Ik heb mijn tekst een beetje verbeterd. Heb ook wat verse herrineringen aan die dag. Twee dagen voordat ik naar de dierenarts ging, moest ze ook kotsen, dat was dan waarschijnlijk ook door haar nieren. Misschien dat ze daarom onder het water zat, omdat ze zo graag wilde drinken door haar nierproblemen.
Mijn laatste dag met Kitty
Ze was 19 geworden, ik dacht dat ze makkelijk de 20 zou
halen.Ik wist niet dat ze ziek was.Ze begon opeens raar te
lopen, elke keer als ze een stukje liep, toen liet ze zichzelf vallen. En dat
elke keer zo door. Toen kwam ze bij haar waterbakje aan, toen ging ze weer
lopen, en liet ze zichzelf weer vallen. Toen kwam er wat water uit haar mond, en
haar kind zat ook onder het water. Haar neusje was normaal ook nat, en roze. Nu
leek het op opgedroogd bloed ofzo. Ik had me vader gebeld, en we zijn naar de
huisarts geweest, hij was er om 10 uur a'avonds ofzo. We kwamen daar aan, me
katje op tafel. Daar lag ze dan, toen nam die haar temperatuur op, 34 graden,
was te laag. En toen voelde hij aan haar achterkant en achterpoot. Toen deed die haar mond open, keek die in haar mond, dat vond ze niet leuk want ze probeerde zichzelf weg te trekken.
En toen vroeg hij of ze veel drinkt, dus ik zei ja. Toen zei die ze heeft
nierproblemen. En ze is ook te mager, want je voelde haar botten als je haar
aait, en ze woog bijna niks als je haar optilde. Dus hij zei het enige wat die nog kon doen was haar vocht geven voor die
nieren, maar dat ik het dan alleen maar zou uitstellen. Dus gaf die haar een
spuitje, ik had haar nog een beetje kunnen aaien, en een kus kunnen geven. Ik
moest alleen maar huilen, ik kon haar nooit vertellen hoeveel ze voor me
betekende, en haar bedanken voorwat ze gedaan heeft. Toen ze thuis op de
grond lag, had ik haar nog een paar keer geaait. Ik probeerde haar nog speciale
brokjes te geven die ze lekker vond, ze probeerde te eten, maar het lukte haar
niet op te te kunnen staan. Me ijs lag er nog, want ik was ijs aan het eten, dus
ik had was ijs gepakt, en dat likte ze wel van me vingers af, want dat vond ze
lekker. Maar het smolt van me vingers, dus er viel wat op de grond, ze probeerde
op te staan, en te likken, maar toen liet ze zichzelf in dat ijs vallen. Ik
aaide haar nog, en gaf een kusje op haar wang, ze keek zo zielig, heel langzaam
haar ogen open en dicht, en normaal miauwt ze blij, nu miauwde ze alsof ze moe
was, en pijn had, en niet lang kon volhouden. Ik zei je bent een sterke meid, je
kan het wel volhouden, alsjeblieft. Ik heb je nodig. Dus ik legde de rest van
het ijs in haar etensbakje, zodat ze het kon opeten als we terug waren van de
dierenarts. Me vader gebeld, en die maakte zich klaar om te komen naar mij. En
toen stond Kitty op, en liep naar me toe, en ging op haar plek zitten waar ze
vaker ligt, bij me computerkast onderin. Dus voordat we weggingen, het laatste
wat ze deed, was bij mij komen liggen.Ik heb haar zien sterven
daar op die tafel, met haar glinsterende groene ogen, vooruitstardend. Later
kreeg ze stuiptrekkingen. Nu ben ik alleen, nu heb ik niemand meer. De laatste
keer dat ze me liet lachen, was op die dag dat ze stierf. Ik stond op, en zij
miauwde weer zoals gewoonlijk, om me te begroeten. En ik gaf haar eten, ze kwam
meelopen, het leek net of ze dronken was. Ze liep helemaal schuin, er was iets
met haar rechterpoot. Dus zij dronk zo, ging ze met haar hele hoofd in die
beker, dus ze zat met haar hoofd vast in die beker, dus ze raakte in paniek, dus
liep ze weg, om die beker er vanaf te krijgen, dus haalde ik hem er snel af.
haar hoofdje was nat, gaf ik haar een kusje en lachte. Ik had het moeten weten,
maar ik wist niet dat ze ziek was.Tot een paar maanden terug
kotsten ze heel veel. Een een week terug begon ze opeens de hele tijd in de
woonkamer te plassen. Ik heb geen zin meer om te leven, ze was de enige
die ik had, de enige die van me hield en bij me wilde zijn. We hebben zoveel
meegemaakt, ze was er altijd voor me. Zoveel erge dingen meegemaakt samen, maar
zij was er altijd om met me te knuffelen. ik heb haar zien opgroeien, en zij
mij. En nu is ze er niet meer, ik heb elke dag ligggen huilen, en heb nog steeds
niet kunnen eten. Ik mis haar vooral als ik ga slapen, nu ligt er niemand op me
kussen, of naast me kussen, tegen wie ik aan kan liggen. Iemand die lekker
spint, en keihard snurkt, dat ik moet lachen. En kijken naar haar hoe ze slaapt.
Toen kwam ik thuis, toen drong het pas echt tot me door, dat Kitty er niet meer was. Geen kat meer die miauwde als ik binnenkwam. Het ijs dat ik in haar etensbakje had gedaan lag ernog, geen kat meer om het op te likken. Twee pakken kattestenen staan nog in de hal, nog niet opengemaakt. Nog vers water in haar bekertje die ik er in de late ochtend in had gedaan. Een lege mand, geen oud meisje meer die erin lag. Al haar plekjes waren leeg. Als ik achter mijn laptop zit, en ik sta op, dan keek ik altijd uit als ik mijn computerkast bewoog, omdat zij erin lag. Dus ik keek naar onder, maar ik was vergeten dat zij er niet meer was.
En als ik naar bed ga, en ik lig daar alleen in bed. Dan kijk ik naast me kussen en op me kussen, en daar ligt niemand. Helemaal leeg, normaal lag zij daar, soms likte ze aan me haar als ik daar lag, probeerde te slapen. Misschien deed ze dat om mij proberen te ontspannen. Ik had haar voor zoveel jaar, elke dag samen. Ik sliep met me deur dicht, normaal als ik dat deed, en ze wilde erin komen. Dan bleef ze heel lang voor mijn deur staan en miauwen totdat ik de deur opendeed, zolang tot ik er gek van werd. Of dan probeerde ze me deur open te maken, door er tegen aan te duwen met haar hele gewicht. Dus dan liet ik haar maar bij me slapen. Ik dacht dat ik haar voor altijd zou hebben, dat ze nooit zou sterven. Ik hield daar geen rekening mee. En vooral niet zo opeens. Ik wist totaal niet dat het zo plotseling zou gaan. Had niet eens tijd om me voor te bereiden. Ze dronk zoveel, en ik merkte niks.
Ik heb haar zolang gehad, en ik merkte het niet eens dat ze ziek was. Ze was er altijd voor mij, en wanneer ze mij het meest nodig had, had ik niks in de gaten.
Ik ga niet vroeger dan 11 uur naar bed, want anders lig ik wakker. En krijg ik tranen in me ogen, omdat ze dan rond die tijd stierf. En toen ik sliep die dag, toen droomde ik. Dat ik vooruitstaarde, met allemaal mensen om me heen, en moest huilen. Die mensen vroeger wat er was, en ik barste in tranen uit, dat me beste vriendin dood was. Dus zelfs in mijn dromen moest ik huilen.
