Honger

[Boomer]

heel veel sterkte, ik hoop dat de meds aan gaan slaan !

[Koolmees]

We zijn bijna een half jaar verder en het leek een tijd goed te gaan, maar in december ben ik toch maar weer naar de arts gegaan, want Binkie dronk erg veel, plaste erg veel en was vrij lusteloos. Toen bleek, dat zijn nierwaarde heel erg achteruit was gegaan. Het normale getal is 57, maximaal 141 en Binkie had 331. Dus de carbimazol moet worden afgebouwd en hij heeft Fortekor gekregen. Wij gaan over twee maanden verhuizen, maar de dierenarts vertelde mij, dat als de Fortekor niet aanslaat, Binkie dat niet meer mee zal maken. Gezien zijn leeftijd heb ik mij daar ook wel bij neergelegd en ik geef hem nu alles wat hij vraagt. En dat is veel, het gaat de hele dag door. Constant vragen om eten, het dan niet lusten en dan geef je wat anders en dat neemt die wel (en dat dan ook weer omgekeerd), dan weer op het aanrecht springen om te drinken, het gaat maar door. Geeft niets, maar wat is nou mijn vraag? Wanneer gaat Binkie zo lijden, dat het niet "dierwaardig" meer is? Kan ik dat zien of is dat nu al zo? Hij verstopt zich niet, sterker: hij komt steeds maar bij me liggen, maar is wel erg lusteloos. Af en toe voel ik zijn hart tekeer gaan en af en toe jankt die wat, maar dat doet die meestal om aandacht te vragen omdat ik dan de kraan open moet zetten. Hoe kan ik nu herkennen, dat het beter is om Binkie in te laten slapen? Liever doe ik dat zelfs helemaal niet, maar het moet geen lijdensweg worden. Wie kan mij op weg helpen?

[Sandra W]

Ik heb één keer gezien dat mensen het te lang met hun nierkatje volhielden en daar was niet veel meer van over: broodmager, vervilte vacht, lusteloos, at niet meer. Hij lag alleen nog maar in zijn kattenbak omdat hij de kracht niet had om er uit te komen of hij verstopt zich en hij kon nauwelijk nog lopen. Toen pas lieten ze hem inslapen en dat is volgens mij echt veel te laat.

Kijk dus gewoon iedere dag weer opnieuw zo objectief mogelijk naar zijn lichamelijke en psychische welzijn en besluit als het moment daar is, natuurlijk in overleg met de dierenarts, of je jezelf een plezier doet of je kat door hem door te laten leven.

Het is door deze enorme waarde wel duidelijk dat hij niet ontzettend lang meer te leven heeft, maar het is lastig voor ons om te bepalen wanneer het genoeg is, dat is jouw ontzettend zware taak. Ik wens je heel veel sterkte daarmee!

groeten,
Sandra

[rieneke]

het is gewoon moeilijk, omdat een nierpatientje geen pijn heeft.
wel zijn ze op een gegeven moment constant kotsmisselijk, en barsten ze van de koppijn.
ik denk dat het een goede indicatie is als je katje echt niet meer wil eten.
hopelijk doet de fortekor nog wat, sterkte!

[Koolmees]

Hoe is koppijn te constateren?

De vacht is niet rafelig en z'n ogen staan regelmatig heel helder. Hij verstopt zich niet, maar zodra ik op de bank ga zitten, komt die op me kruipen. Wat mij wel erg opvalt is, dat die nauwelijks nog naar z'n naam luistert en dat is altijd anders geweest. Het lijkt net of die wat afstandelijker is geworden. Verder eet en drinkt die veel. Eten gaat wel steeds met kleine beetjes, maar sinds ik de carbimazol aan het afbouwen ben, begint die wel weer af en toe te spugen, misselijkheid dus inderdaad. Hij is sterk vermagerd, de ribben zijn zeer goed te voelen. Het is dan ook niet gek, dat die het vaak koud heeft en tegen de kachel aan gaat liggen, iets dat hij ook nooit heeft gedaan. Dat weerhield hem er niet van regelmatig - ook bij min 5 graden - mee naar buiten te lopen (het is een binnenkat) om vervolgens wel weer heel snel naar binnen te gaan. Hij kan nog uit zichzelf op het aanrecht springen, komt af en toe nog even naar boven (vroeger lag die vrijwel uitsluitend boven), maar het spelen of rennen is er niet meer bij.

Het is dus duidelijk, dat het heel moeilijk is om te beslissen wanneer het leven lijden is geworden. Ik heb inderdaad niet het idee, dat die pijn heeft en dat maakt het zo moeilijk.

[Sandra W]

Dit klinkt mij helaas als een spoedig naderend einde, maar wat zegt je dierenarts ervan?

groeten,
Sandra

[rieneke]

koppijn is niet echt te constateren bij een kat.
maar omdat menselijke nierpatienten hierover klagen, mag je ervan uitgaan dat een kat hier ook last van heeft.
ik heb ooit zelf eens veel te lang doorgesukkeld met een nierkatje.
daar heb ik nog steeds spijt van, maar ik heb er wel een les door geleerd.
hou het welzijn van je beestje goed in de gaten!

[Koolmees]

Dit klinkt mij helaas als een spoedig naderend einde, maar wat zegt je dierenarts ervan?

groeten,
Sandra

Mijn dierenarts heeft dus geadviseerd de carbimazol af te bouwen en te starten met Fortekor. Hij vertelde mij, dat alles, dat die eet goed is, zelfs als het eigenlijk "slecht" eten is. Dus dieetvoedsel hoeft niet echt, áls die maar eet. Hij vertelde mij, dat Binkie in de fase is, die hij zijn eigen eiwitten aan het opeten is en dus veel moet eten. Eerlijk gezegd denk ik, dat de dierenarts meer weet dan hij mij vertelde, want de halfjaarlijkse wormenkuur vond hij niet nodig. Ik vraag mij dus af of ik Binkie nog moet belasten met een gang naar de dierenarts.

[Sandra W]

Misschien is het dan een goed idee om de dierenarts eens langs te laten komen of e.e.a. uitgebreid telefonisch te bespreken, want ik vrees dat doodgaan op de natuurlijke wijze nog wel even zal duren en dan kom je inderdaad wel in een lijdensweg terecht. Je zal dus hoe dan ook nog eenmaal met hem naar de dierenarts moeten gaan om hem in te laten slapen...

Wat de dierenarts verder vertelt is helemaal waar en ook heel gewoon in deze situatie, want hele zieke dieren worden niet meer belast met enten, ontwormen e.d. en mogen ook gewoon eten wat ze lekker vinden.

groeten,
Sandra

[Muizenis]

Op 15 maart 1993 overleed een van mijn eerste katten aan een combinatie van latent aanwezige niesziekte en nierfalen. Hij was een stoere kater die uit het asiel kwam. Hij verbleef echter op een ander adres omdat hij niesziekte had. Wanda, zijn verzorgster, was compleet verbaasd dat Dubu (=swahili voor beer) gelijk bij mij op schoot kroop, zijn kop onder mijn kin duwde en met een poot aan iedere kant van mijn nek begon te melken! Het begin van een liefde die maar een kleine vier jaar mocht duren. Mijn dierenarts van toen kende de kat omdat hij verbonden was aan het asiel en wist dat het een zorgenkindje was. We zijn vaak bij hem geweest... op het laatst kreeg mijn kat zogeheten astronautenvoer. Vloeibaar en met enorm veel calorieën! Het weekeind voor zijn overlijden zat ik twee keer per dag bij de DA waar hij een infuus kreeg. Ook op maandag nog en het leek weer wat beter te gaan. Ik moest steeds zijn temperatuur opmeten en ineens zat er bijna zwarte ontlasting aan de thermometer... bloed. Toen wist ik genoeg. Ik heb geprobeerd om Dr. Lewin te bereiken maar die had geen avonddienst. Om 22.43 uur stopte zijn hart nadat hij van een andere, onbekende, dierenarts het verlossende spuitje kreeg... De dag erna ben ik naar Dr. Lewin gegaan en moest ik vertellen dat het einde was gekomen. Hij kende Dubu zó goed en al zó lang... We hebben er alles aan gedaan maar hij was niet meer te redden. Door het probleem van de nieren kreeg de niesziekte weer een kans en daardoor kon zijn lijfje het nierprobleem niet aan. Ik ben tot het uiterste gegaan om mijn kat te redden maar toen er geen redding meer was heb ik de behandeling gestaakt. En eerlijk gezegd... ik zou het weer precies zo doen. Toen het zover was viel de beslissing om hem het spuitje te geven me niet moeilijk. Maar, zoveel jaar na dato mis ik die stoere kater met zijn enorme dikke kop die in zijn even zo dikke nek doorliep nog steeds!

Doe wat je kunt! Ga tot het uiterste! Maar verlies nooit het welzijn en kwaliteit van Binkies leven uit het oog. Sterkte en wijsheid!

Groet, Pauline

[Koolmees]

Inmiddels is de carbimazol iets verhoogd, van een halve per dag naar driekwart per dag. Honger heeft die nog steeds, maar ik denk, dat er toch ook een hoop baldadigheid is. Hij kwam net boven met een karbonade, die op het aanrecht lag, maar hij eet 'm niet op. Drinken uit z'n bak doet die niet, het moet uit de kraan. Maar als ik een pan in de gootsteen zet, dan drinkt die daar wel uit. Als het maar ongebruikelijk is. Verder heeft die het koud en zit veel tegen de kachel aan, maar ik geloof niet, dat hij lijdt op dit moment. Komt ook nog steeds aanlopen als ik thuiskom. Hij stinkt de laatste dagen echter wel verschrikkelijk uit z'n bekkie, echt een verschrikkelijke lucht, die je nog ruikt als je al vijf minuten ergens anders bent. Kan dat ook met nierfalen te maken hebben?

[Sandra W]

Ja die stank hoort er inderdaad bij, want bij het nierfalen hoort ook tandvleesontsteking. Hij zal het nu ontzettend moeilijk vinden om brokjes te eten, dus geef hem maar lekker blikvoer zo in z'n laatste levensfase.

groeten,
Sandra

[Koolmees]

Brokjes nam die de laatste maanden nauwelijks nog. Het is nu alleen maar mousse en hij begint nog steeds te rennen als ik vis voor hem kook. Is een tandvleesontsteking nog behandelbaar of nu niet meer gewenst?

[rieneke]

het zou goed tandvleesontsteking kunnen zijn, maar ruikt de adem misschien heel sterk naar aceton?
dat zie je vaak bij nierkatjes in het laatste stadium, je ruikt dan de afvalstoffen die ze niet meer kwijt kunnen.

[Koolmees]

het zou goed tandvleesontsteking kunnen zijn, maar ruikt de adem misschien heel sterk naar aceton?
dat zie je vaak bij nierkatjes in het laatste stadium, je ruikt dan de afvalstoffen die ze niet meer kwijt kunnen.

Het is geen aceton. Op het moment, dat jouw bericht binnenkomt, springt die net op schoot. Ik laat het toe, maar leuk is het niet, het is echt een verrottingslucht.