Nu is twee weken geleden het opeens helemaal misgegaan. Ze had moeite met plassen, da dacht eerst aan stressgerelateerde blaasontsteking dus pijnstilling mee. Het ging niet beter, 2 dgn later weer bij da. Opnieuw pijnstilling en onderhuids infuus want ze was uitgedroogd. Ook bloed gecheckt, ureum was 14.9 en crea vlgns mij rond de 260. We kregen medicijnen mee, Semintra want wel verstandig daarmee te starten. Volgende dag kon ze bijna niet meer opstaan, voelde zich duidelijk niet goed. Terug naar da en een dag gespoeld met intraveneus infuus. Verder dachten we aan een hernia omdat ze pijn had in hele achterlijf.. We kregen tramadol mee en even aankijken.
Twee dagen later weer terug, ze was zwak, weinig leven in. We kregen prednison in prikvorm. Uiteindelijk dit paar dagen gehad maar niet langer want dat is weer slecht voor de nieren. Ondertussen urine onderzoek, zag er niet goed uit, eiwitten en crea in.
Ze knapte door de prednison iets op, eet en drinkt wel weer wat maar ze kan inmiddels heel moeilijk lopen, ook de voorpoten zwak en ze heeft pijn. Nu hebben we in principe maandag een afspraak staan om haar te laten inslapen
. Maar ik heb nu gelezen over kaliumtekort, zou dat het niet kunnen zijn en de vraag is dan moeten we er nog iets mee.... Ze is met momenten nl nog zo alert en wil graag bij ons zijn, ze knuffelt en spint en is zacht. Als die spieren niet zo slecht waren hadden we haar waarschijnlijk echt niet laten inslapen. En kaliumtekort kan ook sufheid en moeheid en algehele zwakte veroorzaken. Ik wil haar niet laten lijden maar wil ook niet de verkeerde keuze maken. Heb dit nog niet met da kunnen bespreken want las er vanavond pas over...
Ervaringen? Dank voor meedenken!
).
Ook voor jezelf om op terug te kunnen grijpen 
