Help! Gizmo is ziek!

[nellebel]

vergeet niet wat voor tijd je ook achter de rug hebt. je hebt een heel heftig jaar achter de rug. dat heeft je ook veel energie gekost. ook die energie moet je weer opbouwen. jij moet inderdaad je vriend op zijn manier ermee om laten gaan, maar hij moet jou ook die ruimte geven. hij heeft voor jou gekozen en daar hoort jouw sensitiviteit bij.
mijn man vind mij soms enorm druk, kan hij ook echt boos om worden. maar als ik dan een keer stil ben denkt hij dat ik chagrijnig ben. gelukkig kan hij steeds beter aangeven dat hij het soms erg lastig vind, maar dat hij accepteerd dat het bij me hoort. en dat hij het ook vreemd vind als ik me anders gedrag en ineens heel stil ben.
ik snap heel goed dat jij nu genoeg hebt aan jezelf en dat hij best even de relatie kar kan trekken. je hebt een jaar lang heel intensief voor gizmo gezorgd. je bent nu niet alleen gizmo kwijt maar ook de zorg en tijd die je altijd met hem bezig was. ook die tijd valt nu weg en geeft lege ruimtes waarin je jezelf tegenkomt.

[DaVinci]

Jullie meelevende berichten doen me zo goed! Ik heb echt het gevoel dat ik mijn intense verdriet met jullie kan delen, en dat heb ik op het moment even heel hard nodig...

Het gaat vandaag weer ietsje beter, die brandende bal in mijn borstkas is bijna weg. Alleen eten lukt me nog niet, 's avonds een klein beetje, maar de rest van de dag zit mijn keel op slot. Ben al ruim 5 kilo afgevallen, maar dat kan geen kwaad...

Gisteren een goed gesprek met mijn vriend gehad. Hij begrijpt niet wat ik voel, maar respecteert dat wel. Hij kan mij alleen niet geven wat ik nodig heb. Goed om dat uit te spreken en we hebben afgesproken dat we beiden de komende tijd moeten doen waar we behoefte aan hebben en geven elkaar ook die vrijheid. Hij vindt het heel erg moeilijk om mij zo verdrietig te zien en dat geeft hem een gevoel van machteloosheid. Dat begrijp ik helemaal en dat gevoel van machteloosheid is ook erg herkenbaar. Het lastige is dat gevoelens zich bij hem opstapelen en dan in één keer eruit komen, op een manier waar ik erg slecht mee om kan gaan. Door mijn hooggevoeligheid komt alles vele malen harder bij me binnen en ik voel me ook altijd verantwoordelijk. En dat is erg lastig om mee om te gaan...

Gisteravond is m'n vriendin bij me langs geweest en we hebben samen zitten janken en zitten praten. Dat luchtte heel erg op en voelde ook heel fijn. En verder heb ik m'n ouders die altijd voor me klaar staan, de lieve schatten, en een superlieve buurvrouw waar ik ook altijd aan kan kloppen. Dus genoeg mensen om me heen die weten hoe ik me voel en dat niet raar vinden. Het maakt niet dat de pijn weg gaat of het verdriet minder wordt, maar het is wel heel fijn. En daarnaast natuurlijk al die lieve mensen hier waar ik heel veel steun van krijg, super!

Sifra gaat trouwens proberen om een mini me van Gizmo te vilten, helemaal geweldig van haar! En als het goed is, gaat de dierentolk vandaag contact maken met Gizmo. Dat hoop ik tenminste, ik heb nog niets van haar gehoord nadat ik de foto's heb gemaild. En ik laat een mooie hanger maken met Gizmo's vacht en as. http://www.herdenkingskralen.nl/holle-kralen Het is de eerste foto en in de bovenste kraal wordt een beetje van zijn vacht gedaan en in de onderste kraal wordt wat as verwerkt. Aan de hanger komt ook een labeltje met Gizmo's naam en 2 poezenvoetjes erin gegraveerd. Met een mooie lange ketting draag ik Gizmo dan altijd dicht bij mijn hart, waar hij nu woont...

Oh, wat ik er niet voor over zou hebben om hem nog even te knuffelen en met hem te kroelen. Hem in zijn oogjes kijken en die klik voelen en zijn geruststellende prrrt te horen... Ik mis hem zo...

[nellebel]

wat mooi die herinneringen aan gizmo en hoe je die laat maken.
ik heb een tattoo op mijn enkel met een kattepootje en de letter N van nellie. koste me bijna mijn huwelijk, man heeft me weken genegeerd. hij is het er nog niet mee eens, vind het ook niet mooi, maar hij accepteerd nu dat dit heel belangrijk voor me was. nu is ze altijd bij me.
hij was bang dat ik nu oko de letters van flippie en sjefke erbij wilde zetten maar dat hoeft neit van mij. die staan symbool in het pootje, maar die N was toen zo belangrijk voor me.
ik ben er nog steeds blij mee en trots op.

[DaVinci]

Wat mooi Wendy! En wat dapper van je dat je dit 'gewoon' gedaan hebt terwijl je man fel tegen was. Echt je gevoel gevolgd, mooi... Kan me goed voorstellen dat je daar trots op bent!

Ik had eigenlijk een gipsafdruk van Gizmo's pootje willen maken, maar het is er niet van gekomen. Toen dacht ik, ik vraag in het crematorium of ze een stempelkussen hebben om een afdruk te maken. Die had ik ook willen laten tatoeëren, maar door alle emoties helemaal vergeten te vragen...

Ik liep ook al een poosje na te denken over een tattoo van de kopjes van Eusie en Gizmo, maar ik weet niet zo goed waar. Ik zou de tattoo natuurlijk graag zelf willen kunnen bekijken, maar dan kom je al gauw op uitgesproken en zeer zichtbare plaatsen terecht. En dat hoeft dan ook weer niet zo nodig. Op mijn schouder zou een mooie plek zijn, maar dan kan ik 'em zelf niet zien.

Een kattenpootje met Gizmo's naam in sierlijke letters lijkt me ook erg mooi, aan de binnenkant van mijn pols bijvoorbeeld. Maar ik denk dat het beter is om het grootste verdriet eerst proberen een plekje te geven, voor ik emotionele besluiten neem waar ik later misschien spijt van krijg.

Ik hoop dat de dierentolk vandaag contact kan maken met Gizmo, ik ben zo benieuwd!

[Chiquita98]

Ik heb mijn 2 katten in een mooie poezen-urn en die staan bij hen foto's. Voor mij was dat genoeg. Maar een pootafdrukje had ik eigenlijk toch ook wel heel mooi gevonden. Ik heb een gouden ketting van de vingerafdruk van mijn vader. Die heeft de begrafenisondernemer toen genomen en ik kon daar een ketting van laten maken. Deze heb ik ook continu om en het heeft en geeft me nog steeds veel troost.

[Dinky]

Denk inderdaad dat het beste is om het grootste verdriet eerst een plaatsje te geven voordat je een definitief besluit neemt over een tattoo omdat die je leven lang blijft zitten Maar het is zeker niet verkeerd om erover na te denken.

Je hebt straks in elk geval een mooie ketting met Gizmo erin Dat is immers ook al een erg mooi aandenken waardoor je Gizmo dicht bij je kan dragen! (wat niet inhoudt dat je niet daarnaast ook nog een mooie tattoo zou mogen zetten)

@wendy: wat erg dat je huwelijk bijna is stukgelopen door zoiets! Wel fijn dat hij het nu in elk geval kan accepteren, dat is tenminste iets

[nellebel]

nellie is in september overleden en ik heb ook pas eind januari die tattoo gezet. je moet zoiets inderdaad niet overhaast beslissen. ik heb hem aan de zijkant op mijn enkel. daar zit hij voor mij en verder niet in t oog. alleen in de zomer als ik geen sokken aan heb.

[DaVinci]

Wat mooi Thea, de vingerafdruk van je vader... Zo heb je altijd een tastbare herinnering aan je dierbare... Daarom ben ik zo blij dat ik nog een beetje vacht en wat snorharen bij Gizmo heb afgeknipt. Die kan ik nu mooi laten verwerken in een mooi sieraad en altijd bij me dragen.

Ik heb hier in de boekenkast een plekje voor Gizmo gemaakt. Daar staat een mooie foto van hem, kaarsjes, zijn urn, het doosje met zijn vacht en snorharen, de mooie tekening die ik kreeg van mijn nichtje, de lieve kaarten die ik kreeg, een bosje bloemen en een mooi gedichtje. Die foto van hem is zo apart, die heb ik een paar dagen na zijn operatie vorig jaar genomen en door de blik die hij in zijn ogen heeft, voel ik weer die klik die wij samen hadden. Die foto heeft een heel speciale betekenis gekregen. Alle foto's van Gizmo, maar deze is net specialer. Ik zal eens kijken of ik een goede foto van zijn plekje kan maken.

Heb trouwens ook een Dikkie Dik knuffel besteld, doet me aan Gizmo denken en zo heb ik toch iets tastbaars/knuffeligs.

En die tattoo gaat er wel komen, weet alleen nog niet wanneer. Vanmiddag bedacht ik ineens wat ik wilde. Gizmo's naam op de binnenkant van mijn pols en daaronder een poezenvoetje. Later (hopelijk heel veel later) kan ik Eusie's naam daaronder laten tatoeëren. Zo zijn de broertjes bij elkaar en dichtbij mij.

[Zaniematsu]

Ik las zojuist pas je gedicht voor Gizmo...... Ik zit hier te janken en te snotteren..... Wat mooi , zo mooi!
Jouw bijzonder Gizmo.... Omdat mijn ogen vol tranen staan kan ik niet verder lezen. Het verdriet en gemis zijn zo groot. De leegte en stilte zo ijzig......... pffff wat is dit zwaar....

Ik geef je een link van een vrouw die prachtige dingen maakt van wol.
Het is op facebook : https://www.facebook.com/media/set/?set ... 878&type=3

[DaVinci]

Ja, mooi is het hè Linda... Het is een liedje van jaren geleden, gezongen door Joël. Toen ik het toentertijd hoorde had ik nog geen poezen, maar een konijn. Het liedje was toen een grote troost voor me toen hij overleed. Vier jaar geleden ook toen Asra overleed, de kat van mijn ouders (eigenlijk was het mijn kat, maar toen ik op mezelf ging wonen mocht Asra niet meeverhuizen). En nu, nu mijn lieve Gizmo er niet meer is, geeft het ook een beetje troost. Het liedje klopt ook helemaal, behalve dat ik Gizmo niet van een advertentie uit de krant heb gekregen en hij is nooit een blokje om is geweest. Maar de rest klopt helemaal. Het raakt me recht in m'n hart als ik het opzet en de tranen komen als vanzelf. http://www.youtube.com/watch?v=PuhKeAkgm7A

Bedankt voor de link! Wat maakt deze vrouw schitterende dingen! De poezenmandjes die ze maakt zijn ook zo leuk! En de prijs valt ook erg mee.

Vandaag heb ik het weer heel erg moeilijk... Ik voel me verscheurd, verloren, moedeloos en heb het gevoel of ik op barsten sta... Zo onrustig... Het valt me zo zwaar... Ik mis m'n ouwe poeperd zo verschrikkelijk...

[mittenslief]

wij zijn hier eigenlijk wel benieuwd of je nog contact hebt kunnen maken door de dierentolk??

[DaVinci]

Had eigenlijk nog niet zoveel "zin" gehad om over de dierentolk te posten. En dat komt omdat ik er een heel dubbel gevoel over heb. Alles wat ze over mij verteld, herken ik helemaal. Alleen herken ik Gizmo zelf totaal niet in haar verhaal. Bijvoorbeeld over een donkerbruine paal of balk die ik in huis zou hebben, geen idee. En over een grafje met stenen in verschillende kleuren, Gizmo is gecremeerd. En verder niets. Terwijl er heel veel dingen zijn waar ik hem aan zou kunnen herkennen. Sowieso alle dingen die ik na Gizmo's overlijden heb gedaan en nog steeds doe. Totaal geen herkenning.

Dus het is best wel een deceptie geworden eerlijk gezegd. Ik had haar verteld dat ik, net zoals zijzelf, hooggevoelig ben en dat ik daar mee worstel. En alle dingen die zij over mij vertelde zijn terug te voeren op de kenmerken van hooggevoeligheid. Op zich had ik er zeker wel wat aan, maar ik had zo graag Gizmo zelf herkend in haar verslag.

Dus ja, een dubbel gevoel... En een beetje teleurgesteld...

[castratenkoor]

Jammer dat het je niet dat bracht waar je op had gehoopt.

[nellebel]

wat jammer dat het je niet echt heeft geholpen die dierentolk. gelukkig herkende ik wel alles van mijn katten toen in het verhaal. ik kreeg ook niet echt vragen, zij vertelde mij dingen. zij kon mij bijv precies vertellen waar ik het "altaar" voor nellie had staan. wat voor soort kat nellie was en wat ze heeft gemankeerd.
toen ik voor de 2e keer ging vanwege het overlijden van flippie (en sjefke een half jaar eerder) kreeg ik ook weer heel herkenbare dingen te horen.
Jammer als je dat niet meemaakt, want ik zou ook sceptisch zijn als de helft van de verhalen niet klopt. vooral omdat gizmo toch ook zijn heel specifieke dingen had.
misschien meer bewust worden van je eigen gevoeligheid, misschien dat je gizmo zelf nog kunt voelen. ik weet zeker dat hij er nog is en je nog even in de gaten houdt dat het goed met je gaat.

[Ms Maaike]

Wat Wendy zegt is een goeie. Vind het echt vervelend van die tolk die bij jou is geweest, erg jammer dat ze niet datgene heeft gevoeld wat Gizmo Gizmo maakt. Misschien wilde hij niet contact maken met de tolk, maar heeft hij dat veel liever met jou. Of werkt dat niet zo?