6-jarige poes bij kater en kattin van 1,5 jaar

[Cari]

Het wisselen van mandjes lukt niet, Nanou heeft er geen erg in om op de dekentjes en mandjes van Filou en Missy te liggen, maar omgekeerd doen ze het niet..

Nanou is de baas in huis en dat weet ze. Ze heeft maling aan die twee en eigent zich alles toe. Filou en Missy liggen liever ergens waar het niet ruikt naar "de vijand".

[Euforia]

Bedankt castratenkoor, het tuigje zal ik inderdaad achterwege laten dan.

Het is wel goed dat je engelen-geduld hebt...

Eigenlijk heb ik totaal geen engelen-geduld Maar het moet wel. Eigenlijk mag ik al blij zijn met het beetje proces dat we nu al bereikt hebben zoals het eten aan de deur.
Ik heb het vaak moeilijk om mijn enthousiasme te temperen. Surtout ook dat Nanou constant aan haar deur zit te miauwen wanneer wij thuis zijn. Ik probeer om regelmatig bij haar te zitten, soms met m'n ipad zodat ik toch wat tv kan kijken wanneer zij ligt te slapen.
Gisteren heeft ze bijvoorbeeld een hele tijd bij ons in de zetel liggen slapen, ze kwam toen op me liggen, trappelen met haar pootjes, spinnen voor zot...
Ze is echt superlief en het feit dat ze dan zo reageert tegen de andere katten is moeilijk.
Ik weet dat ik zeker 6 maand zal moeten rekenen, maar uiteraard hoop ik op minder..

[Euforia]

Ik vind het eerlijk gezegd wel zorgelijk zoals Nanou reageert tegen het raam, met slingerende staart en heftige ademhaling. Ik vrees dat je daar een flink dominante dame hebt. Volwassen dames-poezen koppelen is het moeilijkst wat er is op kattengebied.

Dit klinkt niet goed

[Cari]

Zorgelijk is best een understatement, ze zou Missy met een open deur onmiddellijk aanvliegen.
Nee, dat half jaar zou ik rustig van uit gaan en dan is het nóg de vraag... .

[Euforia]

Jullie berichten geven me een heel slecht gevoel.. Net toen ik dacht dat er een positieve vordering was... Mag ik jullie eerlijke mening? Denken jullie dat ik de poezen gewoon zinloos stress en spanning bezorg? Heeft het wel zin om hier tijd en energie in te stoppen om dan uiteindelijk teleurgesteld voor Nanou een andere plaats te moeten zoeken omdat het niet lukt ?

[Cari]

Als ik heel eerlijk ben, denk ik dat het voor iedereen beter is als Nanou een thuis vindt waar ze enig dier is. Ze houdt van mensen en heeft nooit geleerd te delen met andere dieren of sociaal te zijn. Ze is een prinses en wenst zo behandeld te worden.

[Nikki2309]

Kan haar gedrag nog rustiger worden als de hormonen uit haar lijf zijn? Dat ze dan wel andere katten accepteert of is dit echt kwestie van persoonlijkheid van haar?

[Rik]

Mmmm... Ik denk dat dit heel moeilijk in te schatten is. Het kan enthousiasme zijn wat snel afneemt als ze eenmaal dichterbij is (dat hoop ik eigenlijk heel erg) maar als het inderdaad een teken van echt dominant gedrag is... tsja.... Overigens wil dat natuurlijk niet betekenen dat het dan niet gaat lukken. Het zal dan wel betekenen dat Nanou de dominante zal zijn en het is dan de vraag hoe "leuk" (en eerlijk) dat voor Filou en Missy is. Dat is het vervelende van introducties. Je weet het eigenlijk niet van te voren. Ik (persoonlijk) zou Nanou overigens wel de kans gunnen om uit te zoeken welk gedrag het dus echt is. Alleen kan (en zal) dat wel even de nodige stress opleveren bij Missy. Ik (ook weer persoonlijk) zou over een paar weken, als de hormonen wat gezakt zijn, de sprong gewoon wagen om ze face2face te introduceren (onder supervisie met speeltjes en afleidingsmogelijkheden). Mocht dan echt blijken dat Nanou dominant is (en het niet alleen enthousiasme) dan sta je dus alsnog voor die beslissing. Vandaar dat mij een introductie met Filou alleen misschien beter leek zodat je het beter kon bekijken (in de hoop dat hij zich minder laat intimideren door het gesnuffel van Nanou en haar zou kunnen corrigeren). Maar daar scheen ik de enige in te zijn.

[Euforia]

Ik weet het allemaal eventjes niet zo goed meer. Ik wil uiteraard het beste voor m'n poezen en wil niet dat de ene achteruitgestoken wordt door de andere.
"DE" sprong wil ik pas wagen wanneer ik zeker ben dat Nanou haar hormonen uit haar lijf zijn. Wil daar gerust zelfs nog een maand mee wachten.
Een ander persoon hier uit Vlaanderen heeft cursus kattengedrag gevolgd en vangt al jaren zwerfkatten op, aan haar toonde ik ook het filmpje en volgens haar is er geen agressief gedrag te zien.. Gelet op oren, snorharen,... Zwaaien van de staart zou ook een vorm van enthousiasme kunnen zijn.
Ik zal vanavond nog eens bespreken met m'n vriend. Vooraleer ik Nanou zou herplaatsen wil ik echt zeker zijn dat ik alles, maar dan ook alles geprobeerd heb.. Ik verwacht echt niet dat ze samen in een mandje gaan liggen spinnen, enkel dat ze in een zelfde ruimte kunnen zijn zonder de drang om elkaar te gaan vermoorden bij wijze van spreken..

[Cari]

De hormonen kunnen nog wel invloed hebben, maar ik vrees dat Nanou's verleden + haar karakter meer in de weg staan. Dat Filou Nanou zou kunnen corrigeren, kan je vergeten. Nanou is de dame die 't voor 't zeggen heeft en die gaat niets accepteren dat haar niet zint. Zeker niet van zo'n jong (en bang) stel. Het best mogelijke scenario is volgens mij dat ze elkaar kunnen gaan negeren en ontwijken, zodat er niet gevochten hoeft te worden. Dat ze ooit samen naast je liggen te slapen.... ik heb daar een hard hoof in. Volgens mij zijn Filou en Missy gelukkiger zonder Nanou.
Het gedrag van zwerfkatten onderling is heel anders dan het gedrag dat Nanou laat zien. En daar ligt nou juist het probleem: ze spreekt geen kattentaal. De zwaaiende staart is opwinding/ frustratie/ergernis en bij een poes van 6 jaar die dat gedrag vertoont, is dat geen enthousiasme om eens vriendschappelijk kennis te maken.
Maar als je echt alles wilt proberen: wacht dan nog een paar weken. Ga in de tussentijd ook met Missy aan de andere kant van de hor kroelen en spelen. Geef haar daar maar eens eten terwijl je Nanou niets geeft. Haal Missy aan en probeer Nanou te corrigeren als ze lelijk doet. Probeer maar en kijk wat er gebeurt. En maak veel filmpjes, zodat we kunnen meekijken. Vanuit je foto's en verhalen dacht ik ook dat er kleine stapjes voorwaarts gemaakt werden, maar met je filmpjes heb ik grote twijfels gekregen. Het geluid wat je trouwens ook op het filmpje hoort, is zeker niet vriendschappelijk.

[castratenkoor]

Heel eerlijk gezegd ben ik bang dat het een gebed zonder positief end wordt net als met Stella bij Bloem. Ik denk niet dat Nanou bij een vrouwelijke kat geplaatst zou moeten. Ze zal (vrees ik) elke kans aangrijpen om de poes aan te vliegen. Ze komt er het laatst bij en neemt simpelweg bezit van het huis. Zo ging het met Stella bij Bianca ook.

Garanties dat dit ooit gaat slagen zijn er helaas niet.

[Euforia]

Kan het feit dat het momenteel nog kattentijd is ook een rol hier in spelen?
Nanou heeft voorlopig nog steeds haar hormonen die in haar lijfje rondgieren ..

[castratenkoor]

Ik zeg ook niet dat je al op moet geven. Je vroeg onze eerlijke mening en als je die niet had gevraagd had ik uit mezelf mijn zorgen ook niet neergezet.

Ik denk gewoon dat je reëel moet blijven en dat je in je achterhoofd zou moeten houden, dat dit misschien niet gaat lukken tussen de dames. Geloof me, ik heb in 34 - jaar katten mijn portie onkoppelbare types in wel huis gehad. En het te moeten opgeven was dan groot verdriet.

[Euforia]

Ik ben heel blij dat jullie eerlijk zijn met me. Ik heb heel m'n leven poezen gehad , maar nooit in dergelijke situatie beland. Ik apprecieer ook heel erg de tijd en moeite die jullie telkens nemen om mijn berichten te lezen en te beantwoorden met de nodige advies en raad.

Ik ben geen opgever en wil ook "vechten" om deze situatie leefbaar te houden voor iedereen in dit huis.

Mijn moeder is ook een echt kattenmens. Ik neem graag haar als voorbeeld. In de buurt daar zat enkele maanden een kater die heel de buurt terroriseerde. Hij was letterlijk de schrik van alle katten in de buurt. Mijn moeder had medelijden omdat hij geen echte thuis had, en gaf hem in de winter eten onder een afdak. Anderhalf jaar later ligt deze kater tussen de vier huiskatten. Af en toe vindt er wel een gevecht plaats, maar deze kat heeft een dak boven zijn hoofd in een houdbare situatie.. Ik hoop dat ik dit ook ooit zal kunnen zeggen. Ik hou wel in mijn achterhoofd dat het moeilijk zal zijn en dat het kan mislukken..

[castratenkoor]

Maar dat voorbeeld van je moeder is een kater. Prachtig overigens dat je moeder zich over dat dier heeft ontfermd. Maar dominante volwassen poezen, die zijn echt het allermoeilijkst met succes te koppelen - vooral aan een andere volwassen poes. Zelf heb ik het een keer op moeten geven omdat het niet boterde tussen een poes en een kater.* Dus ook dat kan. Beide dieren volwassen "gered". En ik wilde ze zo graag een warm en liefdevol thuis geven. Helaas, samen in één huis was echt onmogelijk. Dat doet enorm pijn na maandenlange pogingen het alsnog op te moeten geven.

Niet voor niks dat ik nu 7 katers heb.

* de reden dat de kater weg moest was dat mevrouw na een lange werkdag geen zin had om te moeten stofzuigen vanwege de kattenharen