Pluisje, verhoogde nierwaardes

[puksji]

Ik ben inderdaad bont en blauw, en de rillingen lopen over mijn rug als ik er over nadenk hoe ik gevallen ben.
Gelukkig ben ik al een stuk handiger met mijn hand, en het voeren ging ook redelijk.
Maar GING dus, want met Simba gaat het ineens fout. Gisteren vochtinfuus gegeven wat heel goed ging. Ze is daarna lekker buiten geweest.
Vandaag ging het voeren heel slecht, ze wilde het gewoon niet doorslikken. Met pijn en moeite heb ik er tot nu toe 45 gram in gekregen. Maar ze is sloom en slap. En ik heb het idee dat ze niet plast!
Ik ben bang dat het mis is met haar.

[puksji]

Ze heeft gelukkig geplast.

[pearlsofpassion]

Sterkte met Simba.

Ik hoop dat ze zich morgen beter voelt.

[MarjanR]

Oe bah, wat kun je daarvan stressen he?
Misschien had ze gewoon even zo'n dag, zo'n dag dat je nergens zin in hebt.
Hebben wij ook wel eens.
Hoe is het nu met Simba?

[puksji]

Helaas is het duidelijk echt niet goed meer. Ik krijg er niets meer in. Ze is nu buiten en geniet daar gelukkig wel van. Ikheb besloten om te stoppen met het voeren. Het enige wat ze nog wil is de saus van gewoon voer en dat probeer ik haar zoveel mogelijk aan te bieden.
Hopeloos is dit, ik kan alleen nog maar janken.

[MarjanR]

Hey, verdikkie Inge

[pearlsofpassion]

Sterkte!

Zou je toch niet 's ochtends 1 keer proberen of ze niet wil spuitjeseten? Gewoon even proberen, wie weet is het toch van voorbijgaande aard en wil ze binnenkort toch terug eten.
Ik wil je geen valse hoop geven, en ik weet ook niet hoe dat werkt bij nierkatten, maar je kan toch niet zomaar opgeven? Je weet nooit dat ze bijdraait...

Toch sterkte, ik weet dat het er niet mooi uit ziet...
Probeer nog zoveel mogelijk van haar te genieten!

[MarjanR]

Oei, Valerie. Ik denk dat er geen sprake is van "zomaar opgeven"
(ik weet dat je het goed en lief bedoeld )

[puksji]

Vanmorgenvroeg was ze heel slecht. Ze wilde water drinken uit de kraan, maar deed dat maar even en ging toen voor zich uit zitten staren. dat doet ze de laatste dagen steeds.
Maar een paar uur later kwam ze ineens naar beneden en snuffelde aan de eetbakjes, maar vond er niets lekkers bij zitten. Omdat ik dacht dat ze nu wel trek had, heb ik een zakje voer open gemaakt. daarvan heeft ze de saus afgelikt en zelfs een paar brokjes van gegeten. Daarna wilde ze naar buiten. Buiten heb ik een spuitje voer gegeven, maar ze duwde alles er steeds weer uit. Ik heb met pijn en moeite 5 gram er in gekregen. Onder het voeren leek ze zelfs in slaap te vallen.
Ik wil het wel blijven proberen, maar het geeft me een rotgevoel om haar te kwellen als dit echt haar laatste daagjes zijn. Ze moet zonder stress sterven en niet tot het laatst toe gepest worden. Ik bedoel, mijn laatste aanrakingen met haar moeten haar plezieren en niet dat ze me wil mijden.

[Adriana]

Inge: ik vind het heel wijs van je om er zo mee om te gaan en verstandig en dat moet je ook vreselijk zwaar vallen. gelukkig wil Simba graag buiten zijn, maar als er zo drastisch voer en water wordt geweigerd, dan is dat een slecht teken. op een moment geven ze het echt op en ook dan hebben ze hun lieve baasje nodig om hen bij te staan. het wordt of is eigenlijk al een moeilijke tijd en ik wens je veel sterkte.

[MarjanR]

Ja, gut. Van mij ook sterkte natuurlijk.
En ik vind ook dat dit wijs is, Inge.
Ik zou het niet anders doen.

[pearlsofpassion]

Oei, Valerie. Ik denk dat er geen sprake is van "zomaar opgeven"

Oh nee, zo bedoelde ik dat ook helemaal niet.
Sorry!
Nee, ik bedoelde gewoon, misschien nog even proberen, je weet nooit. Ipv te stoppen proberen.
Maar ik ben het er ook volledig mee eens dat je haar er niet moet mee kwellen tot het eind.
Ik dacht gewoon: haar elke ochtend nog eens de kans geven....

Jij kent je kat het beste, en als jij het gevoel hebt dat ze niet meer bijdraait, dan zal dat wel zo zijn.
Veel sterkte!

[Cerna]

Inge, wat een akelig bericht. Het zat er enigszins aan te komen na je ervaringen de afgelopen weken en Simba is al redelijk bejaard, maar toch schrik ik. Vooral omdat je al vaker aangaf dat het minder ging en dan krabbelde ze toch weer op.

Het enige wat ik nog kan verzinnen, is het geven van wat extra onderhuids infuus. Misschien dat je haar daar weer mee aan het eten kunt krijgen? Dit werkte goed bij Noa begin maart, maar Noa is nog jong en heeft zoveel meer bij te zetten.

Dit is zo'n verdrietige tijd. En ik wens je heel veel sterkte bij welke beslissing dan ook die je gaat nemen. Ik hoop voor Simba dat ze nog een paar daagjes mag genieten van het mooie weer.

[puksji]

Dank jullie voor de lieve woorden. We weten denk ik allemaal wel met ons eigen dier wanneer het genoeg is, juist omdat je het dier zo goed kent. Simba gaf al een poosje flink verzet bij het spuitjesvoeren, ze haalde zelfs naar me uit, wat ze bij mij anders nooit zou doen. Dit vind ik al iets waar ze duidelijk mee aangeeft dat ik iets doe wat ze echt niet (meer) wil. Vochtinfuus zou ik natuurlijk nog kunnen doe, maar ik vind niet dat de keren dat ze dit gehad heeft er van opknapte, juist eerder het tegendeel. het kan natuurlijk ook zijn dat ze de laatste weken steeds slechter werd. Dat is ook het voordeel van hier schrijven, want ik kan het in mijn eigen berichten ook precies terug lezen.
Wat mij betreft is er ook een grens bereikt als ik behalve het spuitjevoeren, wat ik nu al onafgebroken 3,5 maand doe omdat er anders echt niets in gaat, ook iedere dag vocht zou moeten geven.
Was ze nog heel jong en in redelijke conditie, dan zou ik meer doen. Maar dit bijna 16jarige lichaampje is duidelijk helemaal op. En nu haar zieltje ook denk ik, want haar oogjes stralen een enorme vermoeidheid uit. Voor mezelf en voor haar denk ik dat ik dit het beste zo doe. Als ze wil eten dan kan dat, want het staat er, maar ze doet het niet. Het kan toch zo zijn dat ze zichzelf op deze manier aan het losmaken is van het aardse bestaan? Oude mensen gaan vaak ook zo, ze liggen op bed en willen niet meer eten, maar ze liggen rustig te wachten en ondertussen te mijmeren over alle fijne dingen die ze in hun leven hebben meegemaakt. Dan proppen we er tegen hun wil toch ook geen eten meer in?
Door haar toch te dwingen om te eten, denk ik dat ik dit meer voor mijzelf doe dan voor haar, en dat is niet eerlijk.
Ze mag nog genieten van de zon zolang ze wil en kan. Gelukkig ben ik nu iedere dag de hele dag thuis.

Ik weet dat dit wijze woorden zijn van mezelf, maar ik ben verscheurd, en zie het verder ook echt even niet meer zitten. Dit is een diep dal in mijn leven. En dan zijn er mensen die dat niet begrijpen dat je dit om 'een' kat hebt. Maar dit is niet zomaar een kat, het is Simba, mijn grote witte vriendin, de princes hier in huis, hare majesteit zelfs!

[MarjanR]

Ja, hare majesteit is het.
Daar kan niemand over oordelen, maar wij hier weten wel beter.
Geniet van je grote vriendin, Inge