Kat in woonkamer als je zelf niet thuis bent?

[Nyncke]

Hallo medeforumleden.
Ik heb vanaf mijn 20e katten gehad, nu sinds een half jaar niet meer.
Wij willen weer 2 katten (kittens of jonge katjes) in huis nemen, maar ik ben me op van alles aan
het orienteren.
Ik ben erg benieuwd hoe andere kattebezitters het doen wanneer de katten thuis zijn, en baasjes en bazinnetjes niet. Voorheen deden wij onze kat in de hal (natuurlijk met mand, kattebak, voer en krabpaal. Dit omdat de kat of katten anders in de woonkamer bij de planten gingen zitten (vooral kittens, in de modder woelen bijv.). Vrij rondlopen op het aanrecht en op de salon en eettafel ed.
Natuurlijk is de woonkamer een veel gezelliger plek dan de trapopgang en 2 of 3 hallen, maar
lukt opvoeden nog wel wanneer je de katten bij eigen afwezigheid in je woonkamer laat geworden ?
Ik ben erg benieuwd naar de reacties !

Gr. Mathilde

Naar mijn ervaring maakt het niet zoveel uit hoeveel ruimte je ze geeft als je wegbent.
Wel: als je wilt opvoeden dat je erg consequent moet zijn.
Als je NEE, 1x hebt verandert in ja, blijft dat altijd een struikelblok.

Ik moet zeggen dat mijn eerste katten echt zijn opgevoed dat ging prima, ik was erg consequent, kortom geen centje pijn. Maar begin daarmee vanaf dag 1.
Nu ben ik niet meer zo van het opvoeden, ze leren van mij het woord NEE en dat gebruik ik als ik dat nodig vind. Er is dus ook meer ruimte om eens af te wijken.
Ze willen bij mij erg graag mee naar boven, vanwege mij uit mijn slaap houden en een paar plasincidenten, wil ik ze niet meer boven hebben. Dat blijft dus erg intressant om naar boven te glippen.

Van mij mogen ze overigens niet aan de bank krabben, dat heb ik voorkomen door steeds als ze ergens hun nagels inzetten:
Nee te zeggen, dan pakte ik ze op en liep ermee naar de krabpaal. Pakte de pootjes en deed die heel zachtjes met krabbewegingen over de krabpaal.

[dijual]

-- Cari: Als je de baas wilt zijn of als je je spulletjes belangrijker vindt dan je kat, ben je gewoon niet de meest geschikte persoon om je huis met een kat te delen. --

Ik heb genoten van allerhande uiteenlopende reacties. Bovenstaande reactie kan ik niet waarderen.
Is mij te veel een waardeoordeel. Daar spreekt geen respect voor andere visies uit, jammer.
Natuurlijk zal iedereen die huisdieren heeft (of gehad heeft) begrijpen dat het hebben van huisdieren
e.e.a. met zich meebrengt. Rekening houden met elkaar, zoals dat in een gezin als de onze (2 ouders en kinderen) ook gebeurd.
Als je mijn teksten goed gelezen hebt, lees je dat ik me wil orenteren, nog overal voor opensta, en vooral graag meningen lees van anderen die katten als huisdier hebben. Ik ben niet van jongs af aan met huisdieren opgevoed, maar pas vanaf mijn 20e bekend met de katten als huisdier. Ondanks dat ik dus al 21 jaar ervaring heb met katten in huis, denk ik dat ik van diverse dierenliefhebbers, nog veel kan leren door ervaringen uit te wisselen.
Daarbij ben ik helemaal niet zo op mijn spulletjes (heb 3 jonge opgroeiende kinderen die de boel ook ooit flink onveilig hebben gemaakt !!), ik vind persoonlijk welopgevoede katten die niet wanneer ik thuis ben steeds over de eettafel lopen of over het aanrecht wel zo prettig. Vanuit hygenisch oogpunt.
Maar ik kan me ook voorstellen dat anderen daarin andere keuzes maken. Dus van mij zeker geen waardeoordeel. Iedereen zal met zijn/haar katten in huis zo omgaan als hij/zij dat prettig vind. En ja, is natuurlijk ook flink afhankelijk van karakter van de katten, want zoals bekend, hebben die toch echt hun eigen gedragingen. Dus net als met kinderen, geen machtsstrijd, want die win je toch niet !!!
Gr. Dijual

[Adriana]

honden kun je 'opvoeden', dat wil zeggen je wil op leggen, ik bedoel dus beheersen of heersen over..
bij katten kan dat eigenlijk nauwelijks tot niet.
daarom is er ook zo'n groot verschil en als je voor een kat kiest dan accepteer je dus ook het wezen, het karakter van een kat.
je respecteert, om je eigen uitdrukking maar eens te gebruiken, de eigenheid van die kat. die is niet maakbaar en veranderbaar.

je hebt het over rekening houden met elkaar, daar hoort de eigenheid van een kat ook bij, net zoals de karakters en persoonlijkheden van je kinderen.
maar het kan zijn dat je van mening bent dat katten horen tot een lagere orde.
vroeger op boerderijen waren ze onderdeel van het personeel en hadden ze de taak muizen weg te vangen uit de graanvoorraad.
veel katten in vroegertijden op schepen ook met hetzelfde doel. daar werd niet mee geknuffeld.. of misschien stiekem toch wel?

de meeste katten lopen niet constant over aanrecht en/of eettafel. ze willen aandacht en zijn graag in de buurt van hun baasjes.
maar er zijn ook heel erg afstandelijke katten, die zelden op schoot komen zitten, uit de buurt blijven en hun eigen leven leiden.
misschien zou je extra alert kunnen zijn bij de keuze op afstandelijkheid van je toekomstige katten,
dan zullen ze ook niet zo vaak bij je in de buurt komen en 'overlast' bezorgen.

ik kan weinig veroordeling dan wel waarde-oordeel vinden in Cari's constatering. want het is een constatering, een ervaringsfeit.
het gaat ook niet over jou, het is een algemeen aanvaarde waarheid op basis van jarenlange, wat zeg ik eeuwenlange ervaring.
met respect voor andere visies heeft het niks te maken en je hoeft je mijns inziens ook niet aangesproken te voelen.
als je goed leest dan zie je dat Cari's bericht een reactie/aanvulling was op een bericht van mij en achtpuntzes.

k lees net in de hyves van coriweer over haar kat en ik heb, geloof ik, de ideale kat voor je gevonden

"Door zijn korte poten kan de Munchkin niet overal op springen,
maar dit neemt niet weg dat de Munchkin heerlijk kan spelen en klimmen, net als andere katten."

[dijual]

Adriana, bedankt voor je duidelijke reactie.
Ik voel me niet persoonlijk aangesproken door de reactie van Cari.
Ik reageer puur op de zin:
-- Als je de baas wilt zijn of als je je spulletjes belangrijker vindt dan je kat, ben je gewoon niet de meest geschikte persoon om je huis met een kat te delen. --

Daarin vind ik een waardeoordeel zitten. Ik denk dat het aan een ieder is om te bepalen of hij of zij zich geschikt acht voor een kat. Zo ken ik ook mensen die hun spulletjes wel heel belangrijk vinden, en die ook proberen te beschermen, en toch heel lief en goed zijn voor hun katten.
Zo ook bijv. mijn schoonmoeder. Zij zijn helemaal van een super design inrichting. Kat mag niet op de leren bank (maar heeft zijn eigen kleedje, kussentje). Mag ook niet bij afwezigheid van mijn schoonouders in de woonkamer, enz. Maar hun huiskat wordt flink in de watten gelegd, mooi om te zien.
Ikzelf ben niet zo zuinig op mijn huisraad dat ik me daar zwaar zorgen om maak.
Ik heb al een paar planten weggedaan, zodat ik weer voldoende lege plekken in de vensterbank heb.
Vandaag diverse speeltjes en mooi krabpaal gekocht.
Verder hoop ik juist wel op aanhankelijke katten, maar dat weet je van te voren vaak niet. Dus net als je kinderen, neem je je katten zoals ze zijn. En respecteer je juist de eigenheid ervan.
Wij hebben een half siamees gehad al weer heel wat jaartjes terug. Madam was niet al te aanhalig, maar als ze in de stemming was, beliefde het haar zelfs om lekker bij je te komen zitten, en geaaid te worden.
Mijn vraag op het forum is niet omdat ik geen ervaring met katten heb, want dat heb ik al een hele tijd.
Maar onze katten hadden we niet in de woonkamer als wij er niet waren. Ondanks dat we een mand en krabpaal in de hallen hadden, lijkt me dat toch wat ongezellig. Vandaar dat ik graag ervaringen wilde lezen over mensen die hun kat wel of niet in de woonkamer laten als ze er niet zijn, en wat daarvan wel of niet de gevolgen zijn.
Misschien heeft het er ook mee te maken, dat ik het wel eens mee maak dat ik bij mensen kom die hun katten vrij over de tafel en het aanrecht laten lopen. Daar voel ik me niet helemaal prettig bij. Bij een enkeling waar ik wel kom, zijn de katten continu op de eettafel, en dat is een gevolg dat ik niet wil.
Met onze vorige katten, is mijn ervaring dat tijdens het opgroeien de katten niet op de tafel kwamen, behalve als wij ons omdraaiden. Een hele enkele keer ook als we zelf aan tafel zaten, maar ze hadden dan heel weinig nodig om er alsnog snel af te gaan. Een blik, of nee Tommy was ruimschoots genoeg.
Mijn ervaring is dat als je consequent bent, en je je huisdieren wel de nodige ruimte geeft in huis, dan kun je ze wel degelijk het nodige leren of aanleren.

Cari: bedoel je dat met bazig. Dat mijn visie is dat ik mijn huisdieren wel dingen wil leren of aanleren ?

Gr. dijual

[Adriana]

ach, tussen wit en zwart zitten altijd een heleboel grijstinten. en zo is het met Cari's opmerking ook, als ze er misschien een heleboel misschiens tussen had gezet en 'zou kunnen zijn dat' of zo, 'of houd er rekening mee dat' dan klinkt het misschien in jouw oren wat minder dwingend.
één van mijn twee katers komt nooit op het aanrecht en het hangt heel erg van de betreffende kat af hoe hij/zij zich in de woonkamer gedraagt.
wat dat betreft denk ik dat je met kittens juist niet de juiste keuze maakt, want die klimmen en klauteren overal op en in en willen alles onderzoeken. een stel rustige asielkatten van rond 5 - 7 jaar, waarvan het gedrag bekend is en die goeie maatjes zijn, lijkt me dan meer voor de hand liggend. die hoeven niet meer zo nodig hun energie kwijt en hebben ook wat minder aandacht nodig, bovendien hebben ze elkaar.
heb je daar wel eens aan gedacht?

[dijual]

Adriana: wat dat betreft denk ik dat je met kittens juist niet de juiste keuze maakt, want die klimmen en klauteren overal op en in en willen alles onderzoeken. een stel rustige asielkatten van rond 5 - 7 jaar, waarvan het gedrag bekend is en die goeie maatjes zijn, lijkt me dan meer voor de hand liggend. die hoeven niet meer zo nodig hun energie kwijt en hebben ook wat minder aandacht nodig, bovendien hebben ze elkaar. heb je daar wel eens aan gedacht?

Hoi Adriana,
Het idee om 2 katten uit het asiel een fijn plekje te geven, daar ben ik erg mee bezig.
Want inderdaad kittens hebben veel aandacht, zorg en opvoeding nodig.
Maar, die ondeugendheid en speelsheid heeft vind ik ook heel wat.
Onze eerste katten waren nog geen week thuis, mijn vader op bezoek, en shatty van amper 10 week midden in mijn vaders bord patat ! Dat zijn van die dingen die je echt bijblijven.
Omdat wij beide part-time werken, vraag ik me wel af of dat voor al te kleine kittens niet te weinig aandacht is. Ik heb een achterbuurvrouw, een echte dierenvriendin, die tijdens onze afwezigheid dan langs zal komen om de katten eten en aandacht te geven. Onze kinderen gaan naar school, maar vanaf 13.30 uur is er altijd wel 1 thuis. We zijn daarom ook al taken aan het verdelen. Lijstje wie er wanneer voor de katjes moet zorgen ed. En mijn man en ik zijn allebei een dag thuis.
Dat we jonge kittens nog helemaal op moeten voeden, en dat die nog overal inhangen, is geen punt, hoort er nu eenmaal bij, gaat ook weer over. En veel is ook wel lollig en schattig.
Voor mij zit het meer in, zullen we voor hele jonge kittens wel voldoende thuis zijn.
Om die reden willen we zo ie zo twee katten. Als wij aan het werk zijn, hebben ze in elk geval elkaar.

Groeten,
dijual

[loek]

Als ik planten of bloemen op de vensterbank zet dan krijg ik daar dus wel problemen mee......(anders was het geen probleem Bij mij worden ze er gewoon afgetikt. Mijn keuze is dus of geen planten en bloemen of wel en dan heel consequent gaat 'opvoeden'. Tot nu kies ik voor die eerste optie.

Maarre is het echt zo gek dat ik het niet prettig vind dat ik scherven moet ruimen? (om over het gevaar daarvan in dit geval maar te zwijgen) Ja ik snap de zin van verbieden van een aantal dingen zeker wel.

Iedereen heeft zijn eigen grenzen en zolang je kat nog heel veel dingen wel mag en een paar dingen niet lijkt me dat geen enkel probleem.

Cari, geen eten van bord mogen gappen is dus jouw grens. Misschien vind ik dat wel niet zo'n probleem. (toevallig wel haha maar snap je wat ik bedoel. Wie ben ik om tegen jouw te zeggen, "oh wat zielig nou mag hij geen kat meer zijn" Iedereen heeft zijn eigen grenzen! Jij hebt ze dus ook!!!! Alleen zijn ze weer net wat anders dan die van iemand anders)
Ik geloof overigens niet dat dit voor een kat een meer begrijpelijke grens is dan bijv. niet op de tafel mogen komen! Als een kat niets geleerd is (uitzonderingen daargelaten zoals mijn Muis die uit haarzelf om 1 of andere reden bijv. niet op het aanrecht springt) dan doet hij gewoon wat hij wil. Dus kom ik een tafel tegen waar ik op wil springen dan doe ik dat, kom ik eten tegen (ook al ligt het op jou bord...weet die kat veel) dan eet ik dat op.
Een kat denkt echt niet: onee dat is het eten van mijn baasje daar kom ik niet aan. Net als hij ook niet denkt: onee dat is de tafel waar mijn baasje aan zit daar kom ik dus maar niet op......Dat zal hij dus moeten leren. (tenzij je er geen problemen mee hebt dus ook..ieder z'n ding)

[Cari]

Dat eten van het bord gappen niet gewaardeerd wordt, is voor een kat volkomen begrijpelijk. Dat is 'de prooi van het baasje' en die wordt verdedigd. Daar zit de eigenaar van de prooi ook zelf bij om daarop toe te zien. Je kan je kat heel goed duidelijk maken dat je hem niet op de tafel of het aanrecht wilt, zolang je er zelf bij blijft. Dat kan je opvoeden noemen, maar zodra je de voordeur uitwandelt, loopt je opvoeding met je mee. De kat is een opportunist. Zodra er geen sancties meer plaatsvinden, doet hij weer gewoon waar hij zin in heeft. Zo zal hij ook gewoon eten van mijn bord jatten, als ik er niet bij ben. Natuurlijk - hij zou gek zijn als hij dat niet deed !

Een kat denkt echt niet: onee dat is het eten van mijn baasje daar kom ik niet aan. Net als hij ook niet denkt: onee dat is de tafel waar mijn baasje aan zit daar kom ik dus maar niet op......Dat zal hij dus moeten leren.

De kat denkt/leert alleen: "wanneer kan ik iets wel of niet doen." En dat is vrij simpel. Als het baasje erbij is, kan het niet en als het baasje weg is, kan het wel. Ik zeg ook niet dat het niet op de tafel mogen komen zielig is... ik bedoel alleen te zeggen dat hij de regels overboord gooit, zodra jij uit het zicht verdwijnt. De kat 'lijkt' dus opgevoed, zolang je thuis bent. Dat moet je accepteren. Je kan je kat niet zodanig opvoeden dat hij bij je afwezigheid net zo 'braaf' is. Dat woord komt in het woordenboek van de kat niet voor.

-- Als je de baas wilt zijn of als je je spulletjes belangrijker vindt dan je kat, ben je gewoon niet de meest geschikte persoon om je huis met een kat te delen. --

Hier bedoel ik mee, dat hoe meer je verbiedt, hoe meer je voor 'politie' moet gaan spelen en hoe minder leuk het hebben van een kat wordt. Dat kan heel wat frustratie geven en uiteindelijk kan dat leiden tot maatregelen waar je kat inderdaad minder gelukkig van wordt. Zoals bv opsluiten in de gang, omdat hij misschien wel een keer zijn nageltjes ergens gebruikt waar hij schade zou kunnen aanrichten. Je kat iets verbieden hoeft niet direkt zielig te zijn, maar als er teveel en te vaak verboden wordt, dan zou je kat, als hij de keus had, liever ergens anders gaan wonen, waar hij wel zichzelf mag zijn. Alle katten zijn individuen. De ene kat kan meer hebben dan de ander. Zo zal de ene kat zich prima aanpassen aan opsluiting of nooit de behoefte hebben op het aanrecht te springen of zijn nagels aan de bank te scherpen. Maar als je een kat hebt met veel energie, ondernemingslust en karakter, dan zal hij meer moeite hebben met beperkingen en eerder 'probleemgedrag' gaan vertonen.

@dijual: duidelijk zo? Ik zeg dus niet dat jij niet geschikt bent, maar ik wil er op wijzen dat je van een kat niet kan verwachten dat hij zich vormt naar de wensen van het baasje. De dingen die een kat leuk vindt, komen niet altijd overeen met wat het baasje leuk vindt en hoe minder dat overeenkomt, hoe groter de kans op problemen. Als je meent een kat zodanig te kunnen opvoeden dat hij zowel bij je aanwezigheid als bij je afwezigheid zich 'volgens de regels' gedraagt, dan zal je van een kouwe kermis thuiskomen. Zo zit een kat niet in elkaar. Een huis waar veel kan en mag is voor een kat de fijnste plek met de minste kans op stress en frustratie.

[dijual]

Hoi Cari,

Ik reageer op je schrijven omdat ik respecteer van je dat je reageert op wat ik geschreven heb. Daar neem jij de moeite voor. Ook al verschillen onze kijkwijzes blijkbaar enigsinds, reageer ik ook open op jou schrijven.

-- Je kan je kat heel goed duidelijk maken dat je hem niet op de tafel of het aanrecht wilt, zolang je er zelf bij blijft. Dat kan je opvoeden noemen, maar zodra je de voordeur uitwandelt, loopt je opvoeding met je mee.--

Ik denk dat iedereen die een kat als huisdier heeft dit herkent, dat heb je ook kunnen lezen in de diverse reacties, zoals ook die van mijzelf.

--maar ik wil er op wijzen dat je van een kat niet kan verwachten dat hij zich vormt naar de wensen van het baasje --
-- Een huis waar veel kan en mag is voor een kat de fijnste plek met de minste kans op stress en frustratie.--

Je zult het ongetwijfeld goed bedoelen met je uistpraken, en misschien zegt het vooral iets over mij, dat ik er door geprikkeld raak. Ik ben echt een persoon van leven en laten leven, en ieder heeft recht op zijn of haar eigen visie. Meningen worden mij te snel als feiten gebracht.
Ik (en dat ligt misschien vooral bij mij omdat ik erg van openminded houd) lees hier al gauw betutteling en meningen die men door laat gaan voor feiten in door.
Ik denk dan. Wie gaat oordelen over waar katten het het beste hebben. Als een kat voeldoende ruimte heeft, wil dat voor mij niet zeggen, dat een kat het nog veel beter heeft als alles maar mag.
Misschien bestaat houden van niet uit, alles altijd maar best vinden en toelaten ? Misschien ook wel ? Of misschien iet daar tussen in ?
Wat ik van iedereen die katten heeft lees en begrijp (en zo sta ik er zelf ook in, met respect voor andere meningen !) is dat een kat (net als wij mensen) ruimte nodig heeft om zichzelf te kunnen zijn.
Een kat kun je in beperkte mate dingen leren, en grenzen van wat een ieder in huis wel of niet wil, liggen blijkbaar verschillend. Zo ook de meningen over wat je een kat tav je eigen grenzen wel of niet kunt leren.

Groeten,
dijual

[Nyncke]

Een kat kun je in beperkte mate dingen leren, en grenzen van wat een ieder in huis wel of niet wil, liggen blijkbaar verschillend. Zo ook de meningen over wat je een kat tav je eigen grenzen wel of niet kunt leren.

Ik denk dat hierin ook een component "het baasje" zit.
Voor mijn katten die ik vroeger heb opgevoed, had/nam ik veel tijd om ze te leren wat ik belangrijk vond.
Tijd, liefde en geduld zijn de sleutelwoorden.
Als 1 daarvan ontbreekt lukt het zeker niet.

Maar mijn poezen waren heel gelukkig en niet gestresst en hadden een heerlijk poezenleventje.

[Adriana]

net zoals alle mensen verschillend zijn is dat bij katten het geval.
je weet nog helemaal niet hoe je toekomstige katten/kittens zullen reageren
en misschien hebben ze zoveel andere interesses dat ze het niet in hun bolletjes halen om op je aanrecht te komen wonen.

en eigenlijk geloof ik dat we het allemaal eens zijn, katten kun je maar in beperkte mate dingen afleren,
beter is ze heel veel dingen aan te leren zodat ze vanzelf de goeie plekjes gaan opzoeken om te liggen.
hoge krabplanken of stukje leeggeruimde boekenplank zijn ideale plekken en lekker zachte mandjes.
maar dat weet je allemaal al, dus nu is het wachten en zoeken naar lieve geschikte huisgenootjes en ik ben benieuwd!

[dijual]

Adriana ---stukje leeggeruimde boekenplank zijn ideale plekken---

Goeie tip, had ik nog niet aan gedacht. Bedankt !

En ja, ik ga jullie zeker op de hoogte houden.
Ik heb nog steeds contact met iemand die op dit moment 2 nestjes heeft !
Waarschijnlijk kunnen wij daarvan 2 kittens overnemen.
En anders wachten we het nog even af, en gaan in elk geval eind maart naar het asiel voor 2 katten.
Ook heb ik gereageerd bij nog een paar katteopvangadressen, o.a. via tips op het kattenforum.
Maar, ik houd jullie op de hoogte, ook van de toekomstige perikelen van onze toekomstige katten !!

Gr. dijual

[dijual]

Nyncke:
Ik denk dat hierin ook een component "het baasje" zit.
Voor mijn katten die ik vroeger heb opgevoed, had/nam ik veel tijd om ze te leren wat ik belangrijk vond.
Tijd, liefde en geduld zijn de sleutelwoorden.
Als 1 daarvan ontbreekt lukt het zeker niet.

Maar mijn poezen waren heel gelukkig en niet gestresst en hadden een heerlijk poezenleventje.

Dank je voor jou ervaringen, ga ik zeker op mijn harde schijf opslaan !
Gr. dijual

[Nyncke]

Graag gedaan!!!

[loek]

Volgens mij begrijpen we elkaar weer.....

Cari, vind het wel een interessante theorie dat katten jou eten als jouw prooi zouden zien. Ik twijfel daar nog over...je bent nou eenmaal mens en geen kat...Dus is kattentaal en kattenregels ook op jou als mens van toepassing? Maar een gedachte om over na te denken. Zeker met wat ik laatst meemaakte.

Mijn katten hebben iniedergeval geen ontzag voor mijn prooi vermoed ik. Muis is nog wel op een afstand te houden maar Diesel helaas alleen met de plantespuit. (ja sorry Adriana...ik weet hoe je daarover denkt ) Nou waren ze wel aardig gewend dus geen plantespuit meer nodig maar plantespuit al een tijdje stuk.....en zo langzaam aan werd er toch vrij brutaal een poot in mijn eten gezet. Toen zaten die 2 boeven naast me te azen op mijn eten (allbei de kant 1...heerlijk ontspannen voor mij...not) en toen dacht ik laat ik eens gaan grommen....Was wel een heel apart effect. Ze keken elkaar namelijk steeds aan en op een gegeven moment dikke staarten allebei. Volgens dachten ze van elkaar dat ze mijn prooi aan het verdedigen waren ofzo ?????
(had eigenlijk eerder verwacht dat ze me uit gingen lachen om mijn mensen gegrom )

Maar goed ga een beetje of topic...

Dijual, ik kan heel erg met wat je schrijft meegaan!
Ik heb zelf trouwens pas twee katten sinds afgelopen Juni. Ik wilde in eerste instantie 1 of 2 oudere katten uit het asiel. Omdat kittens toch veel sneller een plekje krijgen en omdat ik liever katten wilde die al wat rustiger waren. Zat niet perse te springen om van die hyperactieve kittens die je inderdaad nog alles moet leren en afleren etc.
Ben ook bij een asiel geweest en was meteen verlieft...alleen deze katten waren al gereserveerd kwam ik daarna achter. En dan kun je op 1 of andere manier even niet kijken naar 'keus nr 2 kat' dat voelt dan niet goed. Dus wilde over een tijdje weer terug komen.
Maar ja tussendoor via via een nestje die binnenkort naar het asiel zouden worden gebracht als niemand ze wilde. Toch maar wezen kijken en tja die kun ik niet daar laten!
Dus zodoende had ik toch twee lieve, stoute, drukke kittens.

En geen moment spijt van gehad hoor!!!!!

Je moet je er dan gewoon net wat anders op in stellen. Daarnaast kan een oudere kat natuurlijk ook net zo goed wat drukker zijn. Als je eenmaal weet wat je kiest dan stel je je daarop in en dan komt het vast goed: drukke kat of minder druk, moeilijk 'opvoedbaar' of makkelijk...uiteindelijk ga je gewoon zo van zo'n beestje houden. En dat past dan vanzelf bij je...tenminste dat denk ik (is mijn ervaring)