisme bij katten erg moeilijk te ontdekken is. Katten zijn nu eenmaal geen mensen, dus hersenfunctie en gedrag zijn ook niet vergelijkbaar. Zo zegt het katten bijv. ook niks als je sorry zegt als je over ze struikelt, of dat je gedag zegt als je weg gaat. Ook miauwen katten onderling niet vaak naar elkaar, behalve als het om agressie of angst gaat. Voor de doorgaanse communicatie wordt er nauwelijks gemiauwd. Dat leren ze dan van het baasje, want ze hebben wel door dat mensen geluid maken en op gemiauw reageren. Dus, als ze iets willen (eten, de deur openen, naar buiten, snoepjes) dan wordt er gemiauwd.

Wat ik hier wel merk, is dat 1 van onze katten (als hij de anderen tot spelen wil bewegen) midden in de kamer een keiharde miauw laat horen, alsof hij de anderen roept. Omdat hij daarmee eigenlijk mensengedrag imiteert, werkt het ook niet, want geen van de andere katten reageert erop.

Communicatie bij katten draait dan ook meestal om lichaamstaal, lichaamshouding en geuren.

[Cari]

Communicatie bij katten draait dan ook meestal om lichaamstaal, lichaamshouding en geuren.

Maar er zijn uitzonderingen. Zoals het prrrrr-geluidje als bevriende katten elkaar uitnodigen tot spelen. En vergeet de uitgebreide vocabulaire niet van de kat die zijn tegenstander wil intimideren . Ik heb daar een hele goeie in! Maar dan gaat het inderdaad om agressie.

Als ik mijn katten per ongeluk iets aandoe, ga ik ze ook meteen knuffelen en zeggen dat het me vreselijk spijt. Je mag het gek vinden Ronald, maar volgens mij heeft dat toch effekt !

[Sannie_xx]

Of ze leggen gewoon expres hun staart onder je voeten zodat ze daarna lekker extra geknuffeld worden Associatie!

(ja, ik doe het ook, sorry zeggen en extra knuffelen. Ze zijn alleen wat voorzichtiger geworden met plotseling voor mijn voeten springen als ik door de kamer loop. Kan nou eenmaal wel eens gebeuren.)

[loek]

Ik bedoelde ook meer dat katten in veel dingen lijken op mensen met autisme. Dus toch wel wat vergelijkbaar. Knuffelen alleen op hun voorwaarde. Situaties/ gebeurtenissen en ook taal koppelen aan plaatsen/ omgevingen. Zijn daar voorbeelden van.

Overigens heb ik wel het idee dat mijn katten ook met elkaar communiceren door te miauwen. Ik denk niet altijd zo bedoelt maar ze reageren er wel op.
Hier komt het nog weleens voor dat er 1 (in mijn beleving) wat zielig zit te miauwen en dat de ander dan even komt checken wat er aan de hand is. (even 'neusje neusje' of een andere aanraking) Op mij komt dat dan over als een: 'alles goed hier' haha. Maar misschien is dat wel helemaal niet zo. Maar er komt dus wel reactie op een miauw.

Ach ja ze blijven interessant he...(zowel de mensen als de katten)

[yana]

Het gaat al weer beter met Spotje. Maar nog niet 100% de ouwe. Misschien 90%. Ik mis nog wat enthousiastme bij haar wheelies, likjes ed. Alsof ze zich nog wat inhoud, voorzichtig doet.
Ze speelt wel, eet goed, en komt bij me als ik zit.
Wegrennen is een heel stuk minder al.
Ik kríjg dus wel likjes, wheelies ed maar naar mijn idee nog wat terughoudend.
Volgens mijn man was ze vanmorgen tegenover hem geheel de ouwe, veel likjes, wheelies, miepjes..
Maarja, ze was dan ook van míj geschrokken.
Ben haar wel paar keer tegen gekomen weer in de deuropening. Dan schrikt ze weer even, komt het weer boven denk.
Ben benieuwd hoelang dit duurt..