Ik wou eerst kijken of dit onderwerp er al in stond maar deze topic is 30 paginas maar na 6 paginas ga ik voor de snelle manier en maak lekker een nieuw bericht
Ik heb een kater van 4 jaar, heel speels en net zo gestoord als ik, we zijn altijd veel met ons tweetjes alleen geweest en hij heeft nogal een karaktertje.
Omdat hij nog altijd even speels is als toen hij een kitten was en ik soms denk dat hij zich af en toe wat verveeld was ik al een hele tijd aan het denken er een speelkameraadje bij te nemen voor hem, ik heb best een ruim appartement en er is een gesloten tuintje aan.
Foxy heeft al eens 4 maanden met de kat van een huisgenoot samengeleefd maar dat was een trauma voor die andere kat, Foxy was toen nog veel jonger maar al direct de baas en die andere kat was heel schuw, uiteindelijk kwam het erop neer dat dat appartement van Foxy was en 1 plekje onder een kast was van de andere kat, Foxy amuzeerde zich geweldig, hij is gek op hinderlagen en verrassingsaanvallen en hij is onvermoeibaar, tot groot verdriet van de oudere kat die geen moment rust kreeg en altijd op haar hoede was, gelukkig bleef mijn roommate toen maar een half jaar want toen hij vertrok was zijn poes gewoon op van de zenuwen.
Dus ik zat met een klein katje in mijn hoofd, eentje die lekker mee kan ravotten. Gisteren zag ik een oproep van een nest gevonden katjes en ik gebeld naar die mevrouw, ik vroeg of ik Foxy misschien eens mee mocht nemen om te kijken of hij een kitten leuk zou vinden (hij had nog nooit een kitten gezien) en of hij niet te ruw zou zijn ermee, maar de mevrouw was heel aardig en vlot en nodigde me in plaats daarvan uit om te komen kijken hoe die kleintjes al met haar eigen kater speelden. Dus ik kijken, en tja... hele bende super schattige hummeltjes, pff, wie is daar nu tegen bestand.
Allemaal aan het vechten en spelen met elkaar, ook met die grote kater, dus ze konden best wel wat verdragen, dat komt wel goed dan dacht ik en net op dat moment komt er 1 naar me toe gelopen en die heb ik meegenomen met de afspraak dat als het niet zou lukken ik hem terug mocht brengen.
Ik had me helemaal druk zitten maken of zo een klein beestje zou overleven met Foxy in de buurt, maar nou heb ik het omgekeerde probleem!
Mijn kater kwam snuffelen aan het kooitje, ging er even in liggen en toen verder snuffelen, dan ziet hij ineens wat bewegen onder de bank en hij is zich rot verschrokken, hij sprong zo 2 meter de lucht in op alle vier zijn poten, hij is naar buiten de boom in gevlucht en daar heeft hij heel de nacht gezeten. Ik heb zijn eten buiten moeten zetten, hij was niet te vermurven. Deze morgen kwam hij op trillende poten zover als de keuken om te eten maar wel met zijn ogen constant op de deur gericht. Ik kan hem zelfs niet meer aaien zo bang is hij.
Ik voel me helemaal schuldig nu, ik wou Foxy blij maken, niet ongelukkig en bang. Hij heeft me altijd onvoorwaardelijk vertrouwd en nu kijkt ie naar me met zoveel onbegrip.
Die kleine heeft lef voor tien en is andere katjes gewend, die wil niet liever dan kennis maken en gezelschap hebben en die zit nou ook in zijn eentje binnen te piepen. Superzielig maar ik durf er niet te veel aandacht aan te geven, dus nou zit ik hier met twee zielige katten en ik ben zelf ook niet geweldig happy.
Ik ben een beetje onzeker over wat ik nu moet doen, ik wil niet meteen opgeven en ik ben natuurlijk al weer gelijk gehecht aan dat kleine ding, maar Foxy is mijn grote schat en wat als het niet lukt, moet ik hem zo lang alleen buiten laten slapen terwijl hij bang is dan? Ik wil niet dat Foxy ook een trauma opdoet zoals die kat van mijn roommate, hij snapt er helemaal niets meer van en ik kan het hem niet uitleggen. Ik had dit veel beter moeten plannen.
iemand tips?
groetjes, oonah
als Jacky nu met een balletje aan het spelen is kijkt hij toe, hij schijnt het ook niet erg te vinden als ik Jacky aai, hij lijkt alleen verbaast.
