Gevonden kittens zonder moeder

[vondeling]

Ik moet bekennen dat de fotos wel van een paar weken geleden zijn, dus je moet er even bij denken dat ze nu nog wat groter zijn maar nog steeds heel schattig. Ook leuk om te zien dat ze dingen heel goed snappen. Zo hebben we een volière met twee duifjes erin wat natuurlijk heel interessant is maar ze weten heel goed dat ze daar niet in mogen klimmen of naar mogen staren, heel soms kijken ze even ondeugend en lopen ze richting de kooi maar als we dan iets zeggen lopen ze nonchalant weg. Ook hadden ze een week of twee geleden mijn bijenkast ontdekt, dat was wel even spannend maar ook die laten ze nu gelukkig netjes met rust. Af en toe houd ik mijn hart wel vast met hun acties maar ze moeten zelf ook maar een beetje ontdekken en leren wat verstandig is en wat niet...

[Dinky]

Wat zien ze er goed uit! Heel fijn om weer even een update te lezen na hun moeilijke start
Jullie hebben het maar met elkaar getroffen

[vondeling]

Ja, ik vind ze ook heel knap maar ik ben natuurlijk een beetje bevooroordeeld.

Geen idee hoe ze erop gekomen zijn, ik denk via het schuurtje aan de achterkant. Ik stond toen ook even raar te kijken. Ze hadden het wel naar hun zin op het dak geloof ik en wilde er ook niet direct vanaf. Ik heb ze toen maar naar het lagere deel gelokt en daar kon ik ze eraf halen met de ladder. Een dag later zaten ze er weer en wilde ze geen hulp, toen zijn ze er later zelf vanaf gekomen. Ik was er eerder een beetje bang voor dat ze door hun moeilijke start en daardoor mindere socialisatie, wat angstig zouden zijn maar niks is minder waar. Ze zijn ontzettend dapper, zowel met het klimmen als met de honden. Ook bij de dierenarts doen ze het heel dapper dus daar ben ik wel blij mee. Dus uiteindelijk na een moeilijke start gaat het nu heel goed met ze.

[vondeling]

Afgelopen nacht mochten ze weer even binnen op hun oude plekje slapen omdat het ineens weer wat kouder was. Zo liggen ze er heel vaak bij, ze slapen bijna altijd samen. Soms overdag liggen ze even alleen.

[nellebel]

die zijn toch maar goed terecht gekomen bij jou

[Dinky]

Ow wat een superlieve foto van het samen slapen!

[Asse-Poes]

Wat een schattige foto. Zo lieffff die twee!
Ik smelt helemaal

Ik zou een hartverzakking hebben gekregen als ik ze op dat dak had zien klauteren...

[vondeling]

Inmiddels schrik ik niet meer zo snel van hun capriolen, ze houden nogal van klimmen en heb ze al engere dingen zien doen. Op den duur wordt je daar blijkbaar immuun voor. Wat ik al schreef, ze zijn soms iets te dapper...

Voor de liefhebbers nog een lief plaatje, terwijl ik dit type liggen ze er zo bij.

[OMH]

Oh, wat lief!

[vondeling]

Ze zijn vandaag beide gecastreerd.
Tikva is al heel actief en wakker. Piper is nog rustig en een beetje beduusd. We hebben ze nu beide in een eigen transportmandje zitten in het kleine kamertje dat ze kennen. Aangezien Tikva na aankomst heel onrustig was heb ik hem even losgelaten in de kamer. Hij bleef heel onrustig dus heb ik ze heel even alleen gelaten om te kijken of dat hielp. Toen ik daarna door het raam keek was het hem, ondanks het wankelen, gelukt om op de vensterbank te springen. Toen ik naar binnen ging sprong/viel hij helaas al van de vensterbank. Toen heb ik hem snel weer in zijn mandje gezet maar nu is hij dus nogsteeds heel erg onrustig. De mandjes staan nu tegen elkaar en Tikva is heel erg aan het roepen naar Piper, en zijn poten erdoorheen aan het steken.
Het plan was eigenlijk om ze eerst beide apart in het mandje bij te laten komen en tegen de avond de mandjes open te doen zodat ze kunnen kiezen of ze samen of apart slapen en naar de kattenbak kunnen. De vensterbank is echt hun favoriete slaapplaats dus vrees dat ze daar dan beide op springen. Ik vrees dat niet springen sowieso een beetje onhaalbaar gaat zijn. Ik hoop dat Tikva zo wat rustiger is en dan moeten we maar even kijken wat we vannacht gaan doen...

[Asse-Poes]

Ach de liefjes zijn nog dizzy. Maar dat verandert echt wel snel hoor.

Heb je een eettafelstoel die je voor de vensterbank kan zetten?
Dan hebben ze een tussenstapje om op en af de vensterbank te kunnen, zonder een hoge sprong te moeten maken.

Ik neem aan dat Tikva en Piper geen kap op hebben? Dan zou ik ze lekker los laten lopen in dat kamertje.

[vondeling]

Ja ze zijn nog een beetje dizzy inderdaad, vooral Piper. Tikva kan nooit goed zonder Piper dus mist nu zijn zusje ontzettend denk ik (ondanks dat de hokjes naast elkaar staan). Ik heb ze net wat te drinken gegeven en vond Piper nog te wankel staan dus ik heb ze voor nu wel weer afzonderlijk terug gezet. Over een uurtje ga ik weer kijken (tussendoor spiek ik wel regelmatig door het raam). Het lastige vind ik dat Piper, omdat het een vrouwtje is, natuurlijk een grotere ingreep gehad heeft.

Er staat al een klein opstapje bij de vensterbank, ik zou er ook nog een stoel bij kunnen zetten inderdaad. Een beetje springen kan dus niet heel veel kwaad? Ik denk dat als Piper wat steviger staat, dat ze dan op de vensterbank tegen elkaar in slaap zouden vallen en morgenochtend pas weer eraf gaan komen. Wel zijn ze vaak best wild met elkaar dus ik ben dan wel een beetje bang dat ze morgenochtend liggen te stoeien. Ze hebben geen kap om, heb er voor de zekerheid wel alvast één gekocht voor het geval dat...

Het herstel van de castratie van onze reu vorig jaar verliep niet heel soepel door zijn drukke gedrag, gecombineerd met likken dus ik ben een beetje bang voor zo'n soort scenario. Dat is wel helemaal goed gekomen maar daar werden we niet zo gelukkig van.

[OMH]

Over springen gesproken:



De aanhouder wint uiteindelijk toch, denk ik.

[Rik]

Fijn dat het goed gegaan is. Tikva zal er weinig last van hebben. Bij katers is het echt een simpele ingreep. Bij Piper is het wat zwaarder. Die zal wat voorzichtiger (moeten) doen.

Ik had ze ook apart van elkaar opgehaald (eigenlijk omdat ze anders in de carrier elkaar in de weg kunnen zitten).

Je kunt kijken of Tikva Piper niet teveel lastig valt. Zo niet dan kunnen ze gewoon bij elkaar. Hier was het probleem dat Yuna zo'n rood pakkie aan had en Bono vond dat zo interessant dat ie Yuna lastig bleef vallen.

Maar als het bij een beetje likken blijft is dat geen probleem (zolang Piper het ook niet erg vindt).

[vondeling]

Ik had ze inderdaad in aparte mandjes opgehaald zodat ze elkaar niet per ongeluk zouden verwonden. Inmiddels was Piper weer iets minder wiebelig en heb ik ze samen losgelaten. Ze lagen direct op de vensterbank, helemaal tegen elkaar aan, zoals ze altijd slapen, Tikva was meteen gerustgesteld. Ik heb ze wat natvoer gegeven en dat ging er goed in.

Tikva is dus al van die vensterbank gevallen een paar uur geleden, dat vind ik wel een beetje spannend maar ik kan ze ook moeilijk de hele nacht opsluiten en de vensterbank kan ik er ook niet uithalen. Er staat nu wel een extra stoel bij met een een kussen die gebruiken ze om erop te klimmen.

Verder lijkt Tikva weer bijna helemaal zichzelf, Piper is nog wat slapjes maar wel redelijk actief en heeft wel gegeten dus dat komt wel goed. In het stoeien/spelen is Piper normaal gesproken de felste dus dat is wel gunstig.

Ik weet ook wel dat castratie een hele standaard ingreep is hoor maar bij mijn eigen dieren vind ik het toch altijd een beetje spannend zeker omdat onze hond vorig jaar heel moeizaam herstelde.

Bedankt voor de geruststellingen en de ideeën.