Ik heb sinds vorig jaar twee kattenzusjes, Maevis & Maze, van inmiddels 1.5 jaar oud. Voordat ze gesteriliseerd werden waren ze elkaars beste vriendinnen en konden niet zonder elkaar. Na de sterlisatie gingen ze ook naar buiten en ging de verstandhouding steeds slechter tussen hun. Maevis, de dominante, begon te blazen en te grommen naar Maze. Dit begon met af en toe eens en inmiddels is het dagelijks en valt Maevis Maze ook aan. Er is geen sprake van wonden. Wel veel kattengejank en geblaas als Maevis Maze aanvalt. Dit doet ze voor mijn gevoel door de dag heen willekeurig. Ze eten op 1.5m afstand van elkaar, dat gaat redelijk. Ze zijn overdag buiten en 's nachts binnen. 'S nachts is er zelden wat aan hand, gezien ze dan beide slapen. Maevis is een echte jager en een wildebras. Enorm veel energie en een gigantische vrijheidsdrang. Maze is wat meer op haar hoede inmiddels en blaast ook terug, maar valt nooit aan en is verder niet angstig. De dierenarts heeft nu Zylkene voorgeschreven en een consult bij de kattengedragstherapeut. Ik begreep dat er ook medicijnen voor katten zijn om de mentale toestand te verbeteren. De dierenarts was hier wat terughoudend in en zei eigenlijk dat dit best vaak voorkomt en nou eenmaal zo is.
Ik zou zo graag weer willen dat ze elkaar weer accepteren en beide rust in huis kunnen vinden. Zou het niet over mijn hart krijgen om er een weg te moeten doen.

Wat zijn jullie ervaringen hierin? Hebben jullie tips?
Toen ze nog vriendinnetjes waren

