Eerst even wat vooraf
In de laatste 40 jaar heb ik in totaal 6 katten/poezen en 4 honden gehad (allemaal inmiddels overleden).
Uit het asiel, opvang en 1 kat van iemand waarvan ik wist dat ze hem tegen de muur hadden gesmeten.
Te triest voor woorden, beestje was zo bang, zag hem alleen maar van een afstand op de trap zitten, angst in zijn ogen.
Maar na 2 maanden bij ons thuis durfde hij de huiskamer in te lopen en is daarna zo'n lieverd geworden die erg aanhankelijk was.
Dit om even aan te geven dat ik wel ervaring heb met herplaatsers.
Toen ik eind 2022 mijn laatste 2 hondjes heb in moeten laten slapen (ouderdom en een snelgroeiende tumor die na operatie razendsnel weer terug kwam) en mijn man ook onverwachts overleed (alle 3 binnen 10 dagen) wilde ik echt geen beesten meer.
Iedere keer dat verdriet als ze in moeten slapen, hoe ouder je word, hoe heftiger dat is
Maar na nu meer dan een jaar verder te zijn is het wel erg stil om mij heen.
Ik besloot op zoek te gaan naar een kat die ergens anders niet zo makkelijk te plaatsen is.
En zo heb ik 4 weken geleden heb ik bij een kattenopvang voor moeilijk tot niet herplaatsbare katten een kat opgehaald.
Hij is ongeveer 7 jaar, was super schuw, kon hem daar ook niet goed bekijken omdat hij weg gedoken zat.
Thuisgekomen heb ik hem boven in de hal losgelaten, had al verstopmandjes neergezet met kattenbak en zijn eten.
Verder heb ik krabpalen in huis staan, waar hij nu ook regelmatig inhangt.
Omdat ik sinds ik alleen ben camera's in en om mijn huis heb kon ik hem van afstand goed in de gaten houden.
Zoals verwacht kwam hij er de eerste dagen niet bijna uit, maar wel s'nachts heb ik hem zien eten, drinken en op de bak zien gaan.
Verder heb ik hem met rust gelaten, af en toe even op de trap tegen hem gepraat en beneden gewoon mijn ding gedaan zodat hij kon wennen aan de normalen geluiden. Nu is het zover dat hij een kamertje erbij heeft gehad, deur staat open en daar vandaan kan hij de gang in en naar beneden als hij dat wil.
Zijn eten staat nu beneden in de keuken en hij gaat ook eten daar.
Zelf let ik wel op dat als hij aan het eten is of op de kattenbak zit ik niet ineens bij hem sta
De huiskamerdeur staat nu ook open (overdag) en hij is al in de kamer geweest en heeft eergisteren zelfs een paar minuten op de bank gelegen terwijl ik aan de andere kant van de kamer zat.
Tot zover een beetje de situatie.
Hij gaat dus stapje voor stapje vooruit en ik vind het eigenlijk nog snel hoe het gaat.
Al denk ik dat aaien er niet snel in zal zitten, maar ik heb geen haast en wacht tot hij zelf naar mij toe gaat komen.
Maar nu zit ik wel met iets.
Hij kreeg in het begin droogvoer van de opvang wat ik heb mee gekregen en dat heb ik langzaam gemengd met het voer dat hij nu krijgt.
Hij had in het begin zachte ontlasting, stinkt ook behoorlijk, maar na alle stress voor het beestje logisch.
En natuurlijk het andere voer, want de opvang had voer wat alleen voor opvang te krijgen is.
Volgens de opvang zou ik speciaal voer kunnen gaan geven, royal canin gastro intestinal.
Daar heb ik nog even mee gewacht, omdat hij er nog zo kort was.
Maar nu na 4 weken is de ontlasting nog steeds niet zoals het zou moeten wezen.
Ik vind ook dat hij vanaf het begin wel veel dronk, eerst was het 24 uur 400ml en nu zit hij tussen de 200ml en 250ml per 24 uur in.
Mijn andere katten kregen ook natvoer, die waren niet van de droge brokken, dus ik heb geen idee of dat nu veel is of weinig wat hij drinkt.
En regelmatig (zo'n 2 keer per dag) rent hij als een dolle de trap op en af.
Nu weet ik wel dat katten dat vaker doen, maar hij straalt (voor mijn gevoel dan, maar ik ken hem nog niet zo goed) een beetje agressie uit als hij dat doet.
Het liefst zou ik met hem naar de dierenarts gaan, maar in dit geval voorlopig nog geen optie.
Bij de opvang waar hij een paar maanden zat kon niemand hem nog aaien of zo, dus het zit diep bij hem.
En ik denk dat het vechten word als we hem zouden moeten pakken, daarvoor is hij toch nog te schuw.
En hij is dan dat beetje vertrouwen wat er is gelijk kwijt.
Het is nu zover dat op afstand hij niet gelijk zijn mandje weer induikt als hij mij ziet (op afstand dan wel).
Maar als er ook maar een geluidje anders is hij weer weg.
Nu hij in de huiskamer komt af en toe kan ik hem beter bekijken en hij ziet er verder goed uit.
Verder heeft hij wormenspul gekregen afgelopen week, maar hoe ik het ook verpulverd heb door wat natvoer, hij eet dat niet op.
En af en toe geef ik hem een klein beetje natvoer om een beetje eraan te wennen ivm medicijnen in de toekomst en dan eet hij het wel.
Verder is hij nog nagekeken afgelopen oktober, heeft toen ook inentingen en booster gehad bij de opvang en is daar ook gecastreerd.
Zijn er mensen met dezelfde ervaring?
Wat zou handig zijn, nu al overgaan op ander voer of kan het zo wezen dat het nog steeds stress is.
Want al sluipt hij minder als hij loopt, hij is wel op zijn hoede natuurlijk.
En teveel wisselen lijkt mij ook niet zo denderend.
Ik hoop op wat ervaringen van andere mensen, thnx alvast!
Mvg Jojo
Dit is heel iets anders dan een kat die (alleen maar) angstig is. Zo heb ik met Bono en Yuna van de week geoefend bij een vreemd huis (omdat ze hier over een paar weken gaan verbouwen). Bono was vrij snel gewend in de woonkamer en loopt dan rond. Yuna bleef de hele dag achterin de carrier geplakt zitten en kwam er niet uit. Op een gegeven moment heb ik de bovenkant eraf gehaald en toen ging ze wel op onderzoek uit, ze moest wel... maar zodra ze een rustig schuilplekje gevonden had ging ze daar zitten. Bij haar zou ik bv wel een grote bench, met deken erover, aandurven (hoewel ik waarschijnlijk voor die enkele dagen overdag toch zal kiezen voor een rustig kamertje boven).
