Ik ga er zeker van uit dat jij Daantje als beste kent, Rieneke. Jij kent hem als geen ander maar het is ook best moeilijk om te lezen dat het zo vreselijk lang duurt.
Ik zou dit zelf absoluut niet kunnen, niet voor mijn katje, maar ook niet t.o.v. mezelf. Het is dus echt een heel persoonlijke keuze.
Zo heb ik ook erg veel moeite gehad met het katje van een tante van me. Eigenlijk is het een beetje hetzelfde verhaal als dat van jouw Daantje (oei, wat lastig om dat steeds te typen

Waar ik het diertje had laten gaan, gebeurde er toch nog een wonder..... hij is opgeknapt. Zal niet meer worden wat hij was, het zal ook niet heel erg lang duren voordat er een tweede terugval komt, maar "hij is er weer" en hij geniet op zijn eigen manier.
Waar ontdek jij aan dat het nog wel de moeite waard is om Daantje niet d.m.v. een prikje te laten gaan?
Al met al..... Hierdoor ook mijn dubbele gevoelens. Ik zou het persoonlijk echt niet kunnen, vrees ik. Zeker niet als het zo lang duurt maar ik heb (dankzij diezelfde tante) ook leren begrijpen dat anderen die keuze wel durven en kunnen maken.
Hopelijk mag Daantje snel naar de regenboog, met zijn baasje naast zich.