Eosinofiel Granuloom Syndroom

[snorrebaard]

Ik had dat gevoel wel, ze neemt er een uur de tijd voor.Alleen gisteren had ik wel willen komen, maar ze wou eerst afwachten en haar een dampbad geven. Ik denk dat ze het allemaal wat onderschat omdat ze denkt dat het stress is.
Maar ik zie Mieke wel elke dag, ken haar door en door dus weet ik echt wel dat er iets schort.

[nellebel]

inderdaad wat valerie ook zegt. die AB, metacam en ook bisolvon zijn lapmiddeltjes. maar je moet weten waar de bron zit, war het vandaan komt. en als mijn flippie zo rochelt en alles vast zit, verschrikkelijk om te zien hie een benauwde kat eraan toe is. dus laat je inderdaad niet wegsturen met probeer de bisolvon maar, maar dat is geen oplossing (alleen tijdelijk, maar lost het basisprobleem niet op).
Zit de rochel in haar keel / neus of hoor je het in de longen? als ik mijn hoofd op flippies romp leg kan ik horen of de rochel echt in haar longen zit of hoger.

[snorrebaard]

Dag nellebel, pearlsofpassion,manon3 en castratenkoor.

Vanmiddag dus bij de DA geweest. Ze zit nu in een hokje met verwarmende lamp, ze zal zonder verdoving een bloedonderzoek krijgen en een infuus om haar erbovenop te helpen (omdat ze niet meer at). Bij oudere katten is dat geen luxe, die hebben minder reserve dan een jonge. Ook een spuit met vitamines (kalium) gekregen en iets tegen het braken.
Ze heeft ook in haar neusje gekeken met een camera en daar zit inderdaad doorbloeding.
Ze denkt ook niet aan een keelontsteking want dan zouden haar lymfeklieren opgezwollen zijn, en die zijn OK. Ook geen water op de longen: het hartje klinkt heel goed en ook de longen.
Niesziekte, daar heeft ze de symptomen niet van zegt ze, want dan zou alles vol snot zitten, en dat is niet zo. Ik heb het ook van de oude zieke kip verteld maar daar maakte ze precies niet echt iets uit.
Ook geen koorts en haar vacht blinkt mooi gezond.

Maar bij het afnemen van de temperatuur (37,6: geen koorts) zag ze wel bij de ontlasting wat bloed.
Ik heb haar ook getoond dat als ik haar drinken geef met een spuitje, ze zich 'breed' zet, inderdaad, dat is een teken dat er iets in de weg zit of dat het drinken niet goed binnengaat.
Het kan dus ook haar slokdarm zijn die b.v. een tumor heeft. Misschien komt de rochel daarvan, toch zeker de rochel die ze overgeeft als ze een paar hapjes at. De hoest die ze heeft is ook alleen nadat ze iets gegeten heeft of gedronken. De stem komt af en toe wel wat terug, en grollen doet ze zeker goed.

Om 20.00u gaat ze bellen over het bloedonderzoek, ik zit nu te beven nu ik dit neertyp...

=========

Waar ik nog aan dacht later: ik geef haar in de winter vaak grassprietjes van buiten omdat ze met de sneeuw niet buitenkomt. Ze is dan altijd heel erg hevig naar die sprietjes. Nu in de zomer, zoekt ze ze zelf. Maar ik zie haar vaak Japans gras eten van de buurman, wat scherper is. Enkele dagen geleden gaf ze die over en het speeksel zag rozig. Is haar slokdarm daar door beschadigd, of gaf ik haar te veel (gewoon) gras in de winter?

[castratenkoor]

Kan me voorstellen dat je zit te beven. Het is nogal wat.
Met 37,6 heeft ze dus ondertemperatuur, ze hoort 38,5 ongeveer te hebben.
Ik duim dat het meevalt en dat ze haar kunnen genezen.

[snorrebaard]

Dank je castratenkoor, ik hoop het ook.
Ondertemperatuur: dan had ze dat vorig bezoek ook al. Ja ze beefde zelf inderdaad ook wel. En gisteren zat ze met dat regenweer in het bos tot 20.00u, ik ben haar moeten gaan zoeken. Daar zal ze ook wat door onderkoeld geworden zijn. Maar 's nachts wel warm bij mij op bed.
En deze voormiddag weer overal in hoekjes kruipen om mij te ontwijken, ze is bang dat ik met haar naar de DA ga of haar in het dampbad zet.

[Anne]

Heel veel sterkte en beterschap!! Jouw verhaal over dat gras eten doet me denken aan een verhaal wat de da me vertelde. Hun hadden ook eens een kat gehad die steeds maar probeerde over te geven en toen bleek, na een week, er een grassprietje vast te zitten in het keeltje.
Ondertussen was de poes al tot bloedens toe aan het niezen en kokhalsen om maar proberen het grassprietje er uit te krijgen!! Toen is onder een roesje het grassprietje uit de keel van de poes verwijderd.

Wat me opvalt in dit verhaal, jouw da had het over een allergie, heeft ze ook gezegd waarvoor?
Want als er echt allergie in het spel is kan dat best wel voor benauwdheid zorgen en niezen
en rochelen e.d.
Misschien zou je met je da kunnen bespreken of het een optie is om de kat tijdelijk over te zetten op rc hypoallergenic.
Tevens zou ik echt telizen gaan proberen, dat helpt heel goed tegen stress.

Hopelijk heb je je meid gauw weer thuis, ik duim voor jullie

[snorrebaard]

Dank je Anne. De steun die je hier krijgt is toch enorm en dat apprecieer ik ten zeerste.
Wel in dat geval hoop ik dat het een grassprietje is, maar ze sukkelt nu al zo lang, en wat zijn al die andere symptomen... het is heel ingewikkeld zo lijkt me. Ik ga het straks zeker zeggen aan de DA.

Ja, allergie voor wat, dat is het moeilijkste zegt ze, om dit na te gaan.

Ik hoop ook dat ik ze zo gauw mogelijk thuis heb, en liefst gezond, het huis is nu zo leeg en kil. Ik wil daar niet zijn.

[snorrebaard]

Update: de DA heeft net gebeld maar heeft nog geen resultaten van het labo. Haar toestand is nog hetzelfde. Ze eet nog niet. Ze ligt wel rustig met haar pootjes naar voren, zoals een sfinx. Dat stelt me wel wat gerust, zodat ze toch niet te gestresseerd is.
De DA heeft wel eten aan haar mondje gesmeerd en dat heeft ze mooi opgelikt.
Ze zegt dat ze wel grolt maar dat ze het steeds weer laat doen, dat het een brave poes is.
Ze heeft ze nog niet zien hoesten of niezen, maar hoesten doet ze alleen na het eten of drinken (en aangezien ze nog niet zelf eet, kan dat dus niet).
Ze moet dus nog blijven, en als ze morgen nog niet eet, zal ze eten via haar neusje in de slokdarm krijgen.
Ik heb het gezegd van het grasje, het kan nooit kwaad dat ze zoveel mogelijk info heeft.
Ik heb ook gevraagd of ze die wondjes op haar pootjes, ook inwendig kan krijgen. Dat kan inderdaad ook, zegt ze.
Ze heeft al verschillende specialisten om raad gevraagd maar die vinden ook niet meteen iets.
Ik heb wel het gevoel dat ze goed bezig is, en dat ze in goede handen is. Toch beter dan hier thuis bij mij, het gaf me een heel machteloos gevoel.
Ik hoop dat ik wat gerust kan slapen en zal de hele nacht aan haar denken in haar hokje als een sfinx... slaap goed liefje, ik mis je, slaap maar terwijl het infuus je aansterkt zodat je gauw beter wordt.

[pearlsofpassion]

Gaan ze haar aan het infuus leggen of via een sonde voeren?
Want die sonde zou ik niet laten doen (doe ik nou weer moeilijk??)
Slokdarmen van katten zijn namelijk heel erg gevoelig en als ze enkel hoest als ze net gegeten heeft is dat voor mij toch een aanwijzing dat het daar fout kan zitten. Dan nog eens met een slangetje proberen langsgaan op een al heel kwetsbare plek, lijkt me niet zo verstandig.

Zouden die pootjes niet los staan van haar hoesten? Of denken ze dat het gerelateerd is?
Hopelijk geraken ze er snel uit en komt het bloedonderzoek snel binnen.
Ik duim dat het te verhelpen valt.

[nellebel]

mijn flippie had dat ook met dat grasspriejte. ze stikte er bijna in. gelukkig kwam het er meteen uit, maar sindsdien geen gras meer. (vorige week nog eengeboden aangezien ik nog een bbakje had staan met zaadjes, maar mw wil het zelfs niet meer)
kunnen ze niet beter eerst met een cameraatje kijken of er niks in de slokdarm zit? lijkt me vrij pijnlijk als er iets zit en er wordt een sonde door geduwd. (of echo of foto)
hoop echt dat het allemaal goedkomt. het kan natuurlijk een opeenstapeling worden van kalchten, en dat alles weer bijtrekt zodra de oorzaak is gevonden. als het pijn doet met eten zal ze er ook mee stoppen en kom je in een stroomversnelling van problemen. dus hopelijk snel antwoord. sterkte ermee.

[snorrebaard]

Dat is een goede opmerking Pearlsofpassion, die hoest is een alarm of verweermiddel dat de slokdarm dat niet wil, dus moet je dat niet via een andere weg, de neus, forceren.
Ik heb een fotoboek over die ziekte van de pootjes gezien en er waren er ook bij met van die vlekken op het verhemelte. Daarom vroeg ik of dat ook verder inwendig kon voorkomen.
Ik heb net telefoon gehad, ik zal dat bij het volgende gesprek, indien ze die sonde overweegt, zeker opmerken.
Maar gelukkig is het nog niet zo ver, ze begint al te ruiken aan haar eten en lichtjes te spinnen.
Ook haar bloeduitslag is binnen. Alles is pico bello: nieren, lever, schildklier. Alleen wat uitdroging, waarbij ze het infuus nu heeft aangepast voor meer vocht.
Nu zal ze dus verder op de keel en slokdarm concentreren om te zien wat daar zit. Ik dacht dat ze zei dat er verdoving nodig was om dieper in de keel te kunnen kijken, dus daar zal ze waarschijnlijk nog voor bellen.
Ik was heel blij met het nieuws, ook al is het niet opgelost, maar toch al positief dat het bloed goed is.

Ik heb ook opgemerkt dat ik in 2007 een oude kater heb opgevangen die ook van die natte pootjes had. Ik ving hem op in de garage, hij en Mieke hebben elkaar nooit aangeraakt, ik heb ze altijd gescheiden gehouden. (Mieke via raam naar buiten omdat kater aan de deur etc., maar perfect kan je niet alles uitsluiten want zij passeerde ook over het terras waar hij had gelegen b.v.) Ze zegt dat het niet besmettelijk is, hoogstens dat er een gemeenschappelijke factor is waardoor ze het allebei krijgen.

Dit is echt een goed forum nellebel, jullie hebben duidelijk ervaring met die toestanden.

groetjes
sabine

[Anne]

Heel veel sterkte nogmaals. Hopelijk weet de da gauw meer en heb je haar gauw weer terug in huis.

[snorrebaard]

Goed nieuws zegt de DA! Mieke heeft gegeten, eerst een half bordje patee en dan een bordje met korreltjes! De DA wist al niet meer wat er in het bordje stond: was het nu water, nee het bordje met korreltjes was volledig leeg!
Morgen mag ze waarschijnlijk naar huis. De oorzaak weet de DA niet echt, ze kan niet diep genoeg in de keel kijken zegt ze. Waarschijnlijk een letsel aan de slokdarm, maar geen obstakel, anders zou het eten er niet doorgaan.
Dus moet ze het met medicatie oplossen. Kleine doses cortisone en ook wel antibiotica...

Ik had wel liever gehad dat er een echt concrete oorzaak was, een beentje of sprietje dat kon worden verwijderd waarna de slokdarm of keel kon genezen. Maar nu is het nog afwachten...
En ik ga morgen ook nog eens vragen waarom haar neusje nu doorbloed was.

In ieder geval had het slechter kunnen aflopen: tumor, virus, of iets anders terminaal. En daar ben ik al heel blij om! Ik dacht dat ik haar niet meer levend ging terugzien...

[Anne]

Ik kan mij heel goed voorstellen dat je opgelucht en blij bent dat je lieverd morgen weer lekker naar huis mag, maar ik vind het wel jammer dat je da dit met medicatie wil gaan oplossen en verder onderzoek niet heeft gedaan.
Ik hoop heel hard voor je dat haar klachten niet meer terug komen anders blijf je bezig met je zorgen te maken en naar de da te gaan.

[snorrebaard]

Zeer juist Anne, dat gevoel heb ik ook. Waarom is het bij dierenartsen niet zo, net als bij artsen, dat je wordt doorverwezen naar een specialist als de dierenarts de middelen niet heeft om verder te onderzoeken? Nu moet men al naar een andere gaan, met niet eens de zekerheid dat die het wel kan.
Hoedanook ben ik wel tevreden, ze heeft heel goed voor mijn lieverd gezorgd en haar weer aan het eten gezet. Zij heeft haar leven gered; als ik het had geprobeerd, had ik haar nu niet meer...
En hopelijk genezen de wondjes door de behandeling.

Vanmiddag haar gaan ophalen: toen ik binnenkwam zat ze al in haar transportbakje maar grolde en reageerde niet op me. Maar na een kwartier, toen ik haar nogmaals aansprak, veranderde haar grol gelijkmatig in een miauw, en ronken dat ze deed, en kopjes geven! Ze had me eerst niet herkend; ze was zo blij dat ik er was. Ook thuisgekomen was ze tegen elke tafel- en stoelpoot kopjes aan het geven. En eten dat ze deed! Ze heeft wel nog 1 keer haar mond opengesperd tijdens het eten, maar ze kon goed schrokken.
Ja, voor zo'n dier is zo'n verblijf natuurlijk de hel: ze belanden in een gevangenis waar allerlei testen worden gedaan en weten niet of ze ooit nog naar huis zullen gaan.

Ik vind haar wel wat raar, haar mondje staat precies een klein beetje open en haar hoofdje beweegt niet vloeiend maar in schokjes. Zal de medicatie zijn, maar ondertussen is het al wat beter, ze heeft ook een klein wandelingetje in de tuin gemaakt (uiteraard onder mijn waakzaam oog).