De eerste 2 dagen haal je haar er niet uit. Ik weet dat het zielig klinkt, maar het is maar voor heel even, en daarna kan ze vol vertrouwen in de mens van haar leven gaan genieten
. Je gaat zodra je maar even tijd hebt voor de bench zitten, met de deur dicht, zachtjes praten en oogjes toe knijpen. Zodra je merkt dat ze gaat genieten van je oogjes knijpen en zachtjes praten doe je het deurtje open. Dit is vaak even ineens heel spannend, en als ze echt achteruit deinst praat je nog even zacht. Als ze weer ontspant steek je je hand uit en legt die vlak voor haar neer terwijl je door gaat met praten. Tik een voetje aan en kijk hoe ze reageert, wat je nu ook doet aai niet haar koppie! Laat zien dat je te vertrouwen bent en niks van haar eist. Onspant ze nadat je haar voetje hebt aangeraakt dan probeer je in de zijkant van het nekje te kroelen. Als zij terug deinst, begin je weer helemaal opnieuw 
(helaas geen geintje). Uiteindelijk zal ze door deze "therapie" steeds relaxter op jouw aanwezigheid reageren. Na 2 a 3 dagen mag ze ook weer afentoe een uurtje door het huis hobbelen. Het kost behoorlijk wat geduld en tijd maar dit is echt de beste manier. Bij kittens afdwingen bereik je niks. Let goed op haar lichaams taal, vind zij iets niet fijn, stop dan ermee. Vind ze iets heel prettig doe dit dan steeds wat langer, maar houd haar ook nieuwsgierig. He die mensen vallen best wel mee! Ik ben nu na bijna 2 weken zo ver met Kathy (nu bijna 8 weken) dat ze al sinds gisteren op de bank springt, en gisteravond zelfs in me nek ging liggen!! Ok na de eerste de beste beweging, vloog ze weg! Maar dat mocht het geluk gevoel niet dempen
. Het geeft enorm veel voldoening om zo veel te bereiken met een verwilderde kitten! Ik wens je heel veel succes en als je vragen hebt mag je ze altijd stellen 
