Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Ik ben hier nieuw en op zoek naar mensen die een kat hebben of hebben gehad met het Plaveiselcelcarcinoom aan de neus.
Ik zou graag met jullie in contact willen komen omdat ik wil horen over de keuzes die jullie gemaakt hebben mbt behandelen of niet behandelen en hoe de uitwerking is of is geweest op de kat.
Ik vind dat er onmogelijke keuzes gemaakt moeten worden dus ik zou graag ervaringen willen delen.
Onze kat heeft vermoedelijk plaveiselcarcinoom boven het oog. Er moeten nog meer onderzoeken plaatsvinden, zoals CT scan. De genoemde behandeling (oogverwijdering en oogflap - bij een kat waarvan nog geen jaar geleden al een poot is geamputeerd en een oogoperatie heeft plaatsgevonden maakt me bang en verdrietig tegelijkertijd. Ik lees mee met dit topic.
Wat een verdrietig bericht ook van jouw kant. Jouw katje heeft dus al genoeg pech gehad en dan nu dit. Ik wou dat ik er iets over kon zeggen om je te helpen maar ben inmiddels helemaal ingelezen op de neus variant. Het zijn onmogelijke beslissingen die je moet nemen, konden we elkaar maar verstaan, dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken in zekere zin.
Mijn keuzes:
1) neus chirurgisch laten verwijderen
2) elektro chemotherapie (met een beetje geluk eenmalig)
3) bestralen (5 dagen opname, 2x per dag narcose en bestraling)
Dat laatste is sowieso geen optie voor mij/haar. De rest eigenlijk uiteraard ook niet, maar ben toch weer gaan twijfelen omdat optie 2 nu ineens als optie wordt genoemd, was tot nu toe niet het geval. Ik had alleen optie 1 en 3 en heb een weloverwogen beslissing genomen niet te behandelen. Nu optie 2 er ook is ben ik weer gaan twijfelen, zelfs optie 1 gaat door m’n hoofd (beste prognose heb ik begrepen). Ze is pas 11.5 jaar oud en ik wil ook nu een weloverwogen beslissing nemen alleen zou ik dus dolgraag met lotgenoten in contact willen komen, ik zou echt graag willen weten hoe de katjes reageerden op de verschillende ingrepen. Vind het allemaal erg ingrijpend, ingewikkeld en heftig.
Heb jij al knopen doorgehakt voor jouw harige vriendje/vriendinnetje?
Ik heb dat met Pluus meegemaakt en ik heb toen gekozen voor geen behandeling. Omdat Pluus een slecht gesocialiseerde kat was. Hij zou overal roesjes voor nodig hebben. Dus het aangezien, tot het leven niet meer leuk was. Hij heeft er ongeveer 5 jaar mee rondgelopen, met een afzichtelijke vervorming van zijn neus. Maar hij bleef lang happy en goed eten.
Op het laatst kreeg hij loopproblemen. Zakte steeds door de achterpoten en raakte dan in paniek. Toen heb ik hem laten gaan. Hij is 14 jaar geworden. Waarschijnlijk was het uitgezaaid in zijn ruggengraat.
Biba en Twiggy sterkte en succes. Zulke keuzes zijn heel moeilijk.
Dank je wel voor je reactie, erg waardevol. Ik heb even een foto van haar neus toegevoegd zoals het nu is. Zat ook te overwegen niet te behandelen, denk namelijk niet dat ik haar daar een groot plezier mee doe, ze is bang voor de dierenarts. Toen ik een biopt heb laten nemen (Jan 2024) moest ze 14 dagen binnen blijven met kap om haar hoofd. Ging op zich aardig goed maar ik zag dat ze depressief werd naarmate de tijd vorderde. Ik wil dat ze blij en gelukkig is, ook als dat zou betekenen dat ze dan korter leeft. De vraag die ik ook had is “hoe lang kan ze nog leven als ik niet behandel?!”. Die beantwoordt jij nu een beetje, al is dat voor elke kat helemaal verschillend natuurlijk. Ik wil perse de juiste beslissingen nemen, maar wel voor háár en zeer zeker niet voor mijzelf.
castratenkoor schreef: 11 jan 2025 07:06
Ik heb dat met Pluus meegemaakt en ik heb toen gekozen voor geen behandeling. Omdat Pluus een slecht gesocialiseerde kat was. Hij zou overal roesjes voor nodig hebben. Dus het aangezien, tot het leven niet meer leuk was. Hij heeft er ongeveer 5 jaar mee rondgelopen, met een afzichtelijke vervorming van zijn neus. Maar hij bleef lang happy en goed eten.
Op het laatst kreeg hij loopproblemen. Zakte steeds door de achterpoten en raakte dan in paniek. Toen heb ik hem laten gaan. Hij is 14 jaar geworden. Waarschijnlijk was het uitgezaaid in zijn ruggengraat.
Wat een mooi verhaal, Dinie! Wat heeft jouw keuze om niet te behandelen voor Pluus goed uitgepakt. Nog 5 jaar happy geleefd! 14 jaar geworden! En je hebt hem laten gaan toen hij ging lijden. Wat heb jij dat goed gedaan voor Pluus.
Sinds zomer 2023 heb ik weer twee katten uit het asiel. Roa en Robin. Ze zijn binnenkatten (flat) maar ik wandel elke dag met ze buiten aan de lijn.
Inderdaad, heel goed gedaan, je zorgen voor jouw lieve Pluus. Ik ga zomaar aan je verhaal voorbij, mijn excuses, ben zo met mijn eigen situatie bezig momenteel
Wel verschrikkelijk dat het uitgezaaid was en dat hij door z’n pootjes zakte, lijkt me hartverscheurend om te moeten meemaken. Rust zacht lieve Pluus
Die eenmalige elektro therapie klinkt nog wel als een redelijke optie.
De andere twee opties klinken wel zeer ingrijpend.
Sterkte met het maken van de keuzes
M’n hart breekt als ik haar zo zou zien liggen en al die naalden haar (nu extra pijnlijke) neus in zou zien gaan
Hoop (of eigenlijk niet natuurlijk) dat er mensen zijn die dit al mee hebben moeten maken, zou graag horen welke impact het heeft gehad op t beestje en wat de resultaten ook zijn geweest.
Ik ben me aan het verdiepen in de behandelmogelijkheden en las over fotodynamische therapie bij een kat met een vroeg stadium van plaveiselcarcinoom. Ik weet niet waar je woont, maar Veterinair Verwijscentrum Korte Akkeren in Gouda werkt hier kennelijk mee:
Dank je wel voor je berichtje en het meedenken. Jouw kat ook getroffen door plaveiselcelcarcinoom?
Lichttherapie is besproken, maar zeer waarschijnlijk niet meer mogelijk in dit stadium zei de arts op basis van huidige foto’s. De arts is ook een arts van de kliniek in Gouda en werkt nu ook als oncoloog in Nieuwegein. De autoritten zijn niet fijn, erg ver weg voor mij, doe ik de kat geen plezier mee. Maar als ik besluit te gaan behandelen dan is het niet anders
Wij weten het nog niet. Onze kat, geschat 3 jaar oud, is in september '24 bij ons komen wonen. Hij is een aantal maanden voordat hij bij ons kwam wonen gewond op straat gevonden na een aanrijding. Zijn achterpoot was zodanig beschadigd dat deze niet meer te redden was. Hij had daarnaast een wond boven z'n oog. Deze wond herstelde niet. Biopsie wees uit dat er ontstekingscellen aanwezig waren en wat afgestorven weefsel. Lang verhaal kort: het (afwijkende, niet genezende) weefsel is uiteindelijk verwijderd, waarbij het bovenste ooglid van onze kat weggenomen is. Eenmaal bij ons leek het in eerste instantie goed te gaan, totdat kat de plek open heeft gekrabd, die niet goed heelt en zich uitbreidt. Inmiddels oogzalf met antibiotica voorgeschreven gekregen en daarna antibioticakuur, zonder noemenswaardig resultaat. Er is een verdenking op plaveiselcarcinoom. Er zijn daarom cellen afgeschraapt en onderzocht. Hieruit kwam de uitslag dat er ontstekingscellen waren gevonden, maar geen 'foute' plaveiselcellen. Nu voorstel gekregen om opnieuw een biopsie te doen en CT scan en er is al genoemd dat waarschijnlijk ook het oog verwijderd moet worden (het oog is niet aangetast; het gaat om de huid boven het oog), samen met een aanzienlijk stuk huid. Omdat onze kat al eerder is geopereerd, is er nog weinig huid over; waardoor het noodzakelijk zal zijn om een strook huid uit zijn nek/rug te transplanteren, wat tot complicaties kan leiden (huid hecht niet goed etc). Onze kat is pas 3 jaar oud, maar heeft al zoveel voor z'n kiezen gehad. Wij willen niet dat hij onnodig opnieuw allerlei (pijnlijke) onderzoeken en behandelingen moet ondergaan.
Hè bah, wat een pech voor dit diertje Echt zo vreselijk zielig Hoop dat hij zal herstellen en nog een mooi leven kan hebben, hij is erg jong. Wees echter voorzichtig met te veel dierenarts bezoekjes achter elkaar, heb daar zelf geen goede ervaring mee. M’n mooie meisje had 3 operaties vlak achter elkaar gehad, haar lijfje kon dat niet aan en ze ontwikkelde FIP door alle stress, gevolg was verlamming van achterpootjes en uiteindelijk niet te redden. Heb haar moeten laten gaan. Is nu ca 7 jaar geleden alweer en heb het er nog altijd moeilijk mee. Had nu andere keuzes gemaakt. Ze was pas 4. Nu zit ik met m’n andere meisje en de kanker aan haar neus. Ik heb de mogelijke opties goed overwogen en lang over nagedacht (en nog steeds) maar ik neig steeds meer naar niet behandelen. Dieren snappen dat hele circus niet, ze ervaren veel stress en vandaag zei een andere dierenarts tegen me (ik was daar met m’n kip): hij zei “je moet je afvragen of je alles wat kan ook zou moeten willen”. Ik heb een kamp “voor behandelen” en een kamp “tegen behandelen”. Ik ben er nog altijd niet uit Wat ik ook besluit, ik zal het mezelf achteraf altijd kwalijk nemen dat ik het andere niet heb gedaan of gekozen. Ingewikkeld en heel moeilijk om beslissingen te maken voor de beestjes, je kan het ze niet duidelijk maken wat er aan de hand is en wat de gevolgen kunnen zijn van het een of het ander.
Dat vind ik inderdaad een goede vraag: Zou je alles wat kan ook moeten willen? Ik ben geneigd om met 'nee' te antwoorden. Onze kat moet zich comfortabel voelen en een goed kattenleven kunnen leiden.
Ik wens jou enorm veel wijsheid toe bij het nemen van een besluit. Ik denk dat je je altijd later afvraagt of je het niet anders had moeten doen. Ik zou exact hetzelfde hebben. Wat de beslissing ook zal zijn, je zult een besluit nemen uit liefde voor je kat en met als belangrijkste uitgangspunt dat je kat nog een fijne en comfortabele tijd zal hebben. Daar gaat het om.
Dank je wel voor je bericht, blij te horen dat ook jij neigt naar “nee”. Alles wat ik doe doe ik voor haar. Mensen zijn geneigd om menselijke gevoelens en emoties op dieren te projecteren terwijl zij het allemaal heel anders beleven en ervaren. Aan de andere kant zijn dieren ook juist veerkrachtig dus voor alles is iets te zeggen, dat maakt het maken van een beslissing juist zo ontzettend moeilijk. Mijn hart breekt voor haar, dat is duidelijk, maar ik wil koste wat het kost haar kwaliteit van leven voorop stellen. Als de chemotherapie (ingreep van ca 15 min) in mijn woonplaats had gekund dan had ik m’n beslissing zeer waarschijnlijk al gemaakt, maar een autorit (2x) van 5 kwartier (enkele reis) vind ik een groot obstakel. Ik wil haar niet vol stoppen met kalmeringsmiddelen tijdens die ritten. Zij betekent alles voor mij dus uiteraard wil ik haar zo lang mogelijk bij me houden, maar ik doe niks voor mij en alles voor haar.
Ik wens jou ook veel sterkte en wijsheid toe met het nemen van allerlei beslissingen voor jouw lieve kanjer
Echt zo vreselijk zielig 
Hoop dat hij zal herstellen en nog een mooi leven kan hebben, hij is erg jong. Wees echter voorzichtig met te veel dierenarts bezoekjes achter elkaar, heb daar zelf geen goede ervaring mee. M’n mooie meisje had 3 operaties vlak achter elkaar gehad, haar lijfje kon dat niet aan en ze ontwikkelde FIP door alle stress, gevolg was verlamming van achterpootjes en uiteindelijk niet te redden. Heb haar moeten laten gaan. Is nu ca 7 jaar geleden alweer en heb het er nog altijd moeilijk mee. Had nu andere keuzes gemaakt. Ze was pas 4. Nu zit ik met m’n andere meisje en de kanker aan haar neus. Ik heb de mogelijke opties goed overwogen en lang over nagedacht (en nog steeds) maar ik neig steeds meer naar niet behandelen. Dieren snappen dat hele circus niet, ze ervaren veel stress en vandaag zei een andere dierenarts tegen me (ik was daar met m’n kip): hij zei “je moet je afvragen of je alles wat kan ook zou moeten willen”. Ik heb een kamp “voor behandelen” en een kamp “tegen behandelen”. Ik ben er nog altijd niet uit 
