Het is ongelofelijk snel gegaan.
Ze had ook hart falen.
De ene week was ze nog zo goed.
Ze kreeg Sementra en niervoeding.
En plots ging het zo snel bergaf.
Ze was 13 jaar en een paar maanden.
Mijn verdriet is oneindig groot en ik ween de ganse dag.
Haar redden was egoïstisch geweest.
Want ze had al hartfalen ( wel onder controle ) en ik wilde haar niet in een kooitje stoppen om haar aan een infuus te leggen.
De laatste dagen liep ze zo wankel ..
Kon ze bijna geen stoelgang meer maken ..
Ze at wel nog wat..
Ze dronk ontzettend veel..
Ze plaste naast haar bakje ..
Ze was volledig uitgedroogd ..
Haar vacht was niet mooi meer..
Er kwam bloederig kwijl uit haar bekje ..
Ze spinde heel veel ( van pijn)
Ze voelde zich niet goed..
Haar oogjes zagen er zo moe uit...
Ze verzorgde haar niet meer..
Ze kon ook haar klauwen niet meer op de krabpaal zetten..
Het ging in 1 week zo snel ..
Ik lees hier berichtjes van mensen die nog alles deden..
Ik voel mij zo schuldig ..,
Heb zoveel oneindig veel verdriet ..
Ze was mijn enige poes .. mijn kindje ...
Ik zit met zoveel vragen nog ..
