Snickers heeft nog maar nauwelijks aanvallen, omdat we nu feilloos aanvoelen hebben ervaren waar zijn valkuilen liggen.
Zo zijn hele warme dagen voor hem negen van de tien keer funest en die benauwde lucht zoals we van Nederland gewend zijn,
is eveneens niet prettig voor hem. Omdat we dat weten, kunnen we er rekening mee houden.
Zo gaat Snickers op hele warme dagen op gezette uren naar buiten en blijft hij tussen 11 en 4 binnen.
Op momenten van hevige benauwdheid krijgt Snickers een pufje extra en dat is meteen verlichtend voor 'm.
De benauwde en vochtige lucht van de laatste tijd heeft geleerd dat Snickers soms zelf aangeeft verlichting te willen.
Het is niet dat hij dan voor medicijnkast gaat zitten, maar ik merk het meteen in zijn doen en laten.
Op zijn manier komt hij er dus zelf om vragen.
Volgende week ga ik met Snickers naar de praktijk, voor zijn jaarlijkse enting.
En hoewel ik weet dat het goed met hem gaat, vind ik dat toch erg spannend.
Het is de eerste keer sinds Snickers aan de puf is, dat we met hem naar de praktijk gaan.
Gelukkig worden we geholpen door onze vaste dierenarts, ik vind dat een fijn gevoel.
Ik ben blij dat Snickers en ik ons vaste ritme weer terug gevonden hebben.
Het geeft een stukje houvast, voor ons allebei, het voelt veilig.
