Ik heb al een paar jaar een heel vervelende situatie en weet maar geen oplossing. De hond van de buren is een super goedbedoelend, maar veel te enthousiast dier. Hij springt en blaft naar alles wat beweegt. Heeft in het verleden ook al een paar kippen de kop afgebeten. De vervelende situatie is hoe we hier wonen: we hebben elk een rijhuis, maar tussen onze twee huizen is een open oprit, omdat achter ons huis huurgarages staan. Dus: links = hun huis, en zij hebben daarachter een omheind tuintje. Midden = poort met oprit tot helemaal naar achter, eindigend in een gemeenschappelijke tuin. Rechts = ons huis, en wij hebben daarachter géén tuin maar meteen de garages die mensen huren. Wij hebben dus enkel een heel smal terrasje wat aan de zijkant aangrenst aan de oprit in het midden. Het stuk tuin dat helemaal achteraan ligt, achter de garages, is gemeenschappelijk: wij mogen hier op, als huurder van het huis + één van de garages. Maar onze buren mogen hier ook op, want zij hebben ook een garage + zijn familie van onze huisbazin. Moeilijk dus!
Onze buren laten constant en op onvoorspelbare momenten hun hond loslopen op het gemeenschappelijk gedeelte. Dat is echt heel moeilijk. Onze buurvrouw is bijna altijd thuis (werkt 1 week per maand 's nachts), en ze zitten veel liever (met hond) in de gemeenschappelijke tuin dan in hun eigen tuin. Zelfs 's avonds kunnen ze op onvoorspelbare momenten tot laat nog buiten zitten. Onze kat is haar leven lang al een kattenluikje (en dus vrijheid) gewend. Vroeger lag ze altijd te slapen onder een struik of zo, ze kon soms een hele dag in de tuin zijn, heerlijk genieten en slapen. Nu dus niet meer. De eerste jaren dat de hond er was, joeg hij onze katten achterna. Maar echt honderd meter of zo. Onze katten moesten dan heel ver lopen voor hun leven (bij wijze van spreken) tot ze in een boom konden kruipen of hard door het kattenluik naar binnen schoten. Echt niet leuk. De eerste week dat die hond bij de buren was, heeft onze kat 5 dagen het huis niet verlaten. Terwijl ze normaal meer buiten is dan binnen. In het begin hebben de buren één keer geprobeerd om de hond een opleiding te geven. Na een paar weken zeiden ze dat het niet werkt, de hond is al te oud, en sinds toen hebben ze nooit meer iets geprobeerd om hun hond af te leren om achter dieren aan te lopen (of mensen trouwens - zelfs al doet hij niets, hij holt heel hard richting alles en iedereen).
In het begin vroeg ik hen telkens, kan je even je hond bijhouden zodat mijn kat kan passeren? Zo'n dingen. Soms deden ze dat, soms niet. Na een tijdje werden ze het beu denk ik, en nu trekken ze het zich niets meer aan.
Bijna 2 jaar geleden heeft mijn kat iets heel flinks gedaan: nadat ze al een aantal jaar constant wegliep van de hond, besloot ze om terug te vechten. Ze heeft hem twee keer aangevallen, en sinds toen is hij bang voor haar. Ik was super trots! Zo flink teruggevochten! Maar helaas heeft ze daarmee de buren zelf niet afgeschrikt. Dus resultaat is: niet veel. Onze stoere flinke poes kan hem makkelijk op een afstand houden nu: ze gromt, en hij vertraagt en stapt naar achteren. Maar ze durft niet altijd te grommen. Meestal is ze gewoon bang. En niet alleen voor de hond, ook voor de buren. En zelfs als de hond wat bang is, de buren dwingen hem om mee te komen natuurlijk.
Ze zijn echt constant aanwezig. Ze hebben ook aan die gemeenschappelijke tuin een 'clubhuis' (de achterste garage is soort van omgebouwd tot een studentencafeetje voor 50'ers) en gaan daar bijna dagelijks zitten, vooral nu het mooi weer is (maar ook in de winter).
Maar mijn kat heeft haar territorium. Ik probeer heel hard om haar te helpen, maar ze kan nergens anders heen: de buurt zit hier vol met katten! Ze is ook al naar de overkant van de straat gegaan, maar komt dan in territoriums van andere katten terecht en dat heeft ook al tot conflicten geleid.
Sinds twee jaar, sinds ze dus besloten heeft om terug te vechten, heb ik besloten om haar te helpen. Sinds toen ga ik elke avond na mijn werk met haar wandelen. Dwz, ik ben haar 'backup' of bodyguard wanneer ze naar de tuin gaat. Als de hond dan plots komt opdagen, sta ik aan haar zij en probeer ik hem weg te jagen. Ik ga pas weer naar binnen wanneer zij dat ook wil. Ik heb haar ook geholpen met het zoeken naar verstopte gaten in de omheining: nu kan ze ook ontsnappen naar tuinen van de buren, waar ze zich veiliger voelt. Maar ze moet wel altijd langs onze gemeenschappelijke tuin terug om weer thuis te geraken. Mijn steun helpt haar echt enorm. Maar dat haalt de stress niet weg. En de buren luisteren dus niet als ik vraag om ergens rekening mee te houden. Meer zelfs, ons mini-terrasje, het enige wat echt 'van ons' is, daar staat een emmer met regenwater (de poes drinkt daar supergraag van), en ze laten dan 's morgen hun hond op ons terras lopen en drinken uit die emmer, zelfs al heb ik al meerdere keren gevraagd om de hond van mijn terras te houden. They don't care!
Ik weet niet wat ik moet doen. We hebben al gekeken om gewoon te verhuizen, maar de huizenmarkt is echt duur momenteel en onze kat is 15j dus ik ben ook wat bang om te verhuizen met haar.
Daarnaast heb ik echt al gedacht om een ultrasoon geluid te gebruiken om de hond weg te houden, maar dat lijkt me gewoon niet diervriendelijk, en die hond kan daar niets aan doen - het is het gedrag van de buren dat dit alles veroorzaakt.
Onlangs heb ik de politie/stad gemaild (maar nog geen reply), omdat ik wil weten wat de regels zijn over het houden van een hond aan de leiband. Probleem is natuurlijk dat die gemeenschappelijke tuin geen openbaar terrein is. Het is eigendom van onze huisbazin, waardoor je zou denken dat wij meer recht hebben om hier te zijn... Maar die huisbazin is dus de zus van onze buurman! Dus dat komt niet goed! Ik heb de huisbazin ook al eens gevraagd naar een oplossing, maar zij heeft toen heel agressief gereageerd en gezegd dat haar broer gaat en staat waar hij wil, en dat ik van geluk mag spreken dat ik op die tuin mag lopen.
Het doet mijn hart echt pijn als ik mijn poesje zo vol stress zie zitten. In het weekend sta ik nu altijd om 8u op, want de buren komen nooit buiten voor 9u30, en dan is het heerlijk om haar in de tuin te zien rollen: ze weet zelf ook dat ze dan veilig is. Maar ik weet niet hoe lang dit nog verder kan? Het is nu echt al minstens 5j dat ze die hond hebben. Ik voel me schuldig dat we niet gewoon 5j geleden verhuisd zijn, maar door privé omstandigheden was dat echt helemaal niet mogelijk. En daarbij weet je ook niet waar je dàn terecht komt qua omgeving? Je weet het nooit! Maar dit is echt gewoon héél stresserend voor mijn lieve kat. Ze is nu ook al meer dan een jaar alleen (vroeger was haar lieve zoon ook nog bij ons
- die ligt trouwens begraven in de gemeenschappelijke tuin en daar hebben de buren ook geen respect voor, laten hun hond poepen op het graf, terwijl we dat echt ergens in een verstopt hoekje hebben gedaan waar je niet toevallig kan lopen), en ik wil zo graag dat ze nog een paar mooie rustige 'pensioenjaren' heeft...
Sorry voor deze gigantisch lange tekst, maar ik denk dat ik het even van me af moest schrijven. Ik weet gewoon niet wat doen. Ben nu aan het overwegen om azijn in de emmer water te doen op ons terras, zodat de hond er niet meer van wil drinken, maar ja mijn kat drinkt daar ook van - en opnieuw, het is niet het dier wat het probleem is, het zijn de mensen. Of omheining rond ons mini terrasje, maar dat heeft weinig nut als het over de gemeenschappelijke tuin gaat waar het probleem ligt. Ik denk niet dat ik dit kan winnen. Geen idee wat ik moet doen

