Ongeveer twee jaar geleden heb ik een prachtig broertje en zusje geadopteerd uit het asiel. Ze waren als kitten in een achtertuin gevonden en hadden ernstige darmproblemen, mede hierdoor konden ze pas geadopteerd worden met 10 maanden oud. Ook krijgen ze hier speciaal voer voor en mogen ze niet naar buiten.
Ik haalde ze op bij een pleegopvang bij een dame thuis. Deze mevrouw had echt de beste bedoelingen maar leek de opvang niet onder controle te hebben. Er woonden allerlei dieren met elkaar samen, de aanwezige katten mochten overal aan krabben en hadden 0 regels. Qua opvoeding liepen ze dus best achter.
Nu gaat het ontzettend goed met ze, en vooral het vrouwtje is echt een heerlijke kat. Het mannetje daarentegen is een geval (clown) apart. Hij is gek op aandacht en liefde en houdt van iedereen die binnenkomt, vaak kunnen we ontzettend lachen om zijn gekke streken maar ook zit ik regelmatig met mijn handen in het haar. Een kleine opsomming:
- Speelt regelmatig veel te hard met zijn zusje, tot hard bijten en krabben aan toe, ook de planten, boeken etc moeten het dan ontgelden
- Loopt rustig over het aanrecht en eet alles op terwijl je ernaast staat, en ik heb echt alles geprobeerd.
- Mauwt voortdurend maar vooral in de ochtend en zodra ik in de tuin ben.
- Gooit zijn waterbak om of mept al het water eruit. Ik heb al meerdere waterbakken en fonteinen geprobeerd maar niks is hiertegen bestand
- Krabt of bijt soms uit het niks mijn zoon (zoon is heel voorzichtig met katten en weet precies wat hij wel en niet mag doen)
- Krabt aan het behang. Ik heb intussen twee kattenpalen en in bijna iedere ruimte een krabplank maar nìks helpt, ook valeriaan of spray van feliway niet.
Ikzelf vermoed dat het deels verveling is maar ik heb zo ongeveer al het speelgoed gekocht dat er bestaat, en hij lijkt geen of maar kort interesse te hebben. Ik weet het echt niet meer!
