Ik ben nieuw op dit forum en heb me al uitgebreid ingelezen in de andere topics over schildklierproblematiek bij katten

Ons verhaal: Pippa is bijna 13 jaar en het viel me een paar weken geleden op dat ze regelmatig schuim met helder vocht braakte, veel water dronk en veel plaste. Zeuren om eten deed ze ook, maar dat heeft ze eigenlijk altijd wel gedaan, dus dat viel niet op.
Bij de dierenarts kwam eruit dat haar T4-waarde licht verhoogd was: 71 bij een range van 10-60. Heb de vier bekende behandelopties voorgelegd gekregen en besloten te beginnen met Felimazol (2 x 2,5 mg per dag) en zodra ze zich weer wat beter voelde over te stappen op Hills Y/D.
Toen ze 2 weken op Felimazol zat, ging ze zich ineens vreemd gedragen. Continu rondjes lopen rond de bank, ze durfde niet meer van het bed te springen, raar schudden met haar kopje, ik mocht haar niet aanraken en ze was geïrriteerd. Ze was duidelijk totaal niet fit, maar deze dingen (rondjes lopen en angst om te springen) zijn voor zover ik kon vinden niet bekend als een bijwerking van Felimazol.
Natuurlijk direct weer naar de dierenarts en die dacht op basis van de filmpjes die ik had gemaakt in eerste instantie aan iets neurologisch. Toch een bloedonderzoek laten doen en een hartecho laten maken en daarin/daarop was niks bijzonders te zien. Haar T4-waarde was nu wel ineens nog maar 12. Vind ik zelf best snel: in 2 weken van 71 naar 12?
Verder waren er een paar lichte plekjes van artrose te zien, dus de hypothese was nu dat haar klachten door ofwel de relatief lage schildklierwaarde, ofwel de Felimazol icm artrose komen. Ze kreeg Novacam mee maar daar reageerde ze ook niet goed op (overgeven), dus nu ben ik met alle meds gestopt en probeer ik haar op Hills Y/D te krijgen.
Tot nu toe eet ze dat wel op, maar het gaat nog niet helemaal van harte en ik vind het zielig en risicovol dat ze alleen nog maar dat mag eten (wat als ze iets met de nieren krijgt). Het gekke gedrag dat het gevolg lijkt te zijn geweest met Felimazol is nu in ieder geval voorbij, dus het lijkt erop dat het toch niet iets neurologisch is geweest.
Long story short: ik ben nu toch aan het overwegen om de radioactieve jodiumbehandeling te starten. Uiteindelijk is dat (samen met een operatie) de enige behandeling die het probleem echt kan oplossen en dat geeft zowel mij als haar rust, want elke keer dat gedoe met medicatie, eten en bloedonderzoeken, daar gaan we allebei niet gelukkig van worden.
Ik woon in het noorden en zal dus naar Lienden gaan. Ik ga ze morgen bellen, maar ik ben alvast benieuwd naar recente ervaringen met deze praktijk. Zijn er ook mensen die toevallig weten wat momenteel de wachttijd is? En hoe gaat het met jullie kat die deze behandeling heeft ondergaan? Hoelang is de behandeling geleden? Ik merk dat ik vooral even geruststelling en wat hoop voor de toekomst nodig heb

Ook nog nuttig om te weten: Pippa kreeg tot nu toe Urinary S/O omdat ze in een ver verleden blaasgruis heeft gehad. Verder zijn er geen andere katten (meer) in huis.
Thanks!
Groetjes, BaasjevanPippa