Pijnlijke euthanasie

[OMH]

@ Wendy: prinsessengedrag? Vond de DA v/m daar later nog iets van?

Verder, ook jij: mooi gezegd en ongetwijfeld gemeend. Hier is troost nodig. En verder sluit ik me ook aan bij wat je zegt.

Nogmaals sterkte, Sandra.

[nellebel]

onze toenmalige DA bleef bij prinsessen gedrag. hij gaf haar daarna allerlei med. om te zorgen dat ze kon poepen, want dat ging niet meer. bijwerking van de antidepressiva die onze verwende prinses kreeg. onder narcoese leeghalen. daarna med die krampen gaf om stoelgang te bevorderen. en hij bleef erop hameren dat het aan haar nieren lag. wij mochten ook nooit naar een andere DA van die kliniek. totdat een andere DA binnen glipte en ons zei het ligt niet aan haar nieren, dat is logisch dat die waardes niet kloppen vanwege haar vele braken. toen kwam hij boos binnen en stuurde haar weg. toen heb ik verder onderzoek geeist. wilde hij niet want hij had de apparatuur niet. voet bij stuk gehouden. toen verwijzing wagenrenk gekregen. wat bleek, ze had een dikke tumor tussen maag en darm. hoeveel pijn moet het arme beestje hebben gehad met die stomme pillen (krampen) en leeghalen enz. ze vroegen daar of we liever wilden dat haar vaste DA haar zou inslapen. uhhh nee dus, die beul zou haar nooit meer aanraken. en er was de kans dat haar tumor onderweg zou knappen. heb me maanden schuldig gevoeld wat ik haar heb aangedaan en heb laten lijden. boze brief naar de DA diezelfde dag. hij belde meteen maar toen was ik er nog niet klaar voor. gevraagd of hij na een aantal maanden kon terug bellen. nooit meer iets van gehoord. ben naar een andere kliniek gegaan

[OMH]

Foei toch, je "mag" geen andere DA raadplegen? We maken allemaal fouten en een dierenarts dus ook, maar een tumor missen is geen beste zaak, doorverwijzen was beter geweest maar ja, wat heb je er nu nog aan? Dat hij niet meer heeft teruggebeld is niet zo netjes (...). Heb je zelf nooit meer de neiging gehad om te bellen? Of om een brief te schrijven?
Ik heb er geen verstand van maar ik vind het een naar verhaal. Sterkte, alsnog.

[nellebel]

nee, ik heb een fijn contact gehad met de assistentes en met hun afgesloten, met hem was ik helemaal klaar. als ik nu langs zijn praktijk rijd (hij werkt er al niet meer, is inmiddels 15 jaar geleden) steek ik nog steeds mijn middelvinger op. hahaha ik heb met de wagenrenk overlegt om een klacht in te dienen. maar merkte al snel dat ze ook wat begonnen in te dimmen met wat ze eerst zeiden. dat ging dus ook niets worden. was erg naar verhaal, heb er heel lang last van gehad, heb het er met nellie (de overleden kat) veel over gesproken. ben ook bij een medium geweest en nellie heeft het ons niet kwalijk genomen.

[OMH]

Dat klinkt als een mooie afsluiting, voor zover je het zo mag noemen.
Middelvinger lekker zo houden .

[SandraBr]

Dank iedereen weer voor jullie reacties. Het helpt mij ook weer n beetje in mijn verwerking.
Zojuist voor t eerst (met tranen) een mooie foto van Nala geprint en in de woonkamer gezet met n kaarsje.

@Wendy. Wat verschrikkelijk om te lezen wat er allemaal is gebeurd. Ook zoiets vergeet je nooit meer. Vreselijk.

[nellebel]

klopt Sandra, maar ik hebt het uiteindelijk omgezet in iets positiefs, dit zou mij nooit meer gebeuren. en de gedachte aan nellie zijn de mooie herinneringen die jij ook hebt aan Nala. Ik kletst met guusje en gijs (mijn huidige katten) nog steeds over mijn overleden katten. lijkt ook alsof ze luisteren. en die tranen mogen er ook zijn he, bij lke kat heb ik wel een speciaal liedje. nou als dat op de radio komt, komen de waterlanders ook. voelt soms ook gewoon effe fijn

[sandy]

Ik denk zelf ook niet dat je te vroeg bent geweest, als een kat keer op keer ziek word door een terugkerend probleem heb je geen keus meer. Dan word leven lijden. Ik heb die beslissing met Jessie die een chronische alvleesklierontsteking had ook moeten nemen toen ze voor de vierde keer in nog geen 2 maanden ziek werd. Bijna 19 met nog wat andere issues was die beslissing de enige.
Vwb het inslapen, geloof me het kan nog erger, omdat ik naar de da van toen had geluisterd om Buffy nog een kans te geven met eetlustopwekkend middel, zij had terminale lymfklierkanker, en ik wist dat het tijd was, heeft zij de andere dag een doodsstrijd gehad, meisje mauwde in paniek omdat ze hartfalen kreeg en benauwd was. Er was maar 1 dierenarts die pas laat kon komen en haar hele lichaampje trilde toen ze eindelijk de verlossende spuit kreeg. Ik ben redelijk hysterisch geweest die dag, heb in een nachtmerrie geleefd, en nam het mezelf heel erg kwalijk dat ik naar die da had geluisterd. Dit is nu 5 jaar geleden, het slijt wel hoor, hoewel het altijd nog ergens leeft. Maar ze heeft rust en een goed leven gehad, en dat probeer ik zoveel mogelijk in gedachten te houden.