Mijn kat wordt plots enorm agressief

[Rik]

Mijn training was een ‘klak’ geluid dat ik maakte, en dat ging gerelateerd met iets leuk (kattensnacks). Als ik dan zou merken dat Flou naar haar agressie begon te leunen, dan zou dat geluid haar uiteindelijk moeten kalmeren (omdat ze het zou moeten relateren met iets leuks). Helaas werd ze daar bij haar aanvallen niet rustiger van.

Nee, dat werkt ook niet meer tijdens een aanval. Dat kan alleen werken voor een aanval. Maar als ze eenmaal in die andere 'staat' is dan werkt zoiets niet meer. Als je het niet aan ziet komen dan werkt het dus ook niet.

Ter illustratie voeg ik ook een filmpje toe van haar gedrag.

Oef... Ja, die is in een 'staat'. Ik heb ook niet het idee dat het buitenlaten (en houden) bevordelijk is voor haar staat. Ze kan op die manier daar ook niet tot rust komen, denk ik. Maar ik begrijp dat binnenlaten 'gevaarlijk' voor jou is.

Is er geen mogelijkheid om haar toch binnen te laten maar haar te ontlopen en negeren?

Ook het naar 'buiten werken' lijkt mij niet bevordelijk. Ik begrijp wel waarom je het doet maar het zal de situatie zeker niet helpen (en misschien zelfs erger maken). Zeker als ze ook door het raam kan kijken en jou kan zien.

[Ems]

Nee, dat werkt ook niet meer tijdens een aanval. Dat kan alleen werken voor een aanval. Maar als ze eenmaal in die andere 'staat' is dan werkt zoiets niet meer. Als je het niet aan ziet komen dan werkt het dus ook niet.


Oef... Ja, die is in een 'staat'. Ik heb ook niet het idee dat het buitenlaten (en houden) bevordelijk is voor haar staat. Ze kan op die manier daar ook niet tot rust komen, denk ik. Maar ik begrijp dat binnenlaten 'gevaarlijk' voor jou is.

Is er geen mogelijkheid om haar toch binnen te laten maar haar te ontlopen en negeren?

Ook het naar 'buiten werken' lijkt mij niet bevordelijk. Ik begrijp wel waarom je het doet maar het zal de situatie zeker niet helpen (en misschien zelfs erger maken). Zeker als ze ook door het raam kan kijken en jou kan zien.

Als ze in een aanval is, kan ze inderdaad niet tot rust komen buiten. Ze wilt dan ook niet buiten omdat ze mij op dat moment niet betrouwt in haar territorium, vandaar dat ze ook het raam niet verlaat. Dan moet ze wel buiten of ik kan heel de nacht dienst doen als krabpaal . De eerste aanvallen duurden nooit zo lang als ze nu zijn...

Ze kan overdag altijd buiten wanneer ze wil. Ik probeer nu, als ze 's avonds gewillig buiten gaat voor haar wandeling, de deur te sluiten als ze uit het zicht is. Dan wordt ze niet echt buiten geduwd... en tot nu toe lukt dat wel zo (en ik voel me er minder slecht over). Ze staat niet heel de avond aan het raam te kijken en ik vermijd zoveel mogelijk dat ze me zou kunnen zien.
Momenteel is er voor mij weinig keuze... Aangezien ze nu die slechte connectie heeft gemaakt met de zetel en ik deze
niet ook in de avond kan vermijden... Mijn huis is ook bijna één grote ruimte dus ik kan niet het 'compromis' maken dat ze ergens binnen kan. Nu, ze heeft buiten wel het waskot als om te gaan liggen, en ik heb de indruk dat ze dat ook wel doet.

Ik wil de situatie natuurlijk niet erger maken als ie al is... De dierenarts/gedragstherapeut vindt 's nachts buiten/overdag binnen een goede start voor haar, en voor mijn eigen veiligheid... Ik denk zo eerder een nieuwe aanval te vermijden. Van zodra ik met de medicatie kan starten, en de medicatie werkt, kan ik dan misschien beter inschatten of ik ze 's avonds terug kan betrouwen... En vooral dicht bij mij en mijn gezicht .

[Zotvanpoezen]

Oei, dat lijkt erger dan bij Froufrou.
Wat ik zie is angst en geen agressie: Wijde pupillen, lippen likken, ineengedoken, oren gedraaid enz... Indien het agressie zou zijn, zou ze smalle pupillen hebben. En zou ze zich groot maken en haar zijkant tonen terwijl ze op haar tenen staat., snorharen naar voor steken, en een hoge rug hebben. Wat ook compleet fout is van jou is dat je ertegen praat en ernaar staart. Dat maakt het alleen maar erger. Je wakkert het gedrag juist aan ipv haar te kalmeren. Wat ik aanraad is haar te negeren om haar te kalmeren. Ze mag je absoluut niet meer zien als ze zo bezig is. Gaat ze graag buiten? Laat haar dan vanzelf kalmeren en ga uit haar zicht. Gaat ze niet graag buiten? Probeer haar in een kamer even op te sluiten tot het over is. Geef daarna iets lekkers en laat haar met rust.
Geloof me, deze kat is defensief agressief omdat ze bang is.
Ik vrees dat er hier heel wat werk aan de winkel is. Te beginnen indien mogelijk de kat niet in de gaten te houden om te zien wat ze doet. Desnoods ga je in de zetel zitten met helm en motorpak ( ) zodat ze je niets kan doen, maar probeer haar straal te negeren. Niet kijken, niet bewegen en zeker niet door het huis sluipen.
Vergeef me indien ik niet vertel wat je wil lezen, ik wil je niet kwetsen, maar ik vrees dat jij de trigger bent

[Synemios]

Ik zie ook echt angst, dit raakt me echt om een kat zo te zien en dat voel ik niet op die manier met echt puur agressieve katten.
Ben het met Rik en Carine eens.

[Ems]

Oei, dat lijkt erger dan bij Froufrou.
Wat ik zie is angst en geen agressie: Wijde pupillen, lippen likken, ineengedoken, oren gedraaid enz... Indien het agressie zou zijn, zou ze smalle pupillen hebben. En zou ze zich groot maken en haar zijkant tonen terwijl ze op haar tenen staat., snorharen naar voor steken, en een hoge rug hebben. Wat ook compleet fout is van jou is dat je ertegen praat en ernaar staart. Dat maakt het alleen maar erger. Je wakkert het gedrag juist aan ipv haar te kalmeren. Wat ik aanraad is haar te negeren om haar te kalmeren. Ze mag je absoluut niet meer zien als ze zo bezig is. Gaat ze graag buiten? Laat haar dan vanzelf kalmeren en ga uit haar zicht. Gaat ze niet graag buiten? Probeer haar in een kamer even op te sluiten tot het over is. Geef daarna iets lekkers en laat haar met rust.
Geloof me, deze kat is defensief agressief omdat ze bang is.
Ik vrees dat er hier heel wat werk aan de winkel is. Te beginnen indien mogelijk de kat niet in de gaten te houden om te zien wat ze doet. Desnoods ga je in de zetel zitten met helm en motorpak ( ) zodat ze je niets kan doen, maar probeer haar straal te negeren. Niet kijken, niet bewegen en zeker niet door het huis sluipen.
Vergeef me indien ik niet vertel wat je wil lezen, ik wil je niet kwetsen, maar ik vrees dat jij de trigger bent

Bedankt voor je reactie en tips! Ik kan er in komen dat ze angstig is en zeker dat ik de trigger ben voor haar. Ik weet wel niet wat ik mis doe. Ik probeer me aan alle ‘regels’ te houden; niet staren, negeren, de signalen zien als ik haar erger en ze gerust laten, ze laten rieken aan mijn hand voor herkenning, geen onverwachte bewegingen,.. Dit doe ik constant, niet enkel tijdens een aanval als het te laat is. Vandaar dat ik al 2 jaar op eieren loop zodat ik ze maar niet trigger. Ik praat tegen haar, ook op aanraden van de therapeut, zodat ze mij altijd zou kunnen herkennen aan mijn stem. Katten zouden pas scherp zien op 2 meter.. En omdat ze vaak aanvallen krijgt als het donker is, twijfel ik soms aan haar nachtzicht (dit wil ik ook laten controleren).

Ik heb een complexe kat, want bij mijn katten bij mijn ouders thuis (of andere) is het nooit zo’n uitdaging geweest om precies niet op te vallen. Het probleem met het tot rust komen, is dat ze op dat moment niet van mijn zijde afwijkt. Omdat ik natuurlijk de indringer plots ben op haar territorium. Bij de eerste aanvallen was die tijd korter, dan kwam ik wel met een uur er vanaf. Nu kan het echt langer als een nacht en dag duren. Of als ze gekalmeerd is, is ze snel weer getriggerd. Nu heeft ze natuurlijk een slechte connectie met de zetel, als ik daar in de buurt van kom, mag ik mijn motorhelm al gaan opzetten . Daarvoor was het de trap, daarvoor was het de achterdeur.. Het is gewoon niet duidelijk wat haar telkens triggert. Nu vermijd ik dus de zetel.. daarvoor de trap.. daarvoor de achterdeur.. (en die vermijd ik nog steeds zo goed als mogelijk) Ik probeer haar niet te triggeren, maar dit is toch ook niet normaal dat ik me zo moet gedragen.
Wat maakt haar toch plots zo angstig?
Toen ze gekalmeerd was (woensdag) probeerde ik donderdag (na een kalme en normale dag) terug mijn weg naar de zetel te zoeken. Ik ben in de hoek begonnen.. langzaam opschoven naar mijn ‘vaste plek’. Hier heb ik zeker een uur over gedaan én in haar zicht zodat ze goed kon volgen. Toen ik dan op mijn plekje zat, begon haar fixatie. Ik ben recht voor mij uit beginnen staren, maar ze komt plots op mij af en dan is het te laat.. Kortom, ik doe enorm mijn best om het voor haar allemaal juist te doen! Ik volgde de therapeut haar tips en regels goed op, maar het blijft een raadsel wat ik toch steeds moet fout doen.

[Ems]

Ik zie ook echt angst, dit raakt me echt om een kat zo te zien en dat voel ik niet op die manier met echt puur agressieve katten.
Ben het met Rik en Carine eens.

Ik kan ergens geloven dat ze angstig is, en zeker op het moment van het filmpje. Ik ben dan een indringer in haar territorium en dan geraakt ze nog niet aan mij aan, dat moet frustrerend zijn. Wat ervoor zich afspeelt, kan ik op die momenten niet filmen. Als ze zich plots begint te fixeren op mij, ondanks ik haar niet aankijk of in haar buurt ben of..., en ze op mij afkomt om me aan te vallen... tot meerdere keren toe (ipv te gaan schuilen of weg te trekken). Dan heb ik het moeilijk om ze niet onder de term ‘agressie’ te plaatsen. Vanwaar zou die plotse angst kunnen komen? Het is me een raadsel. Als je mijn gezicht, armen en handen zou zien, dan kan je er best op vertrouwen dat ik alle regels en tips van de therapeut opvolg om die situaties te vermijden. En: het raakt me ook om ze zo te zien, het raakt me nog meer om ze nu te zien omdat ik haar niet durf aan te raken. Dat vertrouwen groeit wel weer (dat doet het telkens) tot de volgende keer... Maar nu zou ik die situaties definitief willen uitsluiten, want zo kan het niet verder.

[Rik]

Vanwaar zou die plotse angst kunnen komen?

Dat moet dus uitgezocht worden. Zoals ik al zei (en je zelf al aangaf) zou het een simpel iets als zicht kunnen zijn (dus bloeddruk meten omdat dat vaak samengaat met verlies van zicht) tot iets complex als een chemische onbalans in de hersenen.

Na het zien van de filmpjes denk ik wel dat het iets meer is dan alleen zicht maar het kan ook een combinatie van factoren zijn. Duidelijk is, dat als ze eenmaal in die staat beland is, niets meer helpt.

Ik weet niet of je een hal hebt of een ander gedeelte in het huis waar ze afgesloten kan zijn. Duidelijk is dat het naar buiten doen niets helpt en de 'aanvallen' langer beginnen te duren. En dan kan het wel eens tijd zijn voor een andere aanpak.

Zijn invloeden van buiten al uitgesloten. B.v. het zien of 'ruiken' van een buurkat o.i.d. Ook dat kan een kat in zo'n staat doen belanden (dat herinner ik me nog van Bowy, mijn solo-poes die heel zelden wel eens zo'n aanval heeft gehad, maar dat zag ik direct).

[Synemios]

Zoals Rik al zegt dat moet echt uitgezocht worden.
Ik heb denk ik geluk gehad dat ik bij 1 van mijn katten de achtergrond goed kende.
Ik ben door Oscar in het verleden aangevallen die flipte bijvoorbeeld omdat hij panisch was voor kleine ruimtes.
Helaas stond ik in de weg.
Dit is wel een ander iets maar ik had dat ook als agressie kunnen duiden.

Lizzy heeft mij ook wel eens aangevallen maar die had heel veel pijn op dat moment.

Sommige katten zijn bijvoorbeeld gevoelig voor geluiden of bepaalde tonen het kan dus van alles zijn en er kan dus ook een achterliggende medische oorzaak voor zijn.

Is het anders in het uiterste geval geen optie voor een bench zodat de kat wel binnen kan zijn?
Ik weet niet if dat werkt hoor ik denk even mee.

[castratenkoor]

Ik heb dat een keer meegemaakt, bij een poes die voor haar sterilisatie gewoon lief en rustig was en na de operatie opeens veranderde in een onhoudbaar agressief "monster". Dat was in de jaren 80 en er is duidelijk toen iets misgegaan bij de ingreep. Ik heb mezelf lang verweten dat ik haar heb laten steriliseren. Te veel narcose? Of juist te weinig en daardoor veel pijn? In die tijd waren de middelen bij operaties natuurlijk nog veel slechter dan nu. En van nazorg ook.

Ik neem aan dat er bij Flou niet zoiets speelt. Heeft ze misschien een heftig vlooienmiddel gehad of zo?

Ik hoop dat het met Flou beter afloopt dan met mijn Tijger. Succes!

[nellebel]

Kan dus echt gewoon iets in haar koppie zijn, iets chemisch mis in haar hersenen. Dan kun jij verder weinig doen. Dan zullen toch de medicijnen haar de rust moeten brengen.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[Zotvanpoezen]

Bij mijn poes was het ook vooral 's avonds als het begon. Ik ben erachter gekomen dat ze na een actieve dag het geluid van de tv niet kon verdragen. Ook ons gepraat kon een trigger zijn. Of het eten van chips en verfrommelen van papier. Zelf door het huis stappen was haar te veel. Ze raakte in "overdrive".
Nu nog moeten we deze dingen mijden als ze moe is.
Froufrou kreeg stress door zenuwpijnen. Haar rugspieren waren erg verkrampt door de tintelingen die ze voelde.
Ik heb verschillende soorten pijnstilling moeten proberen, maar niets hielp. Uiteindelijk heeft laser en TENS therapie haar van de ergste pijn verlost (de rugpijn) maar soms kan ze nog aanvallen krijgen als de tintelingen en de "steken" haar irriteren.
Misschien heeft Flou ook ergens pijn? Chronische pijn word erger en erger, en dan worden dingen die normaal niet pijnlijk zijn (warmte, kou, aanraking...)wel pijnlijk. Daarom is een grondig onderzoek nodig. (niet alleen bloed en urine) Indien nodig onder narcose om haar niet te stressen.
Ik hoop dat je de oorzaak vind. Ik vind het al heel knap van je dat je het inziet dat jij de trigger bent. Maar tegen haar praten zoals de therapeut aanraad zou ik niet meer doen als ze in zo'n toestand is. Het helpt niet en ze word alleen maar banger.
Mag ik vragen welke de nieuwe da/ therapeut is? Wie weet is het dezelfde als die van mijn poes Froufrou

[Ems]

Bij mijn poes was het ook vooral 's avonds als het begon. Ik ben erachter gekomen dat ze na een actieve dag het geluid van de tv niet kon verdragen. Ook ons gepraat kon een trigger zijn. Of het eten van chips en verfrommelen van papier. Zelf door het huis stappen was haar te veel. Ze raakte in "overdrive".
Nu nog moeten we deze dingen mijden als ze moe is.
Froufrou kreeg stress door zenuwpijnen. Haar rugspieren waren erg verkrampt door de tintelingen die ze voelde.
Ik heb verschillende soorten pijnstilling moeten proberen, maar niets hielp. Uiteindelijk heeft laser en TENS therapie haar van de ergste pijn verlost (de rugpijn) maar soms kan ze nog aanvallen krijgen als de tintelingen en de "steken" haar irriteren.
Misschien heeft Flou ook ergens pijn? Chronische pijn word erger en erger, en dan worden dingen die normaal niet pijnlijk zijn (warmte, kou, aanraking...)wel pijnlijk. Daarom is een grondig onderzoek nodig. (niet alleen bloed en urine) Indien nodig onder narcose om haar niet te stressen.
Ik hoop dat je de oorzaak vind. Ik vind het al heel knap van je dat je het inziet dat jij de trigger bent. Maar tegen haar praten zoals de therapeut aanraad zou ik niet meer doen als ze in zo'n toestand is. Het helpt niet en ze word alleen maar banger.
Mag ik vragen welke de nieuwe da/ therapeut is? Wie weet is het dezelfde als die van mijn poes Froufrou

Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die op eieren loop voor een kat! Mijn omgeving verklaart mij zot voor wat ik allemaal doe en ontwijk.
Mijn therapeut/dierenarts is Catherine Teughels. Het is een andere als de vorige en ik geloof wel een goede. Ik had een heleboel dierenartsen en therapeuten gebeld met mijn verhaal en ze was de enige die niet meteen aan euthanasie dacht... Dus dat was al een pluspunt . Ik heb alles met haar overlopen van mogelijke problemen die ik hier ook kon lezen (waarvoor dank allen!) en ik heb het gevoel dat ze toch met mij alle pistes wil afzoeken om te zoeken wat het probleem juist is. Nu hopen dat we het probleem vinden!

[Ems]

Kan dus echt gewoon iets in haar koppie zijn, iets chemisch mis in haar hersenen. Dan kun jij verder weinig doen. Dan zullen toch de medicijnen haar de rust moeten brengen.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

Hopelijk werkt de medicatie en wilt ze ze nemen... Ik moet nog wachten op het voorschrift... Ik hoop volgende week te kunnen starten!

[Ems]

Ik heb dat een keer meegemaakt, bij een poes die voor haar sterilisatie gewoon lief en rustig was en na de operatie opeens veranderde in een onhoudbaar agressief "monster". Dat was in de jaren 80 en er is duidelijk toen iets misgegaan bij de ingreep. Ik heb mezelf lang verweten dat ik haar heb laten steriliseren. Te veel narcose? Of juist te weinig en daardoor veel pijn? In die tijd waren de middelen bij operaties natuurlijk nog veel slechter dan nu. En van nazorg ook.

Ik neem aan dat er bij Flou niet zoiets speelt. Heeft ze misschien een heftig vlooienmiddel gehad of zo?

Ik hoop dat het met Flou beter afloopt dan met mijn Tijger. Succes!

Flou heeft nog geen vlooienmiddel gekregen... Ze heeft dat nog nooit nodig gehad (tot zover ik denk). Dus dat kan het al niet zijn. De dierenarts/therapeut zei dat er een kat was die ook zo’n aanvallen kreeg telkens als het baasje ongesteld was... Het kan dus écht vanalles zijn! Hopelijk werkt en neemt ze de medicatie!
Dank je wel!

[Rik]

Ik zag vanavond dit... Moest gelijk aan jou denken



Leesvoer:
https://www.petmd.com/cat/behavior/caus ... ssion-cats
https://www.petmd.com/cat/conditions/be ... aggression