Het onderwerp is onze nieuwe kat. 9 jaar oud, sinds 1 jaar bij ons. Daarvoor een jaar in 't asiel (apart in een kooi, in het niet gebruikte deel van de hondenafdeling). Reden voor dit lang verblijf en de bijzondere behandeling: hij zou aggressievig en schrikachtig zijn. I'm a sucker for basket cases, dus wist ik op het moment dat we elkaar ontmoetten dat ik hem wilde hebben. En hij zag mij geloof ik wel zitten. Het personeel constateerde een goede interactie, maar ik kreeg hem niet mee. Ik werd geacht met mijn vrouw langs te komen. (Heb van weeromstuit de volgende dag onze wat oudere buurvrouw meegenomen en haar voorgesteld als mijn moeder)

We hebben inderdaad een wat rumoerige aanloop periode gehad, maar na pakweg twee weken ging alles prima, inclusief de deur naar de tuin wijdopen. Wel hyperalert en "schrikachtig", maar niks aggresief. Integendeel. Hij laat zich eigenlijk wat te makkelijk oppakken. Weliswaar alleen in en rond ons huis, maar toch. Hij kan nog wel eens raar reageren als je met hem oploopt. Dan kan het voorkomen dat je blaas en een haal krijgt. Maar om die haal zit, ik citeer Simon Carmiggelt, zit nog het cellofaan. Dus het is iets van veel lawaai en weing wol.
Maar nu mijn vraag. Vrijwel elke ochtend, na het ontbijt, zet ik mij aan tafel met de krant. De kat springt op tafel en gaat pontificaal voor me zitten en laat vervolgens zijn kop ietsje zakken. Dat is het signaal voor mij dat ik wordt geacht mijn rechterhand om zijn kop te leggen. Hij graaft zijn neus dan eens lekker in en blijft vervolgens zo zitten. Soms tot 20 minuten lang. De enige bewegingen zijn een licht bewegen van het puntje van zijn staart en af en toe komt er een pootje omhoog. De bedoeling is - denk ik - om zijn kop vrij te maken, maar vrijwel altijd eindigt die handeling erin dat zijn pootje op mijn uitgestoken pink blijft rusten. Achtergrond geluiden en - bewegingen (zoals de krant omslaan - ik ben inmiddels zeer bedreven in het linkshandig manipuleren van de krant) schijnen hem niets te doen.
Aan het eind van het ritueel gaat zijn kop omhoog en loenst hij een beetje om zich heen, geeuwt en springt van tafel.
Iets soortgelijks doet zich voor als hij op schoot komt liggen. Het is dan de bedoeling dat ik mijn hand om zijn kop doe. Soms eindigt dat erin dat met mijn duim onder zijn kin en mijn vingers over zijn neus en ogen een ring vormen en dat ik me wel eens afvraag "beest hoe adem jij eigenlijk"?
Ik heb van het lezen van contributies op deze site geleerd dat katten het wel prettig vinden om te "neuzen", maar hier is het toch wel zoveel meer dat ik me afvraag wat het beest motiveert.