Ht is misschien een beetje een late reatie op het onderwerp, maar ik kon het niet laten om je even een hart onder de riem steken
't Is een zeeeeeeeeer herkenbaar verhaal wat je vertelde over je ouders (en dan met name je moeder). Ik heb er ook zo een; het eerste wat ze zei toen ik vertelde dat mijn vriend en ik een kat ging uitzoeken in het asiel was: 'Daar gaaaat je bank!!' (oh my God! Who cares!!!) 'En hoe moet dat dan met je allergie?!' (volgens haar was ik ineens allergisch voor katten....) 'Jullie werken de hele dag, dat kan nooit goed gaan!' En meer van dat blablabla. Hihi, toen ik vertelde dat we niet 1 maar 2 poezen in huis genomen hadden kreeg ze een rolberoerte
. Maar nu ze ze gezien heeft is ze er helemaal verliefd op 
Wat in andere reacties al gezegd werd: Je woont op jezelf, je bent zelfstandig, dus al zou je een kinderboedrderij willen beginnen (bij wijze van spreken dan he ), het is jouw keus, jouw verantwoordelijkheid. Als je verantwoordelijk genoeg bent om op jezelf te wonen kun ook voor een kat zorgen (is mijn mening). Zelf woon ik ook in een appartement met een balkon (9 hoog!!) en de dames mogen onder toezicht af en toe even het balkon op (vogeltjes kijken en de buurt in de gaten houden). Mijn balkon is nog niet poesproof, dat gaat nog gebeuren dit voorjaar. Over de kosten: onze poezen zijn voor 10 euro per poes per maand verzekerd via http://www.denationalehuisdierenverzekering.nl" onclick="window.open(this.href);return false; en dan worden alle kosten (of dat nou een operatie, controle, inenting , medicijnen of wat dan ook is) voor 80% vergoed. Daarnaast hebben wij wel nog een poezenspaarpot gemaakt voor onvoorziene kosten. You never know!Je verhaal over je ouders was zo herkenbaar dat ik je alleen nog als tip wil geven (ik wil je nergens toe dwingen en het niet op mn geweten hebben dat jij en je ouders oorlog krijgen!!
) : probeer jezelf steeds een beetje meer los te weken van je ouders, je ouders zullen hetzelfde naar jou toe moeten doen. Dat zal in het begin absoluut lastig zijn, want jullie hebben tenslotte jaaaaaaaaaren met elkaar in 1 huis geleefd (ga ik even van uit ). OUders blijven ouders en die kunnen het nog wel eens lastig vinden om hun kind 'los te laten' (ooooh wat een cliche, maar zooo waar!!). Kom voor jezelf op, ze zullen moeten accepteren dat jij je eigen beslissingen neemt en wanneer je dat nodig vindt voor advies bij ze terecht kunt.Succes en geniet van je nieuwe aanwinst!!!
Groetjes!!!
