Nou inderdaad is de vergelijking die je met kinderen en katten maakt een verkeerde, hoor.
Het is meer dat je je kat beter begint te lezen en aan z´n houding ziet wat hij van plan is.
En zodoende kun je eerder aangeven dat het gene wat hij van plan is toch eigenlijk geen goed idee is.
Dat kon ik ZO goed zien toen we een echo van Moos z´n hart maakte.
Z´n hartje ging ineens sneller. Oh, zei de DA. Hij heeft een ideetje hoe hij van die tafel af kan komen. Dus ben ik hem even lekker gaan kroelen en tegen hem gezegd dat ie toch wel een hele mooie en slimme kater is. En gelijk ging z´n hartje een stuk rustiger en had de assistente haar handen niet meer nodig om hem tegen te houden.
Moos had namelijk geen rede meer om weg te willen, hij had z´n kroeltje en lieve woordjes van mij waar hij naar op zoek was.
Om maar even aan te geven dat een kat van te voren al een plan heeft voordat hij wat doet.
Hij heeft al bedacht hoe hij het eten van je bord gaat pikken.
En door z´n houding te leren lezen kun je hem al eerder van het plan afzetten voordat hij het doet.
De `honger` van een asiel kat verdwijnt wanneer hij merkt dat hij er niet meer om hoeft te vragen en weet dat hij echt genoeg krijgt.
Dat heeft bij Teun een half jaar geduurd.
Maar elke kat is anders
