Ik sta voor een raadsel

[Selena]

ik heb gekeken naar die verdamper en ik vind het echt belachelijk duur. Ik zou graag mijn kat er mee willen helpen maar vind dat dat soort dingen m.n. voor huisdieren zo achterlijk duur zijn. Ze maken misbruik van het feit dat je als consument alles voor je dier over hebt. Het is dus of het dieetvoer (waardoor ik al bezuinig op boodschappen voor mezelf) óf een verdamper en dan kies ik toch voor het dieetvoer...
Als ik nou genoeg geld had gehad dan was het een ander verhaal, dan kocht ik een onbewoond eiland voor mijn katten, vol met muizen en de duurste dieetbrokken, 100 verschillende kattenbakken en zorg ik voor een permanente versprijder van het gezichtsferomoon zodat de hele atmosfeer er van verzadigd is, speciaal op de geur van mijn katten afgestemd en privé diëtisten en dierenartsen die eens per week een kijkje komen nemen of alles ok is...

[pearlsofpassion]

De werking van die verdamper is ook niet bewezen.
Ik heb goede ervaringen met valeriaandruppels. Te kopen in de apotheek, voor een tiental euro's, en ik doe er al 2 jaar mee.

[Dinky]

matatabistokjes zouden ook rustgevend werken (heb er zelf geen ervaring mee), linkje

[Selena]

Ja die stokjes zijn nog wel te doen... ach, ik laat hem nu eerst gewoon lekker slapen. Al dat gerotzooi aan zijn lichaampje en dat panische van mij hebben ook gewoon voor grote stress gezorgd bij hem en het is logisch dat hij nu een terugval heeft en erg op zijn hoede is. Het kan maar zo dat ik hem weer opeens oppak, mee de tram in sleep en hij weer op de pijnbank moet bij de dierenarts waar hij niets van begrijpt. Hij was daar zo bang dat hij er zweet voetjes van gekregen had, hij trilde ook heel erg. Ik ken hem zo helemaal niet. Het moet écht grote indruk hebben gemaakt op hem allemaal en daar moet hij nu van herstellen. Het komt wel goed. Voor de rest hebben ze een rustig leven en hij is verder nooit gestressed. Hij herstelt hier wel van en anders dan ga ik alsnog allerlei hulpmiddelen inschakelen maar wellicht brengt eea hem nog verder in de stress.

[eveline1982]

Hahaha ja ze weten de radeloze diereneigenaren goed een poot uit te draaien. Toen ik Nina (mijn jackrussel) net had, had ze een comleet kale kont. Het zou volgens de da stress kunnen zijn, omdat er veel was verandert bij haar vorige eigenaren en daarna verhuisde ze naar een vreemd huis zonder haar vader waar ze al heel wat jaartjes mee samenleefde. Ik heb werkelijk elk product gekocht wat haar stress zou doen verminderen, omdat ik zag dat ze bang was en niet lekker in haar vel. Uiteindelijk heeft niks geholpen en heeft het zeker een jaar geduurd voor ze zich helemaal thuis voelde! Mijn porto was toen ondertussen van uienleer, als je hem opendeed sprongen de tranen in je ogen . Haar huidproblemen bleken overigens, na jaren dierenarts in en uit, waarschijnlijk door vlooien te komen, eind conclusie, denk zo een 2000 euro aan onderzoek, medische middelen en homeopatische middelen kwijt en een hond die nooit helemaal van haar huidproblemen is afgekomen. Ik heb het opgegeven en smeer haar huid nu in met calendulazalf als ze erg veel last heeft, lijkt het enigste wat enigzins verlicht. Rust en regelmaat zijn heel belangrijk voor een gestrest dier, maar de stokjes die Maaike vertelde en catnip maken wel dat een kat zich heel prettig gaat voelen. Het is niet belachelijk duur en altijd de moeite waard om te proberen. Sterkte verder met hem

[castratenkoor]

Valeriaandruppels koop ik voor 3 euro per flesje.

[Selena]

Jeetje, dát is veel geld. Ja ik zou er ook toe in staat zijn, vanalles proberen en aan het eind van de rit zoveel uitgegeven hebben aan zaken die niet of averechts werken. Nu dus ook met die dierenarts bezoekjes hebben 't beest alleen maar verder in de stress gebracht.
Hij kwam net even boven (beneden is de slaapkamer waar hij op bed ligt) om te eten. Om zijn vertrouwen weer een klein beetje te winnen heb ik zijn lievelingseten gekocht: hart. Sowieso kan hij me dan erg waarderen als hij het krijgt. Ik kreeg inderdaad wat kopjes en knipogen van hem voor en na het hart avontuur en even leek hij weer de oude (dus al zijn trauma's vergeten) maar kort daarop kroop hij weer stilletjes en afwezig in een hoekje en wenste niet aangeraakt te worden. Slapen kan hij niet omdat hij continu alert is. Logisch misschien dat hij dan niet lekker wordt...? Ook kan hij niet tegen de kou. Hij ging op een gegeven moment weer traag en ongelukkig naar de slaapkamer. Vond het zo naar, heb maar een kruikje voor hem gemaakt en toen ik net zachtjes ging kijken lag hij er lekker ontspannen (op zijn zij in foetus houding en kop ondersteboven) tegenaan... ik laat hem nu maar met rust. Hoop dat hij snel opknapt en zal die stokjes misschidn wel kopen als het morgen niet beter gaat...

[Selena]

Ik heb vandaag die matatabistokjes besteld voor mijn mannetje. Ik ben zeer benieuwd of het een beetje gaat werken. Gelukkig komen er steeds kleine stukjes 'Siri' weer terug. Van zombie-kat die de hele dag wazig en apathisch voor zich uit staarde in een hoekje zijn er sinds gisteren weer wat andere gedragingen bij gekomen. Hij heeft gereageerd op zijn naam, duurde wel even maar opeens leek het kwartje bij hem te vallen. Ook met eten lijkt hij opeens alle trauma's te zijn vergeten en zeurt als vanouds. Ook staan zijn ogen dan opeens weer normaal en krijg ik kopjes en mag ik hem aaien. Ik kwam toen op het idee dat hij aanknopingspunten nodig heeft die hem weer herinneren aan hoe hij was en dat het veilig was. (want dat lijkt hij allemaal vergeten te zijn, hij ligt op andere plaatsen, wil door andere uitgang naar buiten om plasje te doen, etc alsof al zijn herinneringen verrdwenen zijn en alles onveilig is geworden). Ik ben dus expres wat oude vertrouwde gewoontes gaan uitvoeren/zeggen. Bijvoorbeeld op een bepaalde manier stoeien, op een bepaalde toon praten, etc. Ik merkte ook dat ik heel voorzichtig met hem was gaan doen en anders tegen hem praatte omdat hij zo schrikachtig en zielig was. Ik bedacht dat dit natuurlijk niet vertrouwd voor hem is en begon tegen hem te praten alsof er niets aan de hand is. Toen ik daarmee begon kon ik ook weer met hem stoeien en wat wilder doen (op leuke manier) terwijl hij eerst al ineen dook van de kleinste aanraking! Gisteren is hij daardoor weer bij me komen liggen en heeft voor het eerst sinds een week echt geslapen. Lekker opgekruld op schoot. Uiteindelijk begon hij zelfs te spinnen (deed hij ook al tijden helemaal niet meer)
Vandaag overdag had hij weer een behoorlijke terugval en heeft apathisch in een hoekje gezeten waar hij niet aangeraakt wenste te worden. Hij reageerde nergens op. Ik heb hem op bed gelegd omdat hij niet kon slapen in de woonkamer. Even later kwam hij boven om te eten. De laatste tijd gaf ik hem uit medelijden continu zijn lievelingseten en hoefte hij niet te zeuren. Normaal zeurt hij wel om eten en gaat er een heel ritueel aan vooraf waarin hij mijn aandacht op de meest achterlijke manieren probeert te trekken. Uiteindelijk sta ik dan op en geef hem te eten. Dit deed ik dus ook al niet meer en vandaag dus wel weer en het hielp! Er kwamen steeds weer kleine stukjes terug van hoe hij was en altijd deed. Heel mooi om te zien. Na het eten kwam hij zelfs weer even bij me om te knuffelen en gewoon bij me zitten bij wat ik aan het doen was. Tussendoor wel weer korte terugvallen van apathie maar ik merk dat de periodes waarin hij weer zichzelf is en het weer weet allemaal langer worden!

Bizar hoor, ik snap echt niet wat er gebeurt is met hem!!

Groetjes van de kattenpsychologe

[Dinky]

Fijn dat het steeds weer een beetje beter gaat
Weer een voorbeeld van hoe belangrijk ook je eigen houding/gedrag is voor een kat

[eveline1982]

Fijn dat het alweer een stuk beter gaat! Ja je zal er wel nooit achter komen waarom hij zich zo heeft gedragen....Nu maar hopen dat het alleen maar positiever word en hij straks weer helemaal de oude is

[eveline1982]

Vroeg me ineens wat af.....Las in je bericht dat je de kat 8 jaar hebt, maar is hij ook 8 of ouder? Het kunnen dan nl ook de verschijnselen van dementie zijn. Er zijn medicijnen voor maar of het werkt en hoe het heet?? geen flauw idee

[Selena]

ja het lijkt er een beetje op alleen is dit zo abrubt ontstaan dat je eerder denkt aan tijdelijk geheugenverlies door een klap op zijn hoofd of trauma. het wordt ook steeds beter en dat is bij dementie ook niet. Hij is ook net pas acht dus lijkt me niet... Het komt wel goed. ik ken hem nu weer een stukje beter...

[eveline1982]

Dat zou inderdaad ook goed mogelijk zijn. Ben zo blij dat mijn katten de tuin niet uitkomen (alles zit hier potdicht) je hebt zoveel gevaren en rare figuren rondlopen, het is tegenwoordig gewoon niet meer veilig. En inderdaad bij dementie word het nooit meer goed alleen maar erger, maak het helaas nu met me jackie mee....

[Selena]

Hoe oud is jou kat dan? Kat van mijn moeder is denk ik een jaar of 16 (maar dat weet ze niet meer) en daar merk je ook aan dat hij vergeetachtig wordt of opeens heel raar gaat doen. Hoe uit dementie zich eigenlijk bij katten?

In het begin, toen ik in een flat woonde heb ik ze binnen gehouden alleen was dat bijna niet te doen. Isa, de poes die blijft uit haar zelf veel binnen en als ze naar buiten gaat dan is haar terretorium 2-dimensionaal en beperkt zich dus tot alleen de tuin (schutting gaat ze niet over). Alleen Siri (waar deze topic over gaat) is een slimme avonturier die soms hele nachten weg blijft en allerlei projecten heeft ver buiten de tuin. In de zomer vangt hij veel muizen die hij halfdood bij Isa afleverd zodat zij het af kan maken (letterlijk en figuurlijk) en gaat zelf verder jagen.
Ik ben met die katten al 7 keer verhuisd en 5 van de 7 keer woonde ik ergens met een tuin waar ze naar buiten konden. Ik laat ze na iedere verhuizing na een dag gelijk naar buiten. Siri is zo slim dat hij weet dat daar waar ik ben, zijn thuis is en niet het huis zelf. hij verkent de omgeving eerst met een kleine straal om het huis en komt tussendoor vaak terug en zo verkent hij steeds grotere gebieden en komt altijd weer terug naar het juiste adres. Ik ben in 4 jaar tijd wel 3 keer verhuisd in dezelfde wijk en hij is nooit teruggelopen naar een vorig huis (al had ik de nieuwe bewoners wel ingelicht dat als er een zwart katje voor de deur staat hij van mij is) en ook is hij in die flat wel eens uit het raam gevallen van 3 hoog en stond toen midden in de nacht kei-hard te janken bij de juiste portiekdeur! Terwijl hij daar nooit eerder naar binnen is gegaan zelf (ze kwamen immers niet buiten) hoe hij dat wist...?

Ik vetrouw hem gewoon heel erg wat dat betreft en gun hem daarom zijn vrijheid. Hij heeft in die 8 jaar wel bewezen dat hij er mee om kan gaan. Tuurlijk zijn er andere gevaren waar hij geen invloed op heeft, maar die zijn er voor mij ook. Het is altijd een risico en ik heb er ook begrip voor als je je kat binnen houdt om die reden. Ik denk dat als ik het aan Siri vraag hij liever een (mogelijk) korter maar spannend en vrij leven heeft dan een langer maar saai en opgesloten leven. Isa maakt het niet uit, die is net zo lief binnen. Het ligt ook aan de kat zelf denk ik.

[eveline1982]

Bij katten heb ik geen flauw idee hoe dat werkt, zelf nog niet mee gemaakt. Met jackie bedoelde ik me jackrussel hahah beetje stom van me . Bij haar ging het langzaam maar nu merk je het steeds duidelijker, ze is al zeker een jaar bezig. Poepen en plassen in huis, ineens doodsbang kijken met een radeloos koppie alsof ze niet meer weet waar ze is, snel sjago, en bijtgraag aan het worden! Ze was al een felle tante maar heeft mij na een jaar training nooit meer gebeten. Nu pakt ze me al als ik alleen naar haar wijs....Als ze me heeft gebeten kruipt ze helemaal in elkaar alsof ik haar helemaal in mekaar zou trappen terwijl ik juist altijd heel kalm blijf bij haar, en haar nooit zal slaan of ooit heb geslagen! Het is echt triest om te zien dat aftakelingsproces .

Je hebt daar helemaal gelijk in hoor, iedereen moet zelf de keuze maken en het ligt ook erg aan de kat. Sommige kan je met alle liefde van wereld niet binnen of in de tuin houden! Mijn oude kater Tommie was bij mijn vader heel erg uithuizig en soms wel 2 dagen weg! Toen hij bij mij kwam wonen is hij na 2 dagen ontsnapt en het duurde ruim 24 uur voor hij terug was, dacht dat ik hem nooit meer zou zien maar hij kwam terug!! Daarna is hij nooit meer zo lang of zo ver weg geweest maar hij moest de tuin uitkunnen, toen ik probeerde hem in de tuin te houden pieste hij alles onder in huis. Vond het doodeng en als hij zich na 2 uur nog niet gemeld had zat ik met een steen in me maag, maar op den duur wen je eraan. Banjer mijn poes wil nooit de tuin uit (is hier ook best een onderneming haha) maar bij mijn oude huis zat ze hooguit in de steeg. Beer gaat het dak van de schuur op maar aangezien hij (gelukkig) een watje is en de katers hem al een paar keer ervan afgemept hebben blijft hij alleen op onze schuur. Van de lente word er wel een net bevestigt zodat hij helemaal er niet meer uit kan en de oudere kittens in de opvang ook lekker in de tuin kunnen spelen